Week 3 van 9 februari t/m 15 februari

Zondag 9 februari: Sidi Ifni.

Sidi Ifni is lang in Spaanse handen geweest. In 1476 bezette Spanje een gebied in de regio waar vandaag Sidi Ifni ligt. In 1966 zijn door Spanje en Marokko gesprekken gestart over de status van de stad. Pas in 1969 verlaten de Spanjaarden de stad en het omliggende gebied, dat dan weer onderdeel van Marokko wordt.

De zon scheen al toen we opstonden, alleen konden we die nog niet zien. De hoge rotsen hielden de zon nog tegen. We hebben niet kunnen zien hoe laat precies hij boven de rotsen uitkwam.

Want kort na het ontbijt zijn we, bepakt met de rugzak, naar de souk gegaan, die plaatsvindt op een verlaten landingsbaan. De voorbereidingen voor de souk zijn al op zaterdag, dan is er dus eigenlijk al een pré-souk. We hebben wat groente en natuurlijk weer een paar sinaasappels gekocht. Elke dag eten we er eentje. Niet alleen groente en fruit zijn op de souk te koop. Ook veel kleding, huishoudelijke artikelen, kleurrijk (plastic) kinderspeelgoed en heel veel gebruikt materiaal. Je kunt het zo gek niet bedenken, of het ligt er wel ergens. Veel van dat gebruikte spul wordt waarschijnlijk meegenomen uit Europa. We herinneren ons uit Sète en bij de douane in Tangermed de volgestouwde bestelbusjes met aanhangers en de overbeladen auto’s met op het dak een overvol imperiaal.

Op de terugweg liepen we langs de werkplaats van een stoffeerder. We zochten een nieuwe mat om voor de camper te leggen. De huidige was te smal en bovendien op leeftijd met de bijbehorende mankementen. We vonden precies de maat die we zochten en ook de kleur en de prijs stond ons wel aan. Bovendien waren de beide einden van de nieuwe mat al afgewerkt. Er hoefde dus niet meer te worden geknoopt.

Het is goed te merken dat we aan zee staan. En niet alleen aan de gele vlam van het gasstel. Op de ramen, vooral de voorruit, ligt een zilte laag. En dat is alleen nog maar wat we kunnen zíen. Ook als we ’s avonds de stoelen en tafeltjes opruimen, voelen die een beetje plakkerig aan.

Het weer was ons vandaag met een temperatuur van 22º wederom goed gezind. En dat was thuis wel een beetje anders, waar storm Ciara huishield.

Maandag 10 februari: Sidi Ifni.

We zijn hier vandaag gebleven en de dag gepromoveerd tot wasdag. Vanmorgen de tas met was naar de wasmevrouw gebracht, waarna de wastas in de wachtrij kwam te staan. Om een uur of elf was de was gewassen en kon het te drogen worden gehangen op het dak van het toilet-/receptiegebouw.

We hebben de campers verplaatst. We staan nu dichter bij de ingang Maar wat belangrijker is, de zon is hier ’s morgens iets eerder.

Maar die zon, dat was vandaag wel een dingetje. De dag begon met zeemist en dat is de hele dag zo gebleven. Wel kwam de zon er doorheen, maar kon de mist niet oplossen.

Dinsdag 11 t/m donderdag 13 februari: Sidi Ifni.

We hebben de afgelopen dagen op camping El Barco doorgebracht. We zijn blij dat we de campers hebben kunnen verplaatsen. We zien nu ’s morgens om halfelf de zon boven de rots verschijnen en dat is een uur eerder dan op de vorige plek. En dus ook een uur eerder op de zonnepanelen en dat is weer goed voor de stroomvoorziening. Op een ochtend zagen we dat de zon onder een hoek van ongeveer 45º op de panelen scheen, er al met ruim 7 Ampère werd geladen. ’s Avonds zijn de accu’s weer vol.

We vermaken ons prima, hoewel we niet overlopen van activiteiten. En toch vliegt de tijd. Voor we het weten is er al wéér een dag voorbij.

We doen boodschappen in het dorp en maken wandelingen langs het strand. De zee heeft hier voor de kust een behoorlijke branding. Op de camping staat ook een aantal campers, of tot camper omgebouwde wagens, van jongelui die overdag gaan surfen en ’s avonds weer terug op de camping komen. Er staat een Frans stel met een gigantische vrachtwagen waarin ze ook wonen. Ze reizen door Marokko en kunnen dat nog één jaar doen, dan moet hun dochtertje naar school.

