Zondag 17 augustus: Sagard.

Nou, bij nader inzien toch niet echt zo’n mooie plek als we bedacht hadden. Want toen we zaterdagavond ramen en deuren (mét horren) sloten, hadden we ook gelijk een lading muggen binnen. Waarschijnlijk zat een deel daarvan op de deur toen we die sloten. Het was al donker dus hebben dat niet gezien. De volgende ochtend met de stofzuiger langs de horren gegaan om ze te verzamelen. Daarna wéér van plaats veranderd, nu niet meer naast de begroeide wal.

Door de dag heen, en elke dag, rijden er veel ambulances via weg 96 heen en weer naar Sassnitz. En allemaal met de nodige licht- en geluidssignalen. Maar niet te veel bij nadenken wat dat allemaal betekent.

Gisteren, zaterdag, was een beetje een lummeldag. We zijn naar Sagard City gefietst en hebben een paar boodschapjes gedaan. Terug bij de camper waren we weer erg aan onze rust toe en hebben heerlijk zitten lezen.
Dit weekend was in Sassnitz de SailGP. We hebben hier vrijdag al iets over geschreven. Wij hadden uiteraard geen tickets, maar wilden er wel iets van meemaken. En in die hoedanigheid waren wij niet de enigen.

We waren uiteraard en gelukkig op de fiets. Op de twee kruispunten op weg naar de stad werd het verkeer vanwege de grote toestroom van auto’s door de politie geregeld, de verkeerslichten waren buiten werking. Er waren speciale parkeerplaatsen ingericht, waarvandaan men met een shuttlebus naar de haven kon worden gebracht.

Wij waren er om een uur of één en zijn op ons dooie akkertje via de kades het gebeuren gaan verkennen. We hoorden dat de tribunes om 14:00 opengesteld zouden worden en dat er plaats was voor een slordige 20.000 mensen. De race zou een uur later beginnen. De tribuneklanten moesten wel geduld hebben, ze stonden in ellenlange rijen te wachten tot de toegangen naar de tribunes open gingen. Een deel van hen stond in de schaduw, maar niet iedereen had dat geluk.

Rond halftwee vonden we aan het eind van de kade een oncomfortabel bankje, maar wel in de schaduw. Daar hebben we de start afgewacht, maar waren te ver weg om iets van een startschot mee te krijgen.

Heel bijzonder was trouwens dat vlak voor de start de wedstrijdbaan nog werd verlegd. En dat ging niet zoals gebruikelijk bij het Friese Skûtsjesilen met een rubberbootje. Nee, dit is de F1. En bij de F1 heb je autonoom bewegende boeien. Ze varen naar de nieuwe locatie en draaien om de eigen as zodat de signalen op de boei naar de goede kant wijzen.

We konden van afstand een deel van de wedstrijd zien, maar het uiteraard niet volgen. Wel zagen we het effect van de foil, de vleugels onder de rompen, waardoor die uit het water getild worden.

Een foil werkt net als een vliegtuigvleugel maar dan onder water. Aan de onderkant is de vleugel plat en aan de bovenkant een beetje bol. Het water dat langs de vleugel stroomt, moet aan de bovenkant een net iets langere weg afleggen. Daardoor wordt het water als het ware uitgerekt en ontstaat er een drukverschil met als resultaat dat je dus onder de boot door kunt kijken.

We hebben niet de hele wedstrijd afgewacht en weten dus ook niet wie er gewonnen heeft, dat was voor ons ook van ondergeschikt belang. Wij hebben genoten van het hele spektakel eromheen.

We zijn daarna langzaamaan weer op weg naar de fietsen gelopen en kwamen zowaar langs een ijskraam: verder commentaar overbodig.

Terug op de camping eerst gedoucht, waarna we nog lekker in de zon hebben gezeten.