Maandag 25 juli: Bodø.

We zijn nog in Bodø en op dit moment, 19:45, is het prachtig weer. Droog en zowaar een zonnetje erbij.

Dat was vanochtend helaas niet zo. En het ging de hele dag een beetje op en af. Dan weer droog, dan weer een bui. Eigenlijk hadden we de fietsen willen pakken, maar daarvoor vonden we het qua buien te ongewis. Dus hebben we een wandeling door de stad gemaakt. En een groot deel van die wandeling ging natuurlijk, het bloed kruipt waar het niet gaan kan, langs de havens. De ferry naar de Lofoten voer af en aan. En ook de boot van de Hurtigroute meerde weer af. Goed te zien aan de stroom mensen die de stad in gingen.

Het is nu hoogzomer, ook in Noorwegen hebben de mensen vakantie. Maar op de terrasjes, zelfs de overdekte, was het veel te stil, commercieel gezien dan.

Iets heel anders: voetgangers zijn hier in Noorwegen en Zweden bij de zebrapaden veel veiliger dan in Nederland. Als je, de voetganger dus, zelf nog niet de beslissing hebt genomen of je hier wel wilt oversteken, dan remmen de auto’s toch al op royale afstand van dat zebrapad. Je móét dan dus eigenlijk wel oversteken…..

We hadden vandaag de keuze uit twee overnachtingsplaatsen. Eentje heel hoog met een wijds uitzicht op zee. In de weg er naar toe lagen zes anti-snelheid-drempels. Vijf hebben we met aangepaste snelheid genomen, de laatste niet. De sleepwielen achter onder de camper hebben hun dienst weer bewezen, in de camper stonden de glazen niet meer in het gelid. Of de andere cp, aan de haven. De laatste is het geworden. Net zoals in Fauske, konden we ook hier betalen met de app van EasyPark.

Dinsdag 26 juli: Reipå.

We moeten even in discussie met Easypark. Er is voor het parkeren in Bodø bij de haven €10 te veel afgeschreven. Geen €15.- waarvoor het wordt aangeboden, maar €25.

Vanochtend eerst met onze oudste kleinzoon, en de rest van de familie natuurlijk, gebeld. Hij vierde vandaag z’n achttiende verjaardag. Zij zijn op dit moment in Frankrijk en stelden voor om de weersomstandigheden een beetje te mixen. Ze hebben het daar erg warm.

Het heeft afgelopen nacht weer geregend, zo ook op de reisdag en vanavond was het niet anders.

We zijn vertrokken uit Bodø om via de toeristische weg nr.17 zuidwaarts te gaan. Op zich een mooie route, maar het heeft de hele reis geregend. We zijn niet uit de camper geweest om even de omgeving ‘op te snuiven’. Droge momenten waren er slechts een paar: in de tunnels…..

We staan nu anderhalve kilometer ten zuiden van het plaatsje Reipå op een cp. Vanaf de cp zou je hier zo via het strandje kunnen zwemmen in het fjord, als het een beetje beter weer zou zijn.

Op de route reden we voorbij de beroemde Saltstraumen, 33 kilometer ten zuiden van Bodø. Dit is volgens zeggen de sterkste maalstroom ter wereld. Elke zes uren stroomt 400 miljoen m³ water met snelheden tot 40 km/h door een zeearm van 150 meter breed en 3 kilometer lang. Dit is de verbinding tussen het Saltenfjord en het Skjerstadfjord. Waar de stroming op haar sterkst is, kunnen draaikolken van 10 meter in diameter en 5 meter diepte ontstaan. Maar ook hier regende het, bovendien hadden we dit imposante schouwspel al twee keer gezien bij prachtig weer met een stralende zon.

De weersverwachting meldt dat het donderdag voor een aantal dagen iets gaat opknappen. We hopen het, want een toeristische route mag dan nog zo mooi zijn, met regen valt het smerig tegen. Dat rijmt, maar dat is dan ook het enige positieve.

Buiten is het 12 graden, het hoost van de regen en binnen snort het kacheltje......

Woensdag 27 juli: Halsa.

We twijfelden een beetje hoe we de verdere kilometers zouden moeten indelen. We willen niet vanwege het minder goede weer de FV17 in sneltreinvaart rijden, want dan zien we te weinig en doen we de route tekort.

