Maandag 1 april: Tabernas.

We waren niet echt vroeg op pad vandaag. Eerst moesten de sanitaire voorzieningen worden geregeld, dus eerst met de camper naar de loos-/vulplaats, en wel achteruit er naar toe. Die plek ligt iets verhoogd, met een schuine oprit om op de plek te komen. Onze nylon wielen aan de achterkant aan de chassisbalken bewezen weer hun waarde, die rolden eerst over het beton waarna de achterwielen het overnamen.

Hierna waren we goed en wel onderweg en vonden het toch wel een beetje jammer dat we geen bezoek hadden gebracht aan het Spaanse onderzoekscentrum voor zonne-energie ‘Plataforma Solar de Almería’ kortweg PSA, in de woestijn van Tabernas. We hadden er min of meer op gerekend dat we een afslag er naartoe zouden tegenkomen. Toen dat niet het geval was, zijn we omgekeerd en vonden vlakbij het dorp de weg naar het zonnecentrum. Maar helaas, vandaag gesloten voor publiek. We kregen van de bewaker een folder met een telefoonnummer. Zo lukte het om een ‘Guided Tour’ te bespreken voor morgenochtend tien uur.

De afgelopen dagen was ook de ‘Oro Del Desierto’ gesloten, nu gelukkig open. Dit is een grote particuliere producent van olijfolie, op 800 meter verwijderd van de plaats waar wij stonden. Goede raad was (niet) duur. We zijn met de camper weer naar Camping Route 66 gereden. Onze plaats was nog vrij. Nadat we een broodje hadden gegeten hebben we de fietsen uitgeladen en zijn op weg gegaan. Het was inmiddels twee uur. Daar aangekomen vroegen we naar een rondleiding. De eerste mogelijkheid was om vier uur. Prima, dan gaan we intussen even naar het dorp en kunnen we alsnog even naar de Chinese winkel. Maar helaas, het dorp was uitgestorven, nagenoeg niets was geopend.

Tegen vieren waren we weer bij de olijven en begon de privérondleiding. Het is een familiebedrijf en we werden in het Engels zeer uitgebreid van informatie voorzien door een enthousiaste en betrokken mede-eigenaar. Om halfzeven verlieten we het pand pas weer. We zijn heel wat wijzer geworden over de olijven en de manier van verwerken ervan door dit bedrijf. Wij hebben bijvoorbeeld altijd gedacht dat groene en zwarte olijven elk aan een andere boom groeiden. Niet dus: naarmate de rijping vordert, verandert de groene olijf naar zwart. Aan het einde van de rondleiding konden we de verschillende soorten olijfolie proeven. We hebben een setje van drie flesjes gekocht.

Dinsdag 2 april: Tabernas.

We moesten vanochtend eerst nog even de overnachting van de afgelopen nacht afrekenen. Het restaurant ging om negen uur open en ons bonnetje lag al klaar.

Daarna zijn we naar ‘Plataforma Solar de Almería’ gereden, ongeveer 7 kilometer vanaf de camping.

Daar aangekomen moesten we ons eerst inschrijven, inclusief het paspoortnummer. Even later arriveerde een Franse bus met een groep studenten. Gelijk met de bus was daar ook onze gids met haar eigen auto. We hebben met haar besproken hoe dit multi-talen-spektakel aan te pakken. Zij vertelt haar verhaal in het Spaans aan de Franse docente, die het dan in het Frans aan de studenten overbrengt. En in de tussentijd vertelt de gids hetzelfde in het Engels aan ons.

De bus met Franse studenten was vol, wij konden met de gids in haar auto meerijden. Het gehele project is zodanig groot, dat dat lopend niet allemaal te bekijken is.

Het ‘Plataforma Solar de Almería’ is geen energiecentrale. Het is een plek waar onderzoek wordt verricht op het gebied van o.a. energieopwekking en waterzuivering. Op het gebied van waterzuivering wordt ook samengewerkt met de TU Delft.

