...hier geen gejakker en gejaag, geen claxonnerende taxi's en geen her en der neergezette auto's

Woensdag 29 januari: Aourir.

Toen we Marokko binnenkwamen hebben we op de camping in Asillah direct een SIM-card voor internet gekocht en laten installeren. We dachten dat we met 30 GB een heel eind zouden komen. En dat is ook wel zo, maar het wil er wel door. En dan hebben we het nog niet eens over televisiekijken op de iPad of Macbook. Gisteren hadden we nog ruim 4 GB over en hebben, ook hier op de camping maar dan in het winkeltje, weer 30 GB bijgekocht. We hebben de teller van de TP-link router weer op nul gezet, zodat we gemakkelijk kunnen bijhouden hoever we vorderen met de nieuwe voorraad.

Er was vandaag markt in Aourir. Toen we gisteren in het centrum van het dorp waren, hadden we al eens rondgekeken waar die markt dan zou kunnen zijn. We konden geen plek vinden waar zo’n doorgaans veel ruimte innemende weekmarkt zou kunnen plaatsvinden. En wat bleek vanochtend, op de plek die we gisteren passeerden op weg naar het centrum, die nog geen twee kilometer verwijderd was van de camping, was het een drukte van belang. Waar is die markt, nou hier is die markt! Het was op de plek die we gisteren wel hadden gespot, maar gezien de aard en staat van de bouwsels niet als marktplaats hadden aangemerkt. Wat kan een mens zich toch vergissen.

Het grootste deel werd in beslag genomen door de groentemarkt. Een kleiner deel werd gevuld door kleding- en warenmarkt. We hebben eerst een oriëntatierondje gelopen, waarna we op de groentemarkt het nodige hebben ingeslagen. En oh ja, ook nog een matje gekocht. Want ons hele mooie kunststof-en-gemakkelijk-schoon-te-maken-matje ligt helaas nog op de camping in Safi.

Nadat we alles thuis, nou ja bij de camper, hadden afgeleverd zijn we weer naar city-center gefietst en hebben daar een tajine gegeten. Qua plaats hebben we ons laten leiden door de plek waar veel locals aten en door de gereedstaande tajines. We zaten aan de doorgaande weg, het leven speelde zich als het ware aan onze tafel af. De salade was lekker, boeuf en poulet waren matig. Maar ja, wat wil je voor een totaalbedrag van MAD80 (€7,70).

Terug bij de camper hebben we nog zitten lezen totdat de zon achter de berg was verdwenen.

inkopen doen op een groentemarkt is even anders dan thuis; alles wat je nodig hebt doe je in één plastic teiltje, dat laat je wegen en als het niet helemaal een volle of halve kilo is, dan wordt het aangevuld met een wortel, aardappel of tomaat waarna je afrekent

bij deze garage stonden een aantal R4-tjes en het lijkt er op dat er van twee (of meer) weer eentje wordt gemaakt

Donderdag 30 januari: Aourir.

Nou, over vandaag kunnen we kort zijn. Voor wat betreft de temperatuur was er niks aan de hand. Het werd 22^oC, afgelopen nacht was het 7^oC en nu (19:30) nog 17^oC.

De wind, dat was een ander verhaal. Volgens de weer-app YR hadden we hier een windkracht 6 Beaufort. Het venijn zat ‘m echter in de hele harde windvlagen waardoor het droge zand weer z'n vrije weg zocht. En vond!!!! We zijn nagenoeg de hele dag binnen gebleven en veelal moest de deur dicht vanwege dat zand. Hopelijk gedraagt de wind zich morgen wat vriendelijker.

morgen nieuwe dag met nieuwe kansen; volgens de diverse weer-apps ziet het er morgen beter uit

Vrijdag 31 januari: Aourir.

Het waaide nog wel wat, maar op geen stukken na wat het gisteren was. De luifel kon weer uitgedraaid en de stoelen naar buiten. Het werd een mooie dag.

Omdat we van plan zijn morgen van deze camping te vertrekken, hebben we vandaag alvast wat voorbereidingen getroffen. Toilet en vuilwatertank legen. Omdat het ’s morgens druk is bij de loosplek hebben we de vuilwatertank vandaag ook alvast geleegd met behulp van de toilettank. Een paar keer lopen, ook weer klaar. De tank voor verswater stond op 25%, die moest gevuld. Met onze eigen waterslang plus verlenger van een paar meter konden we precies de afstand van het tappunt tot onze watertank overbruggen. Wel zo gemakkelijk, want anders hadden we de tank moeten vullen d.m.v. de 10 liter jerrycan, je blíjft lopen.