De fylkesvei 17, afgekort Fv17 is een fylkesvei, een provinciale weg. De weg vormt een lange noord-zuidroute langs de westkust van Noorwegen vanaf Steinkjer in het zuiden naar Bodø in het noorden en loopt parallel aan de E6. De fylkesvei 17 voert langs een groot deel van de toeristische attracties in dit deel van Noorwegen. De weg staat ook bekend als Kystriksveien (kustroute). De weg voert langs de beroemde Helgelandskust. Het noordelijk deel van de route is een ‘nasjonal turistvei’, die Helgelandskysten heet. De fylkesvei 17 is in totaal 631 kilometer lang.

De verwachting is dat het weer vanaf donderdag wat beter gaat worden. Vandaar dat we vandaag maar weinig voortgang hebben geboekt. We staan op een picknickplaats 70 kilometer verder. Wel konden we hier toilet en vuilwatertank legen. Er is ook een kraan waar in principe schoonwater uitkomt, maar we zagen dat daar ook de toilettanks werden gespoeld. We hebben gelukkig nog voldoende water, maar we begrijpen niet dat veel camperaars zo onvoorzichtig zijn met het drinkwater.

We staan tegenover één van de 60 tongen van de Svartisen gletsjer. Svartisen (het zwarte ijs) is een overkoepelende term voor twee gletsjers bij Melløy in de provincie Nordland. De gletsjer ligt in het Saltfjellet-Svartisen Nationaal Park ten noordwesten van Mo i Rana. Samen beslaat dit hele gebied 369 km². De twee grootste gletsjers zijn: Vestre Svartisen (221 km²), wat de op een na grootste gletsjer op het Noorse vasteland is (na Jostedalsbreen) en Østre Svartisen (148 km²), wat de op drie na grootste gletsjer is.

Het smeltwater van deze gletsjer wordt veelal gebruikt voor waterkracht.

Een groot deel van de dag was het droog, vanmiddag rond een uur of drie was het weer raak. De temperatuur was ongeveer 17 graden.

Donderdag 28 juli: Halsa.

Het was fris vanochtend, zowel buiten als binnen en nat, maar dat gelukkig alleen maar buiten.

We hadden besloten om weer verder te gaan, waarschijnlijk naar de Polar camping, een rit van ongeveer 75 kilometer over de Fv17, waarin twee ferry’s. Maar je weet maar nooit wat je onderweg tegenkomt waardoor de planning weer volledig omgegooid kan worden.

Zo ook vandaag. Want eenmaal onderweg passeerden we de opstapplaats voor een bezoek aan de Svartisen gletsjer. Maar voordat we er erg in hadden waren we de inrit van de parking reeds voorbij gereden. Pas na drie kilometer was het verantwoord om te keren. Het was inmiddels droog geworden, maar nadat we een parkeerplekje hadden gevonden, wederom inderdaad, een miezerige regen waar je in no-time kleddernat van wordt, even wachten dus. We zijn dan toch maar naar beneden naar de aanlegplaats van het veerpontje gelopen om te informeren wat de mogelijkheden zijn. Kort en goed: we wilden een blik op de gletsjer niet zo maar voorbij laten gaan, maar wachten tot morgen. De verwachtingen zijn dan echt beter.

En die verbetering is in de loop van de dag ingezet. De uitloper van de gletsjer waar we tegenover staan is beter zichtbaar, het wolkendek trekt zich wat terug. Dat belooft wat voor morgen.

Vrijdag 29 juli: Halsa.

In tegenstelling tot vele vorige dagen, was het vanochtend gewoon droog. En het bleef zowaar de hele dag droog en het werd ongeveer 20^o.

Na het ontbijt zijn we naar de parkeerplaats gereden, vanwaar de boot ons naar de startplaats van de voettocht naar de gletsjer bracht. Het was 11:00 en nog niet druk.

De boot pendelt en vaart elk uur heen en terug, behalve de vaart om één uur: lunchtijd.

De voettocht van het eerste deel over een vlakke ondergrond is ongeveer 4 kilometer. Je loopt dan door een bosgebied met her en der kleine watervalletjes. Overal stroom water vanuit de bergen. En zo helder, je zou er de watertank waarschijnlijk wel mee kunnen vullen.

