Zondag 10 juli: Lycksele.

We wilden vandaag proberen een eind noordelijke te komen. Via de E4 reden we tot aan Umeå. Daar wilden we op de rotonde weg 363 nemen, maar die was afgesloten en omleidingen werden niet aangegeven. Uiteindelijk zijn we via de E12 verder gegaan en kwamen uit in Lycksele. We hadden onderweg twee mooie cp’s aan het water als optie, maar de toegang bleek door grote keien geblokkeerd. We hebben toen op een camping in de stad zelf gekeken. Het reed er af en aan met hoofdzakelijk caravans. Maar de camping vonden we (veel) te groot en de prijs voor één nachtje ook, omgerekend €45.-. Zeven kilometer buiten Lycksele hadden we de toegang naar een camping gezien en zijn daar naar toe teruggereden. We staan nu op Camping Lapplandsporten, een eenvoudige kleine camping aan het water.

Ondanks dat we over de snelwegen reden, hebben we genoten van de omgeving. De bermen zijn rijk begroeid, we zagen weer heel erg veel lupinen. Het was wederom niet echt druk en met een snelheid van 85 km per uur kun je ook nog een om je heen kijken. Bovendien, hard rijden is er hier hoe dan ook niet bij vanwege het nog steeds grote aantal snelheidscamera’s.

Onderweg kwamen we door Örnsköldsvik waar een Outlet Centre van het kledingmerk Fjällräven gevestigd is. We waren er al eens eerder geweest, maar konden de verleiding niet weerstaan: even binnen kijken. Het was er druk, niet zo gek natuurlijk want het was zondag. En onder ‘outlet’ verstaan wij toch iets anders dan wat we daar zagen. Maar eigenlijk wisten we dat ook wel.

Het weer was wisselend vandaag. Soms felle zon, dan weer donkere wolken waaruit behoorlijk wat water viel. De begrenzing tussen bewolking en blauwe lucht was goed waarneembaar.

Eigenlijk ligt de plek waar we nu zijn een beetje uit onze route naar o.a. Jokkmokk. Maar niet ver hier vandaan, ongeveer 80 kilometer, in Kristineberg bevindt zich de Sankta Anna Underjordskyrka. Een ondergrondse kerk die we graag willen bezoeken, morgen of overmorgen.

we staan op een kleine camping aan het water met maximaal vijftien campingplaatsen en een aantal stuga's

Maandag 11 juli: Lycksele.

En die kerk, het wordt wéér overmorgen. We hebben het hier zo naar ons zin, dat we besloten hebben om hier morgen ook nog te blijven. Bovendien zijn de weersverwachtingen voor morgen zo positief, dat we het een beetje zonde vinden om dan een groot deel van die dag in de camper en onder de grond in de kerk door te brengen.

We staan aan de Umeälven. Het is een van de grootste rivieren in het noorden van Zweden. De rivier is ongeveer 457 kilometer lang en stroomt vanaf de bron Överuman naar het zuidoosten, waar de rivier bij de stad Umeå in de Botnische Golf stroomt. En vanmiddag waren er drie stoere campinggasten die het aandurfden om in de rivier te gaan zwemmen.

Van Cor & Wil, onze reisgenoten van Marokko die hier nu ook in Zweden rijden, kregen we uitleg over de auto’s met de driehoek op de achterkant. Het zijn auto’s die zijn afgesteld op een maximum snelheid van 45 kilometer per uur en mogen worden bestuurd met een T-rijbewijs, voor trekkers dus.

Het was weer een prachtige dag met een temperatuur van ruim boven de 20^o, veel zon en weinig tot geen wind.

De zon kwam vandaag op om 02:39 en gaat onder om 22:59. Het zijn hier dus lange dagen, maar je hoort ons niet klagen.

Woensdag 13 juli: Kristineberg.

Er was gisteren weinig meer te melden dan dat het een prachtige zonnige dag was, met een aangename temperatuur van ruim boven de 20^o. We waren niet erg actief en hebben gelopen, gelezen en genoten van de omgeving en de rust die van deze camping uitging.