Er zijn twee manieren om naar het hoger gelegen ‘stadscentrum’ te gaan. Aan de zeekant kun je met een aantal trappen naar boven. Het voordeel hiervan is dat het uitzicht op zee en op de campers steeds mooier wordt. De andere manier is via de hoofdweg, de Avenue El Houria en dat is gelijk de P1901. Over een afstand van ongeveer 500 meter kom je dan uiteindelijk op dezelfde hoogte uit, waar je dan aan de Avenue Hassan II en de zijstraten, de winkeltjes en restaurantjes vindt. Wij vinden de laatste optie iets gemakkelijker lopen.

Restaurantje is soms wel een beetje een te grote aanduiding voor een aantal tafeltjes en stoeltjes en absoluut niet te vergelijken met wat wij in Europa hieronder verstaan. Wat echter veel belangrijker dan het uiterlijk is, de nos-nos (koffie met melk) en de jus d’orange smaken er altijd prima. En we spreken uit een rijke ervaring.

De zondag, en voor een deel ook al op zaterdag, is de grote marktdag in Sidi Ifni. Verder zijn er vaste winkeltjes voor levensmiddelen, vlees, groente en fruit in het centrum. We deden hier weer inkopen voor een groentestoofpot. De meeste groente heeft een eenheidsprijs. Je pakt een plastic bak en zoekt uit wat je nodig hebt. Die bak wordt gewogen en het gewicht bepaalt de prijs. En is het net onder of boven een hele kilo of veelvoud, dan wordt het aangevuld met wat tomaten of zo. Maar voor bijvoorbeeld sinaasappels en aardbeien geldt een andere prijs. Overigens viel op dat de Marokkanen zelf toch soms op een andere manier afrekenen. Mogelijk kennen ze de prijzen, want we zagen dat zonder te wegen er gepast betaald werd.

We waren ook op zoek naar kaas, want wat we vanuit thuis hadden meegenomen was inmiddels op. We hebben er in diverse winkeltje naar gevraagd, maar steeds weer lieten ze ons kleine ronde doosjes zien met verschillende kaassoorten, zoals camembert en zo. We werden verwezen naar een iets grotere winkel en vroegen daar naar kaas: comme un ballon. En zowaar, hij had net nieuwe voorraad aangekregen en kochten de eerste uit de doos. Een echte ronde Edammer. Ook namen we weer Leben mee, wij noemen het de Marokkaanse karnemelk. Het is te koop in pakjes maar ook in plastic zakjes. Het is iets milder van smaak en wat lobbiger dan onze eigen karnemelk.

Bij een strandwandeling is het raadzaam om de tijden van eb en vloed ongeveer te kennen. Op ongeveer een kilometer noordwaarts kun je over het strand om een rots heen lopen, tenminste als het eb is. Loop je daarna veel verder door en het wordt vloed, ja dan heb je een probleempje.

Halverwege de strandwandeling staat een marabout, een kleine gebedskapel, met daarachter een kerkhof.

We kijken af en toe ’s avonds even een journaal, zeker toen de weersomstandigheden thuis het afgelopen weekend nogal onstuimig waren. In december hadden we de overstap van Canal Digitaal naar Joyne gemaakt. Tot heden hebben we prima ontvangst van de Nederlandse zenders. Maar heel bijzonder, het signaal van de satelliet die BVN doorgeeft is te zwak. We proberen het op een andere plaats wel weer.

En als we niet echt een boodschapje hebben dan verzinnen we er wel eentje. We zijn donderdag nog een keer naar het centrum gewandeld, deels door een park met daarin de bloei van bloemen die je hier veel ziet en thuis jaloers op zou kunnen zijn. We ontdekten nog meer winkeltjes, waaronder een warme bakker waar we onze eerste macarons hebben gekocht. Verder zoeken we nog steeds naar een 13 polige stekker voor de lichtbalk van de fietsdrager, we vermoeden dat daar het lichtprobleempje in zit. We werden uiteindelijk verwezen naar een klein maar keurig winkeltje met alleen maar auto-onderdelen. Maar helaas, geen stekker.

Om ons verblijf in Sidi Ifni af te sluiten hebben we vanavond met z’n vieren gegeten in het naastgelegen restaurant met zicht op zee.

Morgen vroeg op want we willen naar Tafraoute en dat is nog even tuffen.

Vrijdag 14 februari: Tafraoute.

We waren, voor ons doen, op tijd op pad. In Guelmim moesten we nog even naar de grote kruidenier en zijn daarna verder via de N1, R102, P1919 en de R104 naar Tafraoute onderweg gegaan. Een aantrekkelijke route met in het stuk direct na Sidi Ifni heel veel cactusvelden. Op de eerste twee wegnummers hadden we verder geen aanmerkingen, mooi glad asfalt. De P1919 was op sommige delen niet meer dan een breed fietspad, en dat duurde ruim 40 kilometer. Ook had de weg behoorlijke rafelkanten. Soms was niet te voorkomen dat we met de rechter wielen van het asfalt af moesten om een tegenligger te laten passeren.

