Zondag 19 januari: Oualidia.
De zon scheen de hele dag en het werd 21o. We zijn hier gebleven.
Direct naast de cp bevindt zich een ‘Alimentation Generale’ ofwel een winkeltje voor de dagelijkse boodschappen. We zagen er ook de typisch Marokkaanse platte broodjes liggen en baguettes. Gistermiddag hadden we gevraagd of en hoe laat de winkel vandaag open zou zijn: ‘halftien’, werd gezegd maar dan in het Frans. We hadden tegen die tijd de ontbijttafel klaar, maar de luiken bij de winkel gingen pas om een uur of tien open. Wij hadden toen het grootste deel van het ontbijt al achter de kiezen. Het verbaast ons dat er niet een van de handelaren op het idee is gekomen om hier op cp ’s morgens brood te verkopen. Want doorgaans staan hier toch gauw zo’n 50 tot 75 campers. Nee, dan de ruitenwisserverkoper, die was er om negen uur al bij maar verkocht toen (nog) niks. Datzelfde gold trouwens ook voor de visverkopers.
’s Middags zijn we weer naar het strand gelopen, nu via een andere route en kwamen daardoor terecht bij de quad-verhuur, maar om bij de zee te komen moesten we over de duinen. Even terug en daar konden we een andere, gemakelijker doorsteek nemen. We verwachtten meer drukte op het strand vanwege zondag, maar dat viel tegen. Margot kon het niet laten, schoenen uit en even pootjebaden.
Op de terugweg bij restaurant Salida genoten van een nous-nous, lekker in het zonnetje.
Gistermiddag en -avond werd op de cp nagenoeg alle ruimte gebruikt voor het herbergen van campers. Ook in het midden werd een rij gevormd. Vandaag was dat anders. De beide zijkanten staan weer vol, maar nieuw binnenkomende campers worden omgeleid naar het tweede gedeelte. Wordt er nog een groep verwacht? Morgen weten we misschien wat de bedoeling was.
halftien open, mooi niet
het casco staat er, de ingangen hermetisch afgesloten; vaker te zien in Marokko
op meerdere plaatsen slaat de branding tegen de rotsen
zal ik....
....ja
Maandag 20 januari: Safi.
We hadden nog een dagje in Oualidia willen blijven om te kunnen zien hoe de vissersvloot na de vangst weer binnenkomt en de bootjes op het strand getrokken worden. Maar helaas, ze zijn niet eens uitgevaren vanwege de harde wind en hoge golven. We hebben daarom vrij abrupt toch besloten om weer verder te gaan.
In de navigatie hadden we een camping op zeventien kilometer van Essaouira ingegeven. In de stad zelf is al jaren geen camping meer, daar staan nu woonflats.
Eergisteren, op weg naar Oualidia passeerden we diverse tankstations. Ik had toen beter moeten opletten, want nadat we vanochtend de cp hadden verlaten moesten we tanken. En het tankstation dat we net buiten de stad passeerden bood te weinig manoeuvreerruimte. Ach, er komt strak nog wel eentje. Maar helaas niet snel genoeg. Het kostte ons uiteindelijk veel tijd en 70 kilometer omrijden. Al met al zouden we daardoor wat aan de late kant aankomen bij de volgende camping. We hebben de plannen bijgesteld en zijn naar de stadscamping van Safi gereden. Tijdens een van onze eerste reizen, misschien zelfs de allereerste, naar Marokko waren we hier ook geweest en ervoeren het toen als een prettige camping waar zelfs een aantal pauwen vrij rondliep. ’s Avonds aten we toen in het campingrestaurant. Groot was de deceptie toen we vanmiddag de camping opreden. Alles, maar dan ook alles is vergane glorie, van enig onderhoud is absoluut geen sprake meer. En het restaurant, niet meer als zodanig in gebruik, leek meer op een bouwval.
Daarbij kwam nog dat we een meningsverschil kregen met de receptionist. Het was dat we al hadden betaald, anders hadden we weer kunnen vertrekken, begrepen we van hem. Ondanks ons meerdere keren ‘sorry’ bleef de man woest. En dat alleen maar omdat we niet wilden dat hij een foto van ons paspoort maakte. “Iedereen vindt dat goed” was zijn verweer en hij liet ons op z’n smartphone pagina’s volle afbeeldingen van paspoorten zijn. Mogen we dan voorzichtig concluderen dat paspoort- en identiteitsfraude hiermee op de loer ligt?
Afijn, deze dag was niet echt onze dag. We zijn nog even een eindje gaan wandelen, maar hebben het wel gehad met deze camping.
het bord bij de ingang is een weerspiegeling van de staat waarin de camping zich bevindt
helaas zijn niet alle deuren voor douche/toilet meer aanwezig
hier is de auto niet voor gemaakt, maar zo zie je ze hier vaak rijden
Dinsdag 21 januari: Bouzama (bij Essaouira)
Onze eerste stop na vertrek vanochtend was bij Marjane, de landelijke keten van grote supermarkten. En of je nou een megagrote televisie wilt kopen of verse vis van welke soort dan ook, het is er te koop. We hebben weer wat aanvulling gekocht, de koelkast zit weer vol.
Vandaag was het doel op de navigatie: Camping Le Calme in Bouzama. Zoals gisteren vermeld ligt deze camping op zeventien kilometer van Essaouira. Te ver om te fietsen. De afstand zou niet echt het probleem hoeven te zijn, wél de weg zelf, het drukke verkeer en de eventueel te overbruggen hoogteverschillen. Een taxi is het alternatief. We gaan dit morgen onderzoeken.
Na het winkelbezoek zijn we weer gaan rijden. Eerst nog een stuk oostelijk op de RN7A, totdat we bij het dorp Bouguedra de afslag naar de N1 namen. Toen we Safi verlieten was het ons al opgevallen dat de wind zich behoorlijk liet gelden. Eenmaal op die N1 werd het alleen maar meer. De wind had volgens de diverse weer-apps een kracht van 7 Beaufort. Dat was goed te merken aan het stuur. En die windkracht 7 blies over de gortdroge open gebieden met zandstormen als gevolg. Het zicht werd hierdoor vaak danig beïnvloed. Mensen langs de weg en op brommertjes beschermden hun gezichten met sjaals en doeken. Ondanks de stormachtige wind was het een drukte van belang in de diverse kleine dorpjes die we passeerden. Voorzichtig rijdend en soms slalommend vonden we ons de weg erdoor.
We reden ook door Had Dra, de stad, of het dorp, die bekendstaat vanwege de grote en drukke zondagsmarkt.
Hoewel delen van de N1 nog niet zo heel lang geleden waren voorzien van een nieuw wegdek, was er toch nog een behoorlijk verschil in rijcomfort. Van sommige delen zeiden we tegen elkaar dat ze nog even geplamuurd moesten worden. In de diverse dorpen was het wegdek zeer nodig aan een grote opknapbeurt toe was. Zijn díe wegen dan misschien voor wat betreft de financiering van het onderhoud afhankelijk van andere bronnen?
We hadden vanmiddag bij de receptie een tajine besteld. We waren vanavond om zes uur de enige bezoekers in het restaurant, maar de tajine smaakte daar niet minder om.
