Zondag 12 maart: Murcia.

Van het ene uiterste in het andere. Toen we al een tijdje onderweg waren, hadden we ’s nachts vanwege de kou vaak een extra dekentje over de dekbedden. Ook lieten we toen regelmatig de kachel aan op standje 2. Vaak sloeg die dan ’s morgens om een uur of zes, zeven even aan. En dan afgelopen nacht. Niks extra dekentje of kachel aan. Af en toe sloegen we het dekbed wat terug vanwege de warmte.

Was het gisteren overdag warm, vandaag was het niet anders. Om kwart over tien was het al 230. En de sensor hing buiten in de schaduw. In de middag werd het 300. We zijn vandaag bij de camper gebleven en hopten van schaduwplek naar schaduwplek. We hebben weer veel zitten lezen.

Toen we het ontbijt net op hadden, hoorden we in de verte dat er ‘iets met muziek’ werd gedaan. Naast de cp bevindt zich een openlucht theaterzaal, volledig opgetrokken uit beton met een kap boven het podium. De muziek reikt dan heel ver. We zijn, uiteraard, even gaan kijken. Men was druk bezig met repeteren. En allengs kwam er meer publiek, er lagen hier en daar al kussentjes op de betonbanken en de mensen die binnenkwamen kenden elkaar goed, afgaande op de manier van begroeten. Het bleek een evangelische bijeenkomst te zijn en er stonden inmiddels ook een paar hekken bij de ingang.

 

Maandag 13 maart: Aspe.

We hebben vorige week opnieuw geprobeerd een plekje te reserveren op de cp van ‘Het Kartonnen Huis’ en deze keer lukte het. Vandaag konden we er terecht en we hebben direct voor een week geboekt.

Maar eerst nog even een paar boodschapjes halen. En die moesten deze keer speciaal bij Lidl vandaan komen. En dat trof, want de winkel ligt op zeer korte afstand van de cp. Wat echter tegenviel was dat we niet op de parkeerplaats terecht konden vanwege een hoogtelimiet. Dan nog maar een keer de rotonde rond en de ventweg op, daar konden we wel even staan.

De rit naar Het Kartonnen Huis was 65 kilometer en we hadden geen haast, incheck na 12:00 uur. Het was wederom warm vandaag en we reden deze keer voor ’t eerst met airco.

De rit ging eerst een klein stukje via de E15 en dan naar de RM423 en via dorpen als Fortuna, aan de voet van Sierra de la Pila en bekend vanwege de warmwaterbronnen en o.a. Barinas en Macisvenda, leuke kleine dorpjes op weg naar de cp/camping, vlakbij Aspe.

Bij aankomst volgde een warm welkom door de beide eigenaren David&Gine en aansluitend een uitgebreide rondleiding. Het Kartonnen Huis dankt haar bekendheid aan hun deelname aan het televisieprogramma ‘Ik vertrek’. En Het Kartonnen Huis dankt z’n naam aan de zeer onfortuinlijke start die het paar beleefde omdat na een paar fikse regenbuien bleek dat het huis niet gebouwd was van beton en/of steen, maar van platen MDF. Een prima plaatmateriaal om meubeltjes van te maken die je binnenshuis gebruikt, maar absoluut ongeschikt om er een huis van te bouwen. Het is hun na heel veel werk, kosten, problemen en tegenslagen uiteindelijk toch gelukt om er een B&B van te maken. Die hebben ze later omgezet naar een heel goed lopende cp/campercamping.

We raakten in gesprek met camperaars die gelijk met ons arriveerden en naast ons staan. En wat bleek, zij kennen bij naam en toenaam familieleden van Gerards moederkant.

 

Dinsdag 14 maart: Aspe.

We hadden gelezen dat er vandaag in Aspe de wekelijkse markt plaatsvond. Dus de fietsen uit de schuur gehaald en gaan. Aan de afstand zou het niet liggen, het was maar vier kilometer. Gelukkig hoefden we niet via de hoofdweg, via een secundaire weg/fietspad konden we er ook komen. Wat opviel tijdens de fietstocht waren de vele ‘landhuizen’ met bijbehorende opritten, muren en toegangshekken. De een nog groter en mooier dan de andere. Maar toch ook zagen we bouwvallen, sommige te koop.

Eenmaal in het dorp zijn we eerst naar de plaatselijke VVV gegaan voor een plattegrond van het dorp en een aanwijzing hoe bij de markt te komen. Op de markt bleken er heel veel schoenen- en kledingkraampjes te staan. Niet echt spectaculair. Aansluitend zijn we naar de markthal gegaan, de Mercado de Abastos. Een markt met verse groente, fruit, vlees en vis.

Daarna wilden we de Basilica Nuestra Senora del Socorro bezoeken, maar moesten even wachten tot een begrafenisstoet was vertrokken. Na een (ruim) rondje om de kerk konden we naar binnen. We vonden het een imposante kerk, maar met een enigszins trieste uitstraling. In de zijbeuken waren religieuze beelden opgesteld.