In Bouizakarne was souk, dat was niet te missen. Langs de weg van bijna het hele dorp werd gehandeld.

Onderweg kom je de vreemdste zaken tegen. Een verkeersbord dat aangeeft op te passen voor overstekende kamelen is één ding, maar ze staken echt de weg over. En dat gold later ook voor een kudde schapen.

Gevaarlijker echter waren de capriolen van een stel jongens, we zagen ze al in de verte. Ze stonden met z’n vijven op de weg en waren niet van plan ons door te laten. Stoppen leek ons niet echt een optie. Maar met dezelfde snelheid doorrijden natuurlijk ook niet. Lichtsignalen en claxonneren om hun de indruk te geven dat we toch echt niet van plan waren te stoppen leek ons de beste optie. Eén ‘held’ hield het vol tot vlak voor de camper, sprong toen weg en wij slaakten een zucht van opluchting.

Van een deel van de R104, een kilometer of tien voor Tafraoute, was gedurende meerdere kilometers de rechterhelft van de weg opgebroken voor renovatie. Aan de weggebruikers werd zelf de keus gelaten hoe te handelen bij tegenliggers. Ach ja, en het lost zich dan ook wel weer op.

Rond halfvijf reden we het zogenaamde keteldal van Tafraoute in. En het werd ons weer eens te meer duidelijk dat dit een zeer geliefde plek is voor camperaars. We hebben een tijdje moeten zoeken en overleggen waar te gaan staan. We dachten een mooi plekje voor de beide campers gevonden te hebben, maar daar dacht de mevrouw van een Franse camper anders over. Onder het mom dat we hun het eventuele wegrijden onmogelijk maakten, beschermde ze haar uitzicht over het terrein.

We vonden een andere plek en hebben ons daar geïnstalleerd. Het duurde niet lang of daar kwam de bakker aan, een hartelijke begroeting volgde. We hebben gelijk met hem de bestellingen doorgenomen. Hij knoopte een tasje aan de spiegel, we betaalden hem 4 Dirham en daarvoor levert hij morgenvroeg 2 baguettes in het tasje, al voordat wij zijn opgestaan.

Tijdens een vorig bezoek aan het keteldal had Gerard hem gefotografeerd. Die portretfoto hadden we thuis op A4 geprint, geseald en meegenomen We hebben hem die vanmiddag gegeven. Hij was apetrots.

Zaterdag 15 februari: Tafraoute.

Afgelopen nacht was het beduidend frisser dan we gewend waren, het minimum was 8º. In de loop van de dag kwam onze thermometer toch nog op 22º uit. Nadat we waren opgestaan en naar buiten keken zagen we dat het bewolkt was, ook dat waren we niet echt meer gewend. Vandaag had de zon een rustdag ingelast.

Gisteren hadden we met ‘onze’ bakker afgesproken dat hij twee baguettes in het tasje zou doen dat hij aan de spiegel had geknoopt. Maar al wat er in het tasje zat, geen brood. Om negen uur zagen we hem in een flits van het terrein af rijden. We gingen er vanuit dat hij nieuwe voorraad moest ophalen en wachtten rustig af. Maar toen er om halftien nog geen brood was, heeft Wil de fiets gepakt en heeft uit het dorp brood gehaald. Al met al een verlaat ontbijt. Maar ach, wat maakt het uit. We hebben de tijd. Later op de middag reed hij weer over het terrein, zoals gewoonlijk, om o.a. macarons te verkopen. Hij erkende inderdaad dat hij ons had vergeten, omdat we nieuw op z’n route waren. Het zou nooooit weer gebeuren. En na een hug was dat dus ook weer opgelost.

Omdat de verf van onze achterbumper afbladdert hebben we vanmiddag Mohamed Fahrih geroepen. Hij rijdt een aantal keren per dag met z’n Renault 4 over het terrein voor de klantcontacten. Zijn garage is beroemd bij vele camperaars. Er wordt daar heel veel spuitwerk aan campers verricht, sommige krijgen zelfs een complete make-over. We hebben een prijs met hem afgesproken voor het opnieuw spuiten van de bumper. Morgen demonteren Cor en Gerard de bumper, die dan in de garage verder wordt behandeld.

Tegen de tijd dat de zon op andere dagen al bijna achter de bergen was verdwenen, zagen we toch nog een mooie gekleurde avondlucht.

door op de afbeeldingen te klikken, worden ze vergroot weergegeven