Maandag 15 april: Peñíscola.

We zijn redelijk op tijd vanaf de cp vertrokken, nadat we nog een paar jerrycans verswater in de watertank hadden gedaan.

En schuin tegenover ons zaten de camperaars al vroeg buiten aan het ontbijt met zicht op de reeds opgehangen tv met daarop een Spaans journaal o.i.d.

Eenmaal in Peñíscola zijn we eerst naar Bonarea gereden waar we de dieseltank vulden voor €1,40. We zoeken de minst dure tankstations in Spanje op met behulp van de app GasAll.

Daarna door naar Aldi, vlakbij de camping, voor aanvulling van de eet- en drinkvoorraad. Voor de winkelkarretjes hebben ze daar een unieke oplossing tegen zogenaamde zwerfkarretjes. De winkelkarretjes daar kun je niet buiten het parkeerterrein meenemen, want de voorwielen blokkeren zodra je buiten een gebied komt dat is afgebakend door detectielussen in de parkeerplaats.

Het was al met al een ritje van slechts 35 kilometer naar Peñíscola en op camping El Cid was plaats genoeg. Dat was wel anders toen we hier tijdens het begin van onze reis waren.

Dinsdag 16 april: Peñíscola.

Het was weer een mooie dag, maar ook weer eentje met redelijk veel wind.

We hebben gefietst en zijn ‘binnendoor’ naar Benicarlo gegaan. Ook hier zagen we onderweg dat de campings en camperplekken lang niet meer zo bezet zijn als in februari toen we hier waren.

Even aan de haven gekeken en bij de gedoogplek voor campers. Geen camper te zien, maar wel verkeersborden met een verbod voor campers. En op de plek werden ‘zomerrestaurantjes’ neergezet.

Terug op de camping zijn we naar het campingrestaurant gegaan en hebben het dagmenu besteld.

Morgen op tijd op en het doel is Pals, ongeveer 350 kilometer.

Woensdag 17 april: Besalú.

Om halftien reden we uit Peñíscola en we zijn lekker opgeschoten. Maar ons doel hebben we niet bereikt. Zoals het wel vaker bij camperaars voorkomt, kun je ook ons beter vragen waar we geweest zijn dan waar we naar toe gaan.

Op driekwart van de rit hebben we ons doel bijgesteld. Via Polarsteps hadden we kennissen gevolgd die kortgeleden ook vanuit Spanje weer aan de thuisreis waren begonnen. Hun laatste stop in Spanje was in Besalú.

Besalú is een prachtig authentiek dorpje en één van de oudste Middeleeuwse dorpen van Catalonië in Noord Spanje met zo’n 2500 inwoners. Én het is een grote publiekstrekker. Toen wij op de cp aankwamen stonden daar 5 touringcars waarvan de passagiers allemaal, mét stadsgids, in het centrum duidelijk aanwezig waren.

Via de Romaanse brug, die dateert uit de 12e eeuw, loop je het oude stadje in. Deze 105 meter lange brug heeft zeven bogen die op rotsen in de rivier de Fluvià steunen. Aan het einde van de brug staat een 30 meter hoge (stads)toren.

Het oude centrum heet verkeersvrije straten te hebben, maar wij moesten een paar keer een veilig heenkomen zoeken omdat er toch (bestemmings)verkeer door de zeer nauwe straatjes passeerde.

In het historische centrum, aan het centrale plein, staat de Sant Pere kerk. Dit is een voormalig benedictijnenklooster en gaat terug tot de tiende eeuw.

Net zoals in zoveel vergelijkbare oude stadjes en dorpen vonden we ook hier een keur aan restaurantjes en overvolle souvenirwinkeltjes. Én een zeer luxe bakker met meer dan alleen maar brood.

Wat wij hoopten aan te treffen was een buffetrestaurant, onze kennissen waren hier lovend over. En we vonden het al direct nog vóór de brug. Er zat echter een briefje op de deur: 16, 17 en 18 april gesloten. Volgende keer beter…..

Wat ons onderweg al vaker was opgevallen zijn de blauwe verflijnen op de vluchtstrook. Het blijkt dat zich onder die lijnen glasvezelkabels bevinden, die bij nieuw aangelegde wegen direct worden meegenomen.

We kunnen merken dat we noordelijker zijn gekomen. De vanzelfsprekende aanwezigheid van de zon gedurende de hele of een groot deel van de dag is er niet meer.

Donderdag 18 april: Argeles sur Mer.

We stonden met een stuk of tien campers afgelopen nacht op de grote parking bij Besalú. En mooi op tijd werd iedereen wakker geblaft door een hond(je) van een camperaar dat niet naar binnen mocht terwijl de baasjes ontbeten.