De Parochie van "Nuestra Señora del Socorro" werd opgericht in 1602. Het eerste kerkgebouw was de voormalige Arabische moskee en is momenteel de sacristie van de basiliek. Het werk aan de bouw begon in 1650 onder leiding van de Genuese architect Frencesc Verde, totdat hij in 1663 werd vervangen door Pere Quintana Zaragoza tot aan de voltooiing van de werken 11 jaar later in 1674. Nadat het gebouw is voltooid, heeft de beeldhouwer Nicolas de Bussi tussen de jaren 1682 en 1684 de voorgevel gewijd aan Nuestra Señora del Socorro: Onze Lieve Vrouw van Goede Hulp.

Een hardere overgang kun je je haast niet voorstellen, want na de kerk zijn we nog even naar Aldi gegaan voor een paar essentiële boodschappen.

Toen we goed en wel weer bij de camper waren vertelde Dave, de campingeigenaar, dat er mensen voor ons aan de poort stonden. Groot was onze verbazing dat dat Wilfried & Ria met de gele Burton waren. Wij kennen elkaar omdat we vanwege de toen net ontstane Corona gezamenlijk met hun en nog twee campers in 2020 hals over kop Marokko hebben verlaten en na de overtocht naar Europa samen in een paar dagen zijn opgereden naar huis. Het was een plezierig weerzien en we hebben onder het genot van een kop thee even bijgepraat.

En toen zij net weer waren vertrokkenen wij een glaasje wijn hadden klaargezet, kwam Dave ons en alle andere camperaars halen voor een wijnproeverij annex kennismaking. We testten witte, rosé en rode wijn. De rosé was onze favoriet met een vergelijkbare smaak als de rosé die we bij Viggos in Mazarrón hadden gedronken. Toen de zon achter de bomen en de bebouwing was gezakt, was de temperatuur dat ook en zijn we weer naar ons huis op wielen gegaan. Oven aangezet, pizza d’r in en na een halfuurtje was die ‘klaar voor gebruik’. En al weer was er een mooie dag voorbij.

 

een heel klein stukje van de originele bouw heeft men bewaard

bij elke camper wordt zo'n bordje geplaatst

markt, binnen en buiten

wijnproeven, met z'n allen; m.a.w. de 'bewoners van tien campers

Donderdag 16 maart: Aspe.

De nachten zijn weer kouder dan we de afgelopen tijd gewend zijn. Vanochtend was het binnen slechts 12,50. De buitentemperatuur was niet echt representatief omdat de sensor aan de zonkant hing.

Na ontbijt, afwas en fietsen uit de schuur halen, vertrokken we om ongeveer tien uur op weg naar de Santuario de Santa Maria Magdalena. De route hadden we weer door Google Maps laten berekenen. De fietsroute gaf een afstand aan van ongeveer tien kilometer. Van camperburen hoorden we dat het laatste deel van de route een stijgingspercentage had van 13%. Niet niks, ook niet met een e-bike. En omhoog is nog tot daar aan toe, met maximale ondersteuning en in de eerste versnelling is dat wel te doen. Maar je moet ook weer naar beneden. De veiligste manier is om dan gewoon maar te gaan lopen. Maar net voordat we de asfaltweg met die 13% zouden gaan rijden, ontdekten we een fiets-/voetpad met een geringere stijging. Halverwege hebben we de fietsen goed verankerd aan een hek gezet en zijn verder via een serie traptreden naar boven gelopen. Niet zo vermoeiend en wij vonden dit veiliger.

Eenmaal boven sta je oog in oog met een wel heel bijzonder kerkgebouw.

 

De kerk werd gebouwd op basis van een project ontworpen door ingenieur José Sala Sala, geïnspireerd door de modernistische bouwstijl van Antonio Gaudí.

Het gebouw vertoont in de verte gelijkenis met de Sagrada Familia in Barcelona van Antonio Gaudí. Het heeft de vorm van een kruik en symboliseert de kruik die de heilige als balsem naar Jezus bracht. Deze originele vorm is uniek in de wereld.

De bouw begon in 1918 en vergde drie fasen, één ervan werd stopgezet voordat het werk voltooid was in 1946.

Aan de voorgevel bevinden zich twee zijtorens van 25 m hoog met als hoogtepunt een stenen kruis, dat ook terug te vinden is in de koepel en op de bovenste bogen van de gevel.

Het interieur van het heiligdom bestaat uit een rechthoekig middenschip met twee aangrenzende zijruimten. Op de achtergrond, staat de kapel van Santa María Magdalena, patroonheilige van Novelda, en achter het altaar kun je een prachtig schilderij bewonderen dat wordt toegeschreven aan Gastón Castelló.

Sinds het einde van de 20e eeuw is de bouw van een orgel gepland, volledig uitgevoerd in marmer, het werk van de innovatieve orgelbouwer en kunstenaar Iván Larrea, en vordert langzaam en is het enige ter wereld.

Het heiligdom van Santa María Magdalena de Novelda is de plaats waar veel stellen kiezen om te trouwen en hun kinderen te laten dopen. Het is een plek met veel geschiedenis voor de inwoners van Novel, aangezien hier ook de selectie van druiven wordt gevierd die Santa María Magdalena zal vergezellen in de processie op 22 juli, de dag van de patroonheilige. De Dominicaanse nonnen woonden jarenlang in een gebouw naast het Heiligdom.