En als laatste was de gasfles aan de beurt. Bijna leeg, misschien nog gas voor één of twee dagen. Maar hier op de camping konden we hem omruilen voor een volle voor slechts €6.-. Waar we naartoe gaan zouden we veel verder moeten lopen voor een volle fles.

De achterkant van de camper die achter ons staat werd vanochtend minutieus schoongemaakt. Zelfs het logo van Mercedes moest het ontgelden: weg ermee. Wat bleek, er moest een Marokkaans landschap voor in de plaats komen. De hele dag is een Marokkaanse kunstschilder bezig geweest. En naar verluidt wordt morgen de laatste hand aan het kunstwerk gelegd. Kan de kunstschilder dan weer naar huis? Nee, want er schijnt meer belangstelling voor zijn werk te zijn. De achterkant van onze camper is ook nog helemaal leeg. En dat blijft zo.

In de loop van de middag zijn Wobbie en Wim langs geweest. Onder het genot van een h&d hebben we gezellig bijgepraat. Zij hopen binnenkort ook weer te kunnen vertrekken vanaf deze camping naar elders, geheel afhankelijk van het herstel van de verwonding aan de knie van Wobbie, die ze opliep na een fietsongeluk.

Oh ja, h&d is mijn afkorting voor een hapje en een drankje. Ik had vernomen dat er na de eerste keer dat ik die afkorting gebruikte enige onduidelijkheid over bestond. Bij deze opgelost hoop ik. Morgen richting Tafraout: het Keteldal.

Zaterdag 1 februari: Tafraout.

We zijn op zaterdag de zevende van de laatste maand van 2024 van huis vertrokken. En sinds vandaag zijn we al aanbeland in de tweede maand van 2025. De tijd gaat (heel erg) snel.

Vanochtend zijn we redelijk op tijd vertrokken vanaf de camping in Aourir. Net in Agadir hebben we eerst maar weer eens diesel getankt. Meestal kan er met pin worden betaald, hier niet. Pin/card betalingen konden alleen plaatsvinden met Marokkaanse betaalkaarten. Nou, dan maar cash, de tank moest weer vol.

Om naar Tafraout te rijden hadden we de keus uit twee routes. We konden via de N1 en R104 via Tiznit naar ons doel rijden, dat was 215 kilometer. Of via de R105 en een stuk R104 via o.a. Biougra en Ait Baha van 179 kilometer. We kozen voor de laatste optie. Om eerst Agadir achter je te laten ben je al ‘een stief kwartiertje’ onderweg. De daaropvolgende 130 kilometers verliepen over een goede weg van voldoende breedte, maar met nogal wat rotondes. De laatste 40 kilometers waren moeizamer. De breedte van de weg was op diverse plaatsen niet meer dan een uit de kluiten gewassen fietspad, mét rafelranden. We waren tegemoetkomend verkeer, en onszelf ook, vaak ter wille door zelf maar even met twee wielen in de berm stil te staan. Datzelfde deden we trouwens af en toe ook met achteropkomend verkeer, zelfs campers. Dan kon men de slakken tenminste veilig inhalen. Maar ik denk dat wij meer van de omgeving hebben kunnen genieten. En die omgeving was heel afwisselend en mooi én soms heel hoog. Op een gegeven moment zagen we op de navigatie dat we op 1672 meter zaten. Via de Amelnevallei reden we uiteindelijk Tafraout binnen. Het duurde maar even of we kwamen het oude Renault4-bestelautootje van Mohammed tegen, de alom bekende reparateur en spuiter van campers. Hij zwaaide al van verre en dacht waarschijnlijk: “weer een potentiële klant”.

Eenmaal in het Keteldal hadden we een beetje moeite om een plekje te vinden. Zo druk dan? Nee, juist niet en dan is het nóg moeilijker om goed te beslissen: keuzestress.

De camping in Aourir lag op 120 meter hoogte. Het Keteldal ligt op 1000 meter hoogte. We hoorden van een camperaar dat het afgelopen nacht slecht 2^oC was geweest. Dat belooft dus een koude nacht te worden, ik denk dat ik de sokken maar weer aan houd.