De enige zonnepanelen, zoals wij die thuis en op de camper ook gebruiken, worden benut voor het eigen stroomgebruik. De andere panelen zijn gigantische spiegels die automatisch op de zon worden gericht en het gereflecteerde zonlicht richten op een ontvanger op een tachtig meter hoge toren. Daar wordt een vloeistof verhit die uiteindelijk een door stoom aangedreven generator stroom laat produceren. Naast de vlakke spiegels die op de hoge toren gericht zijn, zagen we ook grote halfronde spiegels met hetzelfde doel: stroom opwekken, maar volgens een iets ander principe.

Zo reden we met de gids het hele terrein over en telkens gaf ze tekst en uitleg. De studenten hebben uitgebreid notities gemaakt. Mogelijk was dit een onderdeel van een werkstuk. Zij noteerden ook alle details over technische details en chemische bewerkingen. De gids vertelde ons dat ook, maar eerlijk gezegd hebben we dat niet allemaal onthouden.

We waren ruim voor tienen aanwezig op de locatie en de rondleiding begon om tien uur. Om halfeen had onze gids alles uitgelegd wat er te zien was. Onze eigen ‘harde schijf’ was inmiddels vol, maar ook bij de studenten konden we merken dat de aandacht danig verslapte.

We hebben de gids hartelijk bedankt en zijn om één uur weer naar de camping gereden. We hadden niet meer de moed en de energie om verder te gaan en een nieuwe plek te zoeken. Het plekje waar we een aantal dagen hebben gestaan was bezet door de enige camper op de camping.

Op de camping staat een nieuw toiletgebouw. Maar op CamperContact hadden we gelezen dat er niet altijd warmwater uit de douchekop komt. Overigens niet vreemd als je bedenkt dat het water wordt verwarmd door collectoren op het dak en de halve camping achterelkaar gaat douchen, terwijl de zon maar matig aanwezig is. Vanmiddag was dat anders. Wij waren de tweede camper en de zon scheen uitbundig. En inderdaad, we hadden een heerlijke warme douche.

Woensdag 3 april: Vera.

Het werd een mooie dag waarbij de temperatuur steeg tot 25 graden. Ook zijn we inmiddels gedaald van een hoogte van 470 meter naar 60 meter.

We hebben vanochtend Camping Route 66 verlaten. Maar eerst toch maar weer even de sanitaire aangelegenheden onder handen genomen. Je weet maar nooit wanneer en waar je terecht komt, met of zonder sani-mogelijkheden. En daarmee verlieten we ook het woestijngebied van Tabernas. Op de N-340a zagen we nog een hele tijd de woeste omgeving met uitgebreide rotsformaties, die ons af en toe een beetje deden denken aan soortgelijke gebieden die we in Marokko wel hebben gezien. Wat verder opviel waren de onafzienbare velden met olijfbomen.

Onderweg in Garrucha, vlak bij de kust, vonden we een vestiging van Lidl, tijd om even wat boodschappen in te slaan.

We hadden geen vastomlijnd plan. Het enige dat we deden was in de navigatie aangeven dat we geen snelwegen wilden rijden in de route naar Murcia. Verder lieten we op ons afkomen en vertrouweden er op dat we wel een mooi plekje zouden vinden.

En…..gelukt. We staan op een prachtige cp in Vera: ‘Area de servicios para autocaravanos Carpe Diem’.

Donderdag 4 april: Vera.

Op een kaartje dat we van de receptionist van de cp kregen hadden we een paar highlights aangekruist.

De eerste op de route was was de oude arena voor stierengevechten, de Plaza de Toros de Vera. Deze Plaza de Toros is gebouwd in 1897 en gerestaureerd in 1997 en is de oudste in de provincie Almeria. De toegang tot de arena is gratis. Je wordt verwelkomd door een oude meneer die je graag een rondleiding wil geven, maar alleen Spaans spreekt met een bijna onverstaanbare hese stem. Wij hadden al aangegeven gewoon alleen te willen rondkijken, maar hij nam ons toch eerst mee naar zijn ‘winkeltje’ met waaiers, speldjes en sleutelhangertjes, natuurlijk allemaal met afbeeldingen uit het stierenvechten. Daarna konden we zelf rondkijken. Stierenvechten, het is zeker niet onze tak van sport, maar met een arena zo dichtbij wilden we toch even kijken. Bij vertrek hebben we een bijdrage in de pot gedaan.