Op het moment dat we met meerdere mensen in de kerk aanwezig waren, werd het orgel 'aangezet'. Er was weliswaar geen organist aanwezig, het was hoogstwaarschijnlijk orgelspel op basis van een digitaal opgeslagen bestand

 

We zijn weer naar beneden gelopen en ter hoogte van de plek waar we onze fietsen aan de ketting hadden gelegd hebben we, in de schaduw van een boom, een sinaasappel gegeten en daarna weer op weg naar de camper gegaan.

Op de terugweg kwamen we langs Aldi voor een paar boodschapjes. En bij de camper hebben we de rest van de middag lekker in de zon zitten lezen.

Ook op het weer van deze dag was weer helemaal niets aan te merken. We hopen dat het nog een tijdje zo zal blijven.

 

het was binnen fris zo tegen negenen

de kerk ligt op 335 meter boven zeeniveau

het wandelpad naar boven

en de fietsen aan de ketting

de achterkant...

...de zijkant...

...en de kerk in volle glorie

de marmeren orgelpijpen

maquette en...

...het echte orgel

allemaal marmer

mooi uitzicht op de omgeving vanaf 335 meter hoogte

Vrijdag 16 maart: Aspe.

Vrijdag: Paelladag!

Dave&Gine hadden te kennen gegeven dat er vandaag om 14:00 Paella gegeten zou worden. Hiervoor kon je je aanmelden. Dat hebben we dus gedaan. En gezien ons dagritme hield dat in dat we vandaag gewoon lekker bij de camper zijn gebleven. Overigens helemaal geen straf want de zon scheen weer volop, waardoor we al weer veel hebben kunnen lezen.

De Friese buren van plek 1 hebben plaatgemaakt voor wederom een stel dat oorspronkelijk uit die provincie komt. Maar zij zijn al sinds september op pad en wonen sindsdien in de camper omdat ze hun huis hebben verkocht.

We hebben overigens niet alleen maar zitten lezen. Vlak voor ons hebben Dave&Gine een midgetgolfbaan aangelegd. We hebben wat slagen uitgeprobeerd. Margot werd kampioen, ik tweede. Kon ook gemakkelijk omdat er verder geen deelnemers waren.

Om twee uur konden we aanschuiven voor de paella. Er waren ongeveer 20 deelnemers. Dave had de paella in het dorp geregeld en opgehaald. Er was voldoende voor iedereen en het smaakte uitstekend.

 

Zaterdag 17 maart: Aspe.

De dag begon een beetje bewolkt en er dreigde regen. We gingen op stap, op de fiets natuurlijk, maar na een paar honderd meter toch maar weer terug. Die donkere dreigende lucht zat, met name mij, niet lekker. De fleece verwisseld voor een jas en zo zijn we weer opnieuw gestart. Met als doel: Hondón de las Nieves, een klein dorpje op ongeveer 8 kilometer vanaf de cp. Het ligt op 380 meter boven zeeniveau en heeft een inwonersaantal van een kleine 3000.

Google Maps gaf een paar route-opties, waarvan we de rustigste, qua verkeer, hebben gekozen, het was in feite één rechte weg naar het dorp. Maar wel met vals plat. Onderweg zagen we veel landbouw met velden vol bloemkolen en uien en bomen, vol in bloei.

Af en toe voelden we een paar regendruppen, maar daar bleef het ook bij.

Het is een dorp met overwegend restaurant(jes) en Pharmacie en een paar winkel(tjes). Direct aan de andere kant van het mooie centrale plein zagen we een groentemarkt, die om twee uur weer inpakte. En we vonden ook de Hollandse Winkel. We vroegen de (Belgische) medewerkster naar karnemelk. Maar dat verkocht ze niet. Wel kon ze aangeven hoe we die karnemelk bij Aldi kunnen vinden.

We liepen verder en vonden aan het einde van het plein een Bodegas Cerdá. De ene na de andere klant verliet het pand met een vijf liter jerrycan met wijn. Uiteraard vonden we binnen heel veel wijnen en likeuren. Je kon er een proeverij regelen. We zagen vier personen aan een tafel met vele glazen wijn. En iets te eten. Wij hebben twee jerrycans van twee liter meegenomen, een witte en een rode wijn voor €4.- per twee liter. Later, terug bij de camper natuurlijk direct geprobeerd en goedgekeurd.

Na de bodega zijn we op een terrasje neergestreken voor ‘Applepie en koffie’ zoals aangekondigd op een groot bord. Niet veel later werden twee koppen koffie gebracht en even later zagen we de bediende naar de bakker lopen en ze kwam terug met twee bordjes met op elk een appelpunt. Die gingen eerst nog even mee naar binnen. Naar later bleek om nog even in de magnetron op te warmen en er een dikke streep slagroom op te spuiten. Al met al: lekker.

We zijn daarna weer teruggefietst. De lucht was nog steeds dreigend en af en toe vielen er een paar druppen. Maar de terugtocht ging snel, want we gingen naar beneden.