Vanochtend zijn we op tijd vertrokken naar Kristineberg. Een ritje van 75 kilometer. De laatste 10 kilometer was op de kaart over een witte weg, maar prima te doen. We hebben ons gemeld bij Thornégården, de B&B annex winkeltje en restaurantje van het dorp en hebben daar tickets gekocht voor de guided tour naar de kerk. De bus kwam om één uur om ons naar de mijn en de kerk te brengen. ‘Bus’ bleek eigenlijk een te groot woord voor het VW-busje dat ons uiteindelijk in twee ploegen moest vervoeren. Een Zweeds en een Engels sprekende groep.

Daar aangekomen kregen we eerst uitleg over de ertsmijn en zijn historie. De gids vertelde dat er goud, zilver, koper, zink en mineralen worden gedolven. Wij bevonden ons op een diepte van 90 meter, waar we met het busje naartoe waren gebracht. De actieve mijn ligt op een diepte van 1100 meter. Elke dag om 15:00 en om 24:00 vindt er een explosie in de mijn plaats. Iedereen moet daarom een half uur van te voren de mijn hebben verlaten.

Maar waar we eigenlijk voor kwamen was de ondergrondse kerk en het verhaal daarover gaat als volgt:

"Christus zal drie keer verschijnen"

Het was op 28 november 1946. Zoals gewoonlijk was de mijnwerker Johan Olofsson aan het werk op een diepte van 107 meter. Net voor middernacht verrichtte hij zijn laatste explosie en beëindigde hij zijn dienst. Een paar uur later, rond 5 uur de volgende ochtend, begon Albert Jönsson zijn dienst en nam het over waar Johan Olofsson was gestopt. Het stof was neergedaald na de explosie en Albert was verrast door wat hij zag. Op de muur voor hem verscheen een afbeelding van een Christusfiguur, gevormd tegen het donkere chlorietkwarts. Albert haalde zijn collega er bij die de aanblik bevestigde, het leek echt op Christus!

Het nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje en de krant Norra Västerbotten publiceerde er een foto van. Mensen stroomden naar Kristinebergsvägen om naar het 120 meter diepe niveau af te dalen en op een verticale ijzeren ladder weer 13 meter omhoog te klimmen om op 90 meter diepte de figuur te bewonderen.

Het beeld vervaagde en de ruimte werd geleidelijk gevuld met grind, maar het voorval werd niet vergeten en later in verband gebracht met een profetie die een vrouw uit Vilhelmina aan het eind van de 19e eeuw had verteld. De profetie luidde dat Christus zich zou laten zien en dat er een land was waar het beeld van Christus in de ingewanden van de aarde werd begraven. De profetie zei niet wanneer, maar hij zou zich drie keer laten zien voor de dag des oordeels. Het voorval in Kristineberg was de eerste keer. De naam van het mijnstadje Kristineberg is letterlijk vertaald: "christus-in-berg". Maar het is eigenlijk vernoemd naar Kristina, de vrouw van kolonist Karl Hultdin.

Het leven in deze kleine gemeenschap ging door en de mijn ook. Totdat in het jaar 1968 een marmeren plaat van de Co-Op in Kristineberg werd omgedraaid en een donkere afbeelding van Christus op een witte achtergrond verscheen. Christus was blijkbaar voor de tweede keer verschenen. Waar, wanneer en hoe de derde verschijning zal plaatsvinden....?

De oecumenische ondergrondse kerk van St. Anna bevindt zich op slechts enkele meters afstand van de plaats waar het beeld van Christus verscheen, hier konden we luisteren naar het verhaal, het mysterie voelen en een fantastische sfeer ervaren in Kristineberg.

Voor het transport van het erts werd een kabelbaan gebouwd. Tussen 1943 en 1987 vervoerde deze kabelbaan, met 96 kilometer tevens de langste ter wereld, 12 miljoen ton ertsconcentraten. Naast al het koper, lood, zink, zwavel en zilver hebben de kabelbaanemmers door de jaren heen ook tonnen goud vervoerd. Nadat de kabelbaan niet meer voor het ertstransport werd gebruikt, heeft de baan nog een aantal jaren een toeristische functie gehad. Heden ten dage is er weinig meer dan de betonnen masten van de kabelbaan over.

