Zondag 8 december: Pont-à-Mousson.

Vanochtend weer op tijd opgestaan, maar het traditionele ontbijt met een zondag-eitje is erbij ingeschoten. Om negen uur reden we met als doel Pont-à-Mousson, een cp aan de jachthaven van die plaats.

Het weer onderweg gedurende de geplande 250 kilometer wisselde nogal. Zo ook de hoogte tijdens de rit door de Ardennen, af en toe reden we op 600 meter hoogte.

Tijdens het ontbijt zagen we dat de zon al met mooie kleuren aan de horizon stond te schijnen. Dat bleef ook een tijdje zo. Maar tijdens de vordering van de reis veranderde dat nogal. Van droog via miezerregen tot soms een echte regenbui. De ruitenwissers hadden geen weekendverlof. Eigenlijk een herhaling van het weer van gisteren.

We reden via Luxemburg en dat kwam heel goed uit. Bij het eerste tankstation hebben we diesel getankt voor €1,44⁹ per liter, dat zijn nog eens prijzen. We hadden verwacht dat we bij de grensovergang van Luxemburg naar Frankrijk op z’n minst onze paspoorten moesten tonen. Maar niets van dat alles, zelfs niet eens een grenspost gezien.

Om drie uur reden we de cp op. Er waren nog genoeg plaatsen vrij, maar het was drukker dan we hadden verwacht. Eerst maar eens lunchen.

Nadat we daarna de stroom hadden aangesloten en de camper met de blokken horizontaal hadden gezet zijn we naar het stadscentrum gelopen. Onderweg zagen we dat een paar wegen daar naartoe werden afgesloten voor het verkeer en parkeren verboden was. Op het centrale stadsplein was een ware kerstmarkt met draaimolen, stalletjes met kunstnijverheid en natuurlijk hoefde je daar niet van honger en dorst om te komen. Op de optocht die later op de dag gepland stond hebben we niet gewacht, het werd koud.

Morgen naar Melay, er wacht ons daar een heel bijzondere ontmoeting, maar daarover later meer.

Maandag 9 december: Melay.

Het was vandaag precies 54 jaar geleden dat wij in Crackstate, het gemeentehuis van Heerenveen, getrouwd zijn. Het ontbijt vandaag begon dus met een croissantje en een zachtgekookt eitje. En later op de ochtend hadden we bij de koffie een heerlijk gebakje.

We hadden geen haast vanochtend. We hadden afgesproken om ongeveer vier uur in Malay te zijn, 170 kilometer verwijderd van Pont-à-Mousson. En toen we tijdens de rit ‘tolweg mijden’ in de navigatie instelden werd de afstand ineens korter en de omgeving steeds mooier.

In Melay bevindt zich ‘Maison Egalité’, een Chambres d’ Hôtes opgezet door Alex en Rick. En Alex is een vroegere buurjongen van ons, twee jaar ouder dan onze oudste zoon. Bekendheid kreeg hun bedrijf o.a. door het televisieprogramma ‘Het Roer Om’. We werden hartelijk ontvangen door Alex en zijn echtgenoot Rick, waarna we eerst een uitgebreide rondleiding door het onderkomen kregen. Alles, maar dan ook alles hebben de mannen zelf verbouwd en geregeld tot de huidige chambres d’ hôtes, met een gemêleerde en smaakvolle inrichting. Daarna was het tijd om onder het genot van een glas wijn oude herinneringen op te halen.

Van de beide mannen is Alex de kok, en dat heeft hij waargemaakt. We hebben er heerlijk gegeten.

Rond negen uur zij we weer naar onze camper gegaan. De beide mannen hadden een mooi plekje voor ons geregeld aan het einde van de straat. Morgenvroeg gaan we nog even bij hun op de koffie, waarna wij onze reis weer gaan vervolgen.

Dinsdag 10 december: Langres.

Toen we vanochtend goed en wel aan het ontbijt zaten, werd het zowaar druk op de parkeerplaats. En dat voor een dorpje met maar 230 inwoners.

De plaatselijke kerstboom moest worden neergezet en opgetuigd. Maar dat was nog niet alles. Om de boom van verlichting te voorzien moest er een sleuf in de parkeerplaats worden gemaakt voor een mantelbuis, waar dan weer een electrakabel in wordt getrokken. Maar eigenlijk, dachten wij, staan wij in de weg. Afijn, even handjeschudden en vragen, aan wat later bleek de burgemeester te zijn, of wij misschien in de weg stonden. En heel vriendelijk, maar inderdaad, en we hebben de camper verplaatst.