Er is nogal wat verschil in literprijs van de dieselbrandstof, de B7. Gisteravond hadden we met GasAll een topper gevonden en in de navigatie gezet. Dit tankstation bleek zich echter te bevinden achter een slagboom op een parkeer- en serviceterrein voor vrachtwagens. Dat leek ons niet handig, temeer dat je daar mogelijk moest tanken met een ‘vrachtwagenpistool’ waarbij de dieselolie met grote snelheid je tank in stroomt.

Net aan de andere kant van de weg was ook een tankstation met een aantrekkelijke dieselprijs. Alleen jammer, net achter wegwerkzaamheden waardoor het alleen vanaf de noordkant te bereiken was.

We waren er helemaal klaar mee en zijn eerst naar Capmany gereden voor aanvulling van de wijnvoorraad. Je moet daar vóór twaalf uur zijn, daarna is het siësta en openen ze weer om een uur of twee, halfdrie. Maar goed, de wijn is weer binnen.

En dieseltanken deden we een paar kilometer verderop bij een pomp met zo’n grote gele schelp voor een zeer onaantrekkelijke prijs. Maar ja, ’t moest toch.

Even later reden we via La Jonquera naar Le Perthus en waren we weer in Frankrijk. Trouwens, in Le Perthus was het al weer razend druk met rijen geparkeerde auto’s aan weerszijden van de weg. Het is soms slalommen als je een touringcar of vrachtwagen tegemoet komt.

We staan nu op de cp van Camping-Car Park in Argeles sur Mer. Het heeft vandaag voor de verandering weer eens flink gestormd, de hele dag. En qua temperatuur is het ook een ander verhaal dan we wekenlang gewend waren. Het werd slechts 18 graden. Maar we zijn bang dat we hier aan zullen moeten wennen.

Vrijdag 19 april: Argeles sur Mer.

In tegenstelling tot gisteren was het vandaag weer een dag om in het boekje bij te schrijven. Hoewel het maar 17 graden werd, hield de wind zich vandaag gedeisd. De nachten zijn wel fris met een minimum van 7 graden. Nou, dan maar een extra dekentje over het dekbed, zodra de zon schijnt is het weer goed.

Omdat we brood moesten halen zijn we op de fiets naar het dorp gegaan. uiteraard via de boulevard. En er was nu duidelijk meer leven te bekennen dat toen we hier op de heenweg waren. Ook bijna alle winkeltjes en restaurants waren geopend. Klaar voor het zomerseizoen. We hebben bij een van de restaurantjes wat gegeten. Een pizza voor Gerard en een Crêpe Kebab voor Margot. De helft van de pizza hebben we naar de camper meegenomen.

Bij de camper hebben we de rest van de middag buiten zitten lezen, zelfs tot halfacht toen de zon achter de bomen verdween. Inmiddels was de cp nagenoeg vol.

Morgen op tijd opstaan, we willen het weekend gebruiken om een eind door relatief rustig Frankrijk te rijden.

de zomer kan beginnen

Zaterdag 20 april: La Roche Blanche.

Na 465 kilometer waren we in La Roche Blanche. Ons oorspronkelijke doel, Saint-Porcain-sur-Sioule, hebben we niet gehaald. Dan hadden we nog bijna 100 kilometer verder moeten rijden en om vijf uur vonden we het welletjes voor vandaag.

De navigatie wilde ons vanuit Argeles-sur-Mer weer via de D81A langs de kust sturen, maar we waren eigenwijs en hebben voor de D6009 gekozen. Wel misten we de D6009-rondweg in Narbonne, waardoor we door een deel van het centrum reden. Dat kostte tijd. Uiteindelijk reden we via de D609 naar de A75 en konden lekker doorrijden. Het was wel druk, maar er was nagenoeg geen vrachtverkeer.

De cp stelt niet zo heel veel voor, maar is een prima en zeer rustige plek voor een nacht. Vlakbij de A75 en zes kilometer ten zuiden van Clermont-Ferrand, zodat we morgen gemakkelijk weer verder kunnen.

Het waaide weer stevig onderweg en hadden voor het grootste deel de wind schuin of helemaal tegen. Dat kost extra brandstof en de prijzen daarvoor zijn hier toch al minder vriendelijk dan in Spanje.

We waren hier vanmiddag nog even buiten, in korte broek en t-shirt, maar dat was een volledig verkeerde keuze. Het is hier nu, 21:00 uur, nog maar 6 graden. Waarbij wel aangetekend moet worden dat we op 400 meter hoogte staan.