Om drie uur waren we weer terug bij de camper en we mogen overnachten op het terrein van de B&B.

We hebben nog een wandelingetje door het kleine dorpscentrum gemaakt, waar veel (houten) huizen leeg staan omdat er door verdere mechanisatie steeds minder werknemers in de mijn nodig zijn.

we hebben een mooi plekje gevonden, hier mogen we vannacht blijven staan   |   uitleg over de kabelbaan

uitleg over de mijn en een uitstallinkje in een vitrine over wat er in de mijn wordt gedolven

in het mijnrestaurant met overal een kaarsje op de tafeltjes; koffie was inclusief

in de kerk is plaats voor ongeveer 90 mensen en er kunnen zelfs huwelijken worden gesloten

Donderdag 14 juli: Jokkmokk.

We zijn vanochtend om 10:00 vertrokken en konden gelijk de ruitenwissers aan zetten. Dat is voor ongeveer driekwart van de reisduur zo gebleven. We hebben trouwens prima geslapen op de parkeerplaats van Thornégården, dat kon ook haast niet anders want het was er oorverdovend stil.

Het was wederom erg rustig op de wegen. Op de eerste 25 kilometer vanaf Kristineberg zijn we welgeteld 4 auto’s tegengekomen. Nee, het grootste gevaar op die stille wegen komt van de rendieren. Het is zaak om ver vooruit te kijken, niet alleen op de weg maar ook in de bermen. De witte dieren zie je vrij snel, maar de meeste zijn bruinachtig van kleur en vallen dus pas laat op. We hebben er behoorlijk wat gezien, soms hele families met jongen er bij. En ze blijven soms gewoon voor je uit lopen alsof ze willen aangeven: ‘volg mij maar’.

We waren er op geattendeerd dat op de E45 serieus aan de weg werd gewerkt tussen Arvidsjaur en Jokkmokk. We hebben het er toch op gewaagd om die weg te nemen, het alternatief was ongeveer 100 kilometer om. Grote delen van de weg waren al vernieuwd en we prezen ons al bijna gelukkig, zou alles al klaar zijn? Nee hoor. Op één traject mochten we niet zelfstandig rijden. De rijrichting werd met verkeerslichten geregeld en moesten we een werkauto met zwaailichten volgen. De weg was voorzien van grove keislag waarop je niet sneller dan een kilometer of tien per uur kon rijden.

We hebben in de loop der jaren op drie verschillende plaatsen de poolcirkel gepasseerd. Vandaag was de vierde plaats. Wel weer net buiten Jokkmokk, maar vanuit een andere richting.

We reden soms vrij hoog en konden dan in de verte de besneeuwde bergtoppen zien.

We staan op een cp aan het meer Vajkjaure, een eindje buiten de plaats zelf. En toen we net op de plek stonden ging de Garmin navigatie op zwart. We waren hier op voorbereid omdat Cor&Wil dit ook hadden gehad. En achteraf wij ook al, dat was tijdens de vorige Scandinaviëreis. Toen gingen we er vanuit dat het een ongelukkig defect van het apparaat was, maar C&W hebben op internet gevonden dat het te maken heeft met het passeren van de Poolcirkel. Remedie: uit en weer aan zetten, de dag/nacht modus op dag dwingen en de helderheid op 100%. En zoals het nu lijkt, werkt het weer. Morgen de proef op de som.

Gisteravond hebben we via de schotel nog even het journaal op tv gekeken. NPO-1 op Astra3. Dat wilden we vanavond ook, maar het lijkt er op dat we buiten het bereik van de satelliet zijn gekomen. Dan hebben we nog BVN op Astra1, die zou een groter bereik moeten hebben, maar die was ook niet te vinden. We proberen het op een volgende plek nog wel een keer.

eigenwijze rendieren, goed uitkijken en niet te snel rijden op deze niet echt drukke wegen

rustig aan, dan breekt het lijntje (hopelijk) niet....

hoe dichter bij de Poolcirkel hoe meer besneeuwde bergtoppen we zagen

onze plek voor vannacht, samen met nog 10 campers

Vrijdag 15 juli: Jokkmokk (Skabram Camping).