Je kon er ook voor kiezen om bij de startplaats een mountainbike te huren en hiermee de eerste kilometers te overbruggen.

Daarna, om echt heel dicht bij de gletsjer te komen, is er nog een tocht van anderhalve kilometer lengte en tweehonderdmeter omhoog over de rotsen. Hier en daar waren kettingen gespannen om als leuning te dienen. We hebben dit een paar honderd meter geprobeerd, maar zijn weer terug gegaan. Het risico van uitglijden op de natte rotsen was ons te groot en intacte ledematen zijn ons heilig. Bovendien, na die anderhalve kilometer moet je ook weer terug.

Het was een mooie wandeling, we hebben de gletsjer gezien en waren om even voor twee uur weer bij de boot.

Gelukkig waren we vanochtend op tijd op de steiger in de rij gaan staan. Na ongeveer 20 personen werd de rij door de schipper onderbroken voor een buslading gereserveerde passagiers.

Toen we vanmiddag met de boot de opstapplaats naderden, zagen we de steiger vol staan met nieuwe gegadigden. We hebben dit later op de wal even gadegeslagen. Toen het maximum was bereikt, bleven er nog zo’n 15 mensen op de steiger achter. Wachten op de volgende afvaart.

We zijn daarna weer teruggereden naar de cp waar we afgelopen twee nachten ook waren, vonden weer een plekje ‘met uitzicht’ en vonden bovendien dat we wel een wijntje hadden verdiend. En nadat we de boiler hadden opgestookt, hebben we lekker in de eigen hut gedoucht. Hopelijk houdt het weer dat we vandaag hadden, nog een tijdje aan.

Zaterdag 30 juli: Hilstad.

Bijna alles wat we wilden doen vanaf de cp nabij Halden, hadden we gedaan. Behalve de boodschappen, want we vonden vanmorgen de muizen dood voor de koelkast, een veeg teken. Vlak voor de eerste ferry van vandaag in Esøya vonden we twee supermarkten. En omdat we bij de eerste kleine supermarkt niet echt alles konden vinden wat we dachten nodig te hebben, hebben we ze allebeide maar aangedaan. De koelkast, de vriezer en de voorraadbak zijn weer aardig gevuld.

Deze ferry aan de Forøy ferjekai naar Ågkardet konden we zo oprijden, de grote schuif stond al omhoog. Het kenteken werd gescand, dus we krijgen de rekening wel thuisgestuurd. De medewerker gaf aan dat zij daar niets met de Brobizz deden. Volgens hem was dat alleen maar voor de tolwegen. We zullen zien. Vanaf de cp was het maar 14 kilometer naar deze ferry via een slingerende Fv17 door een mooie omgeving. Na Ågkardet was het 28 kilometer rijden naar Jetvika voor de volgende ferry, naar Kilboghamn. In tegenstelling tot de vorige boot, lag deze niet op ons te wachten. Dat wachten konden we zelf doen, samen met vele anderen. Het was geen straf met dit mooie weer om lekker buiten op een stoepje ons broodje met een glaasje melk te nuttigen. Om 13:30 konden we oprijden en een uur later waren we aan de andere kant van het Sørfjord.

Nadat we zoveel dagen met regen en/of regenachtig weer hadden gereden, waren de rit van vandaag en de overtochten een verademing. De zon heeft de hele dag geschenen en het werd 22^o.

Tijdens de tweede overtocht passeerden we de poolcirkel weer, maar nu in zuidelijke richting. Allengs worden de dagen weer iets korter en de nachten langer.

Als reisdoel hadden we de Polarcamping ingegeven. Die bevindt zich slechts een paar kilometer na de veerhaven. We vonden er, waarschijnlijk het laatste, mooie plekje met zon en een fantastisch uitzicht op het fjord. We hadden nog tijd voor een wasje, dat al weer gedroogd en gevouwen in de kast ligt.

Omdat het vandaag zaterdag was, je moet toch een reden vinden, hebben we in het campingrestaurant gegeten: fish&chips en een biertje. Het smaakte uitstekend.

need no more to say.....