Nadat we later met Alex een kopje koffie hadden gedronken, Rick was al naar de markt, hebben we afscheid genomen en zijn we vertrokken richting Langres. Omdat we afgelopen nacht niet aan de stroom stonden, besloten we onderweg naar Langres om daar toch maar op de cp te blijven staan en stroom aan te prikken. De zonnepanelen produceren in deze tijd van het jaar niet voldoende stroom om de accu op peil te houden.

Bij aankomst op de cp bleek de slagboom open te staan en het display geen beeld te tonen, kennelijk defect. Volgens een antwoord op mijn vraag hierover op het Camperforum komt er omstreeks vijf uur iemand langs om af te rekenen. We zijn benieuwd.

Woensdag 11 december: Saint-Pourcain-sur-Sioule.

Er is niemand gekomen om het geld voor het verblijf van de afgelopen nacht op te halen. Degene die deze optie op het Campeforum aandroeg bleek een verkeerde cp op het oog te hebben gehad. We stonden dus gratis met stroom. Zo zal de gemeente waaronder Langres valt het niet hebben bedoeld.

De temperaturen van de afgelopen nachten zijn laag. Zowel in Langres als in Melay werd het slechts 1 graad, nog net geen nachtvorst.

Vanochtend vertrokken we iets later, halftien sloeg de klok toen we wegreden. En de weersomstandigheden waren prima om te rijden. Droog en nagenoeg geen wind. Maar ook geen zon, waarvan je best wat last kunt hebben tijdens dit jaargetijde als je naar het zuiden rijdt.

De cp van Saint-Pourcain-sur-Sioule stond vandaag als reisdoel in de navigatie. Een rit van ongeveer 250 kilometer, waarbij we wederom de tolwegen en soms ook de snelwegen hebben gemeden, prima te doen. Onderweg ondervonden we nog even een klein beetje oponthoud vanwege boerenprotesten. Maar qua tijd mocht het eigenlijk geen naam hebben.

Rond drie uur arriveerden we op de cp, nadat we eerst nog even de LPG-tank hadden gevuld. Met deze lage avond- en nachttemperaturen stroomt het gas de afgelopen dagen rijkelijk naar de kachel.

Omdat we ’s avonds graag even tv kijken prikken we als het even kan aan, aan de stroomzuil. Zo ook hier, nadat we eerst voor €4.- twee jetons daarvoor hadden gekocht. Nadat we de eerste jeton volgens de gebruiksaanwijzing in de muntgleuf hadden gegooid, gebeurde er niets. Da’s balen. Ander stopcontact en nog maar een jeton eraan opgeofferd. Zelfde resultaat. Nou, dan maar zonder stroom vannacht, moet lukken met onze 160 Ah Lithiumaccu. Totdat om halfvijf de gemeenteman de jetonbakjes kwam legen. We hebben hem aangesproken, hij sprak geen woord over de grens, op het feit dat het ons niet lukte om stroom te krijgen. Om een lang (Frans) verhaal kort te houden: de interne zekeringautomaat stond uit. En niet alleen van stopcontact 2, ook van 3 en 4. En die automaat is niet voor de gebruikers/camperaars te bereiken. Alleen de jetonverzamelaar kan daar bij. Afijn, we kregen onze jetons terug en we hadden stroom.

Het was vandaag absoluut niet de eerste keer dat we hier gaan overnachten. Maar wel de keer met de minste campers. Nu, om 18:00 uur, staan we hier maar met drie campers.

Donderdag 12 december: Millau.

Afgelopen nacht was weer een koude met een minimum van 0^o.

We hadden gisteravond om tien uur de hoeveelheid stroom gebruikt die de jeton toestaat. We hebben een tweede jeton/muntje in de stroomzuil gegooid en alle knopjes in de goede volgorde ingedrukt. Resultaat: niks, noppes, nada. Dit probleem speelt al meerdere jaren. We hebben ooit meegemaakt dat we op het knopje van stopcontact 2 drukten en er na inworp van het muntje, stroom uit stopcontact 4 kwam. Ergo: een zeer onbetrouwbaar systeem.

