Spanga is een dorp in de provincie Friesland, in de gemeente Weststellingwerf. Het ligt ten zuidwesten van Wolvega, tussen Scherpenzeel en Ossenzijl. Het dorpje telt ongeveer 200 inwoners.

Opera Spanga produceert sinds 1989 opera’s en operafilms in het dorp. Opera Spanga zet zich in om het medium opera levend te houden: ‘alleen de onvoorspelbaarheid is voorspelbaar’. De opera vindt plaats in een (soms halfopen) tent op het weiland achter het huis van de familie Wolff. Van een concertzaal is bekend dat de orkestbak zich voor het podium bevindt. Zo ook hier. Met dien verstande dat die orkestbak elk jaar moet worden uitgegraven uit het grasland.

Regisseur Corina van Eijk heeft in Spanga, haar toenmalige woonplaats, “Stichting Spanga, het Verona van Weststellingwerf” opgericht. Ze regisseerde in 1989 de eerste opera in haar eigen achtertuin: L’Elisir D‘Amore van G. Donizetti. De eerste serie openluchtvoorstellingen waren door mond tot mond reclame en door een aantal uitstekende recensies meteen uitverkocht. Na wat omzwervingen verhuisde het gezelschap in 1990 naar het weiland van de familie Wolff en hier werd Verdi’s meesterwerk Rigoletto opgevoerd. Ze regisseert een opera geheel op haar eigen manier. Van Eijk: “Voor opera zijn ongelooflijk veel regels. En ik ken die regels niet, die heb ik nooit geleerd, ik kom niet uit die hoek. Dus ja, als ik ze niet ken, dan hoef ik ze ook niet te hanteren”.

We wisten al heel lang van het bestaan van de opera op deze bijzondere plek, maar waren tot nu toe elk jaar te laat om kaarten te bestellen, of we waren met de camper onderweg. Dit jaar zagen we de aankondiging, als onderdeel van ‘Leeuwarden, culturele hoofdstad van Europa’, wél op tijd en hebben direct geboekt. Ook is er de mogelijkheid voor een zogenaamd totaalpakket: tickets voor de opera en een driegangendiner er aan voorafgaand. We kozen voor deze optie.

En mocht je zelf een opera in je achtertuin willen hebben, als je nog wat euro’s over hebt is dat te regelen. Want de huidige locatie is te koop.

Op 13 en 15 september 2018 wordt Aïda ook op Malta opgevoerd. Want zowel Leeuwarden als Valetta op Malta zijn dit jaar Culturele Hoofdsteden van Europa.

We hebben ook direct een plaats op Camping de Vuurkorf besproken, op loopafstand van de opera. We gaan samen met vrienden en hadden afgesproken om nog een paar campingdagen aan de opera vast te knopen om in de omgeving te kunnen fietsen. O.a. naar de Driewegsluis, de vaarweg vanuit Friesland naar Overijssel. We zijn hier vroeger veel langs gevaren. Maar op dit moment zit samen fietsen er niet in sinds Margot een paar weken geleden op de tennisbaan een schouderluxatie heeft opgelopen. De arm gaat af en toe in de mitella om de spieren, pezen, banden en zenuwen rond het schoudergewricht de kans te geven zich te herstellen.

Op de hoek van de Pieter Stuyvesantweg en de Spangahoekweg staat het Café De Veehandel. In de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw heette het Café Kaper. Recepties t.g.v. huwelijksjubilea in de familie Veenhouwer (mijn moeders kant) werden hier soms gevierd. Het pand heeft nogal wat achterstallig onderhoud, maar naar verluidt kan er prima worden gegeten. We willen dit in de toekomst nog gaan uitproberen.

café De Veehandel

6 augustus:

Vanmiddag rond drie uur waren we op de camping. Er was plaats genoeg. We vonden een plekje aan de rand van de camping naast een bomenrij. Met de luifel uitgedraaid konden we zo prima in de schaduw zitten. En aan het eind van de middag kwamen we met z’n vieren, onder het genot van een wijntje, weer tot de conclusie dat het leven goed was.

7 augustus:

En de zon kreeg er maar niet genoeg van. Al weer begon de dag stralend en de temperatuur liep weer met rasse schreden op. Ons oorspronkelijke plan om samen in de omgeving te gaan fietsen kon dus helaas niet door gaan. Toch kon ik het niet laten en ben nog even op verkenning geweest. Eerst langs het festivalterrein, ongeveer een kilometer bij de camping vandaan.

de operatent

de kassa en op de achtergrond het 'restaurant'

podium met projectiescherm

orkestbak en tribune

randprogrammering: fototentoonstelling door 'Noorderlicht'

installatie van Titi Zaadnoordijk

tijdelijk onderkomen

en de was droogt goed

En toen natuurlijk nog even naar de Driewegsluis, het was er weer druk. Veel scheepvaart van noord (Friesland) naar zuid (Overijssel).

Op de camping was zelfs een zwembadje. Ondanks de diameter van slecht 5 meter vonden we hier na de lunch en de fietstochten een welkome verkoeling.

Driewegsluis

riant zwembad

Even na vijven zijn we naar het festivalterrein gelopen, zaklampen mee voor de donkere terugtocht. Er heerste een ongedwongen relaxte sfeer, een duidelijk verschil met de plechtige entourage van eenzelfde evenement in een concertzaal. Daar komt iedereen in serieuze avondkledij, hier in korte broek en T-shirt, verschil moet er zijn.

Na een heerlijk koel Hertog Jan biertje konden we aanschuiven aan het driegangendiner. Tijdens het diner werden de vier nieuw gecomponeerde triomfmarsen gespeeld. Daarna werd door de producer het verhaal achter deze opera Aida van Verdi geduid. In het kort gaat Aida over oorlog, over haat, over liefde en over vergiffenis. Opera Spanga brengt dit tragische verhaal, net als ten tijde van de wereldpremière in 1871, in een periode die vraagt om bewustwording. Grote wereldconflicten, zoals de oorlogen in Syrië, Jemen en Nigeria, komen in deze multimedia-opera fysiek dichtbij. Verdi schreef dit werk met een duidelijke roep om vrede. Om die reden is ‘Pace’ (vrede) het laatste woord van de opera.

goed verzorgde catering

het koor zingt één van de nieuwe triomfmarsen en de introductie van de opera door producer Bo van der Meulen

Om kwartoveracht konden we in de ‘operatent’ en om halfnegen begon de opera. Naar schatting was de tent met zo’n 600 mensen goed gevuld. Maar met de huidige temperaturen waren dat ook 600 kleine kacheltjes, waardoor de temperatuur in de tent behoorlijk opliep. En eigenlijk hadden we moeten weten dat we kussentjes hadden moeten meenemen. De harde houten banken zaten niet echt comfortabel.

Ondanks deze kleine ongemakjes hebben we van begin tot eind genoten van deze onconventioneel uitgevoerde opera, waarbij achtergronden snel konden wisselen doordat er gebruik werd gemaakt van geprojecteerde videobeelden. De deuren in deze achtergrondprojectie konden soms open en dan kwamen de echte zangers er doorheen. Op andere momenten liepen ze in filmbeelden langs de geprojecteerde ramen. Met een klik op een afstandsbediening werden televisiebeelden opgeroepen. Soms traden de hoofdpersonen zelf op in die beelden.

Het operaorkest de Filharmonie Noord werd gedirigeerd door Tjalling Wijnstra.

We kijken terug op een fantastisch evenement, voor herhaling vatbaar.

helaas, alleen maar beelden