Toen weer op de fiets en begeleid door GoogleMaps op het fietsstuur zijn we naar Plaza Mayor gereden met o.a. La Iglesia de Nuestra Señora de la Encarnación. De kerk is gebouwd tussen 1521 en 1524 als fort om het dorp tegen piraten te beschermen.

De deur stond open dus, even binnen kijken. En het bleek dat we net op tijd waren, want toen wij de kerk verlieten, werd de deur achter ons op slot gedaan. Waarna we naar een kloosterkerk zijn gelopen, waar alleen vanuit het voorportaal de kerk te zien was.

We werden hongerig en zijn neergestreken op een terras op het plein voor de grote kerk en hebben lekker wat gegeten. Nadat we nog een paar straatjes hadden verkend, zijn we naar de camper teruggegaan en hebben in zon een tijdje zitten lezen.

We hebben net het weerbericht van het achtuurjournaal gezien en kwamen tot de conclusie dat onze nachttemperaturen overeenkomen met de dagtemperatuur in Nederland.

Zaterdag 6 april: Vera.

Zoals in meer Spaanse kustplaatsen is hier ook een Playa, een strand. En we dachten dat er dan ook een boulevard zou zijn. Het was hier 8 kilometer vandaan, op de fiets natuurlijk prima te doen. Daar aangekomen zagen we inderdaad een strand, waarvan een deel was gereserveerd als nudistenstrand. Maar wat we misten was een gezellige boulevard. Wel veel luxe tot zeer luxe huizen. Vaak achter een (grote) muur, maar soms zagen we ook een zwembad. We zijn hier niet lang geweest, het viel ons een beetje tegen.

Dat was allemaal gisteren, vrijdag dus.

In veel Spaanse steden en vooral dorpen is zaterdag de marktdag. Niet de hele dag, maar vanaf ‘s morgens vroeg tot aan een uur of één. Zo ook hier. Dus maar weer op de fiets, richting markt. Op internet hadden we opgezocht waar we moesten zijn: Calle Mayor. Dat is de straat die aansluit op Playa Mayor waar de kerk zich bevindt. Maar eenmaal daar bleek het niet alleen om die ene straat te gaan. Nee, je kon echt een rondje lopen en moest daarbij zeker de zijstraatje ook niet vergeten. Het merendeel van de uitgestalde koopwaar bestaat uit kleding, schoenen, tassen, luchtjes en zonnebrillen. Op een deel van de kleding, bijvoorbeeld t-shirts en polo’s, staan de beeldmerken van bekende fabrikanten, terwijl de prijzen aanmerkelijk billeker zijn dan wanneer je deze kleding in een gerenommeerde winkel zou kopen. Drie keer raden….

Een ander deel van de markt bestaat uit een groente- en fruitmarkt. We hebben weer een kistje aardbeien gekocht.

Nadat we de meeste koopwaar hadden gezien zijn we neergestreken op een terrasje op het kerkplein en hebben daar gelunched.

We hadden zicht op de kerkdeur. Een groot aantal mensen zagen we de kerk binnengaan. Niet de toeristen, maar de plaatselijke bevolking. En dan in hun mooiste kleding, we dachten eerst aan een trouwerij. Later zagen we een groep kleuters in prachtige witte jurkjes. Eerste communie?

Er zijn twee douches op deze cp/camping. Het is dus zaak om het douchen te plannen. Niet ’s ochtends, maar ook niet ’s avonds en liever ook niet in de namiddag. Toen wij om een uur of halfdrie weer bij de camper waren konden we zonder in de wachtrij te hoeven staan, douchen.

In de latere namiddag en avond werd de lucht donkerder, terwijl eerder al de zon het ook zeer moeilijk had om ons te bereiken: Saharazand. Het is de verwachting dat we nog wat regen zullen krijgen. Benieuwd wat de kleur van de camper morgenvroeg is.

zou het Sharazand vanavond of vannacht nog met de regen naar beneden komen, dan heeft de camper morgen een andere kleur