Het was 300 kilometer naar Millau, we startten om halftien. De eerste 80 kilometer reden we door dorpjes en onder een bewolkte hemel. Pas bij Clermont-Ferrand reden we via de A75 recht naar het zuiden op ons reisdoel af en scheen zowaar de zon. De temperatuur werd direct aangenamer. En op hoogtes tussen de 800 en 1100 meter reden we door een mooie witte wereld.

Eenmaal in de buurt van Millau stuurde de navigatie ons een afslag te vroeg van de A75 af, waardoor we via een totaal andere weg naar de cp reden. Zal mogelijk te maken hebben met het feit dat we ook in de navigatie hebben aangegeven dat de camper nu boven de 3.5 ton weegt.

Nadat we ons hadden geïnstalleerd zijn we naar het centrum gelopen. Met hier en daar een vrolijke grote kerstbeer en lampjes in de bomen begon het hier ook al een beetje kerstsfeer te worden.

In de loop van de middag en avond raakten bijna alle plaatsen op de cp bezet. De buitentemperatuur is inmiddels (21:15) alweer gezakt naar 3^o. Dat belooft weer een koude nacht te worden.

even gestopt op de parkeerplaats met zicht op 'Viaduc de Cabarit', ontworpen door Gustave Eiffel; jawel, die van de Eiffeltoren

Vrijdag 13 december: Argelès-sur-Mer.

En weer was het een koude nacht met weer slechts 0^o. Maar je hoort ons niet klagen, met de gas- en elektrische kachel houden we het lekker warm.

De weersverwachting voor vandaag zag er niet zo goed uit. Toen we het voorzichtig hoorden druppen op het dak, zijn we samen naar buiten gegaan om de ‘buitenboel’ op te ruimen: elektrakabel en wiggen inpakken en de dodehoek-stickers op de zij- en achterkant van de camper aanbrengen.

Om kwart voor negen reden we en konden de ruitenwissers gelijk ook aan hun taak beginnen. En dat hebben ze vol moeten houden tot net voor Argeles. Het heeft de hele weg door geregend. Gelukkig reden we voor een groot deel van de 250 kilometer via de A75, een ruime vierbaans weg.

In Argeles hadden we gekozen voor een cp van Camping Car Park. Met een keycard, waarop je een tegoed moet storten, kun je je toegang verschaffen tot het terrein. We hebben de cardreader alle kanten van de keycard laten zien, maar de slagboom ging niet open. Een belletje naar de centrale landelijke servicebalie bracht uitkomst, de centralist opende de boom en wij konden het terrein oprijden.

Eenmaal opgesteld en alles aangesloten hebben we nog even de benen gestrekt. Morgen op de fiets naar het bruisende centrum…..

Zaterdag 14 december: Argelès-sur-Mer.

Nou een bruisend centrum, nee niet echt. Maar dat kun je eigenlijk ook niet echt verwachten in deze tijd van het jaar.

Wél echt was de weersomslag ten opzichte van gisteren. Toen we opstonden scheen de zon al en het werd vandaag zelfs 13^o met een zwakke wind.

Rond elf uur hebben we de fiets gepakt en zijn naar het ons inmiddels welbekende centrum van de havenstad gegaan. Maar eerst via de boulevard naar de haven. En onderweg daar naartoe ontdekten we zelfs iemand die met een strandmatje naar het strand liep. In de haven lag het er nog net zo bij als voorgaande jaren. Met hier en daar wat mensen die de terrasjes bevolkten. We fietsen daarna verder naar ‘le village’, het oude dorp waar de markt druk bezig was op te ruimen. We waren weer nét te laat, we leren het ook nooit.

Al met al zijn we een paar uren onderweg geweest en namen ons voor om terug bij de camper de stoeltjes buiten te zetten, uit de wind en in de zon. Maar helaas dachten de donker wordende wolken daar anders over en er vielen zelf een paar spatjes regen.

In de loop van de middag kwamen er nog een paar campers binnen. En steeds weer was daar dan de vertwijfeling wanneer na het tonen van de keycard de slagboom niet open ging. We herkenden zelf dat gevoel en omdat we vooraan staan hebben een aantal camperaars erop gewezen dat ze moesten telefoneren om de boom geopend te krijgen.