Het heeft vannacht geregend en vanochtend nog en/of ook. We wilden nog naar het centrum van Jokkmokk en even ‘proeven’ of het nog hetzelfde was als een aantal jaren geleden. We hebben de camper op de P van de supermarkt gezet en toen het droog was zijn we door het centrum gewandeld. Er was niet veel veranderd.

Er kwam een Noorse camper naast ons staan en het duurde maar even of daar kwam de eigenaar naar ons toe. Bleek een Nederlander te zijn die al heel veel jaren op het eiland Senja in Noorwegen woont. Hij had een probleempje met de bijrijdersstoel en vroeg zich af of wij wisten hoe dat te verhelpen: geen idee. En later kwam hij melden dat het probleem was opgelost. Hij was altijd visser geweest en hij adviseerde ons om tijdens de reis zeker het eiland Senja te bezoeken.Of was het probleem met de stoel een excuus om even lekker in z’n moerstaal z’n verhaal te vertellen? Hoe dan ook, we hebben een tijdje gezellig met elkaar gesproken.

Door het centrum lopend zijn we nog de ‘Nieuwe Kerk’ even binnen gelopen. Het weer nodigde niet echt uit om verder van het centrum op ontdekking te gaan.

Na de wandeling hebben we boodschappen gedaan, diesel getankt en zijn daarna naar de camping gereden, het was inmiddels net één uur geweest. We hadden vanochtend al telefonisch geïnformeerd naar een plekje op de camping, maar kregen te horen dat er niet kon worden gereserveerd. Vanaf één uur was het ‘drop-in’ en zo rond een uur of vier zou er waarschijnlijk geen plaats meer beschikbaar zijn. Daar aangekomen stond er een bord op de toerit met de melding dat de camping vol was. Nu al vol?? Veel later bleek dat het hun gewoonte is om het bord pas na de lunchpauze (14:00) weg te halen……

Afijn, we staan er en hebben de camper sanitair verzorgd en ook ons zelf. We kunnen er weer even tegenaan.

Inmiddels kunnen we BVN televisie (Beste Van Nederland) op Astra1 ook weer ontvangen. Gisteravond waarschijnlijk last van een voorhangend boomtakje gehad. Voor de zenders van Canal Digitaal op Astra3 (NPO1,2,3 en de commerciëlen) zijn we inmiddels buiten het bereik van de satelliet gekomen. De satellieten hangen boven de evenaar en dat is goed te zien aan de positie van de schotel op het dak van de camper. Die staat zelfs iets voorover om toch naar de evenaar te kunnen ‘kijken’.

de schotel staat zelfs iets voorover

Zaterdag 16 juli: Jokkmokk (Skabram Camping).

Het heeft vannácht geregend, het regende toen we opstonden, het regende toen we ontbeten, koffiedronken en lunchten. Kortom: het heeft de ganse dag geregend, nu om 20:00 nog steeds. We hebben maar een dagje bijgeboekt, er is met dit weer niets in de omgeving te beleven. Hoewel we natuurlijk liever droge dagen hebben, het liefst zelfs met een beetje zon, vermaken we ons prima. Afgezien van de grote hoeveelheid water die er uit de lucht valt, valt de temperatuur ook danig tegen. Het werd vandaag slechts 12^o, dus kachel aan. Weersvoorspellingen opperen dat het vaste hogedrukgebied boven midden Europa dat de komende dagen voor hoge temperaturen in o.a. Nederland gaat zorgen, het laag met het regenfront hier bij ons in stand houdt, helaas.

Hoewel de wasmachine gisteren en vandaag door de camping zelf in gebruik was, zijn verder alle voorzieningen hier aanwezig.

Het nadeel op deze camping is echter dat de eigenaren met ‘kantoortijden’ werken en een bord met de tekst “camping is vol, ja echt vol” nagenoeg de hele dag op de oprit laten staan, terwijl er plaatsen beschikbaar zijn. Bovendien werden we gisteren toen we kennelijk tijdens hun lunchpauze zoekend over het terrein liepen wél gezien maar volledig genegeerd. Dat is niet klantvriendelijk.

duidelijk, denken we......