Maandag 16 december: Besalú.

De aanmeldzuil van de cp was nog steeds niet gerepareerd toen wij vanochtend vertrokken. De afgelopen dagen hebben we een groot aantal camperaars erop geattendeerd dat er naar de helpdesk van Camping-Car-Park moest worden gebeld om de slagboom geopend te krijgen. En nee, er zat geen provisie voor ons aan vast, maar vaak wel een dankend handgebaar. Op één camper na.

De dieseltank moest weer worden gevuld en dat wilden we niet meer in Frankrijk doen. Ook de gasvoorraad moest weer op peil gebracht worden, maar dan gaat het niet om grote bedragen. De prijs van diesel (B7) ligt in Frankrijk op zo’n €1.65 tot €1.70. Forse uitschieters zijn er natuurkijk bij de tankstations aan de snelwegen.

We tankten vanochtend in La Jonquera, net over de Spaanse grens, bij een station van de keten ‘Galp’ voor €1.45⁹. Gas haalden we bij Shell, maar dat ging maar om 13 liter.

We hadden verwacht dat we onze paspoorten moesten tonen op het moment dat we op Spaanse bodem gingen rijden. Nee dus. Wel stonden er twee mensen van politie/douane aan de Franse kant, voor verkeer naar Frankrijk.

We wilden in Capmany nog even wijn halen bij de wijnboer waar we jaarlijks komen als we zuidwaarts rijden. Het was inmiddels bijna twaalf uur en we hoopten erop dat we er voor de middagpauze nog terecht konden: gelukt!

Daarvandaan was het nog ongeveer 35 kilometer naar de cp van Besalú. Op een grote parkeerplaats aan de rand van het dorp was nog plaats genoeg. Ook hier zal dat ’s zomers wel anders zijn.

Na weer een koude nacht met een minimum van 1^o, liet het weer zich vandaag van z’n beste kant zien: volop zon en 14^o bij een zwak windje.

We zijn gaan lopen naar het karakteristieke (vesting)dorpje waar het ook heel rustig was. Opvallend was dan weer wél dat bijna alle winkeltjes met toeristische hebbedingetjes geopend waren. Aan het begin van het dorp bevindt zich een buffetrestaurant, maar slechts geopend van 12:00 tot 16:00.

En we zijn vanavond nog naar het centrum gelopen, even kerstsfeer proeven

Dinsdag 17 december: Peñiscola.

Toen het gisteravond donker was zijn we nog naar de oude stad gelopen om te kijken hoe de kerstversiering er echt uit zag. De straatjes maakten een verlaten indruk en de laatste winkeltjes die nog open waren werden gesloten. Hier en daar brandden inderdaad wat lampjes, maar de kers op de taart was toch wel de grote verlichte kerstbal op het centrale plein.

Afgelopen nacht was een koude met een minimumtemperatuur van 0^o. We hebben de gaskachel de hele nacht aan gelaten op standje 2 zodat we ’s morgens niet in een ijskoude camper wakker zouden worden.

Om halftien reden we, wederom voornamelijk zuidwaarts, dus tegen de relatief laagstaande zon in. We hadden een afstand van 350 kilometer te overbruggen naar Peñiscola. Gistermiddag was het ons uiteindelijk gelukt contact te krijgen met camping El Cid en hebben daar toen een plekje gereserveerd.

De rit verliep probleemloos. Druk was het vooral rond Barcelona en dan met name vanwege het grote aantal vrachtwagens.

Op de camping konden we kiezen uit vier verschillende plekken. De ene was te winderig, de andere te dicht bij de stortplaats voor het toilet en de derde lag volledig in de schaduw. Maar de vierde plek op nummer 112 bleek een goede keus: lekker in de zon en de schotel kon de satelliet vinden. Dus kunnen we vanavond ‘Ik vertrek’ kijken.

Even later schrokken we wel toen een van de lampjes op de koelkast rood was. Koelkast defect? Nee gelukkig niet, de aangeboden netspanning van de camping was slechts 195 Volt en daar kan de koelkast moeilijk mee omgaan. Een stopcontact op de andere kant van de stroomkast bracht uitkomst met 230 Volt, hopelijk blijft dat zo.

Woensdag, donderdag en vrijdag 18 t/m 20 december: Peñiscola.

Woensdag: om een uur of elf zijn we op de fiets gestapt. Het was heerlijk zonnig en de eerste stop was bij de sinaasappelverkoper, een kilometer of drie bij de camping vandaan. Voor €6 hadden we een net vol. Daar vandaan zijn we doorgereden naar Benicarlo en we troffen het dat er markt was. Via de boulevard reden we terug naar de camping. Aan de route die we reden bevonden zich ook nog een paar campings en voor zover we konden zien was er hier en daar nog wel plaats.

Donderdag: de dag begon bewolkt, maar in de loop van de middag zagen we gelukkig toch de zon weer even achter de wolken tevoorschijn komen. Het werd vandaag 18^o en we zijn bij de camper gebleven.

Vrijdag: in tegenstelling tot gisteren scheen de zon weer volop, maar er waaide ook een halve storm. Volgens de weer-app YR met kracht 6 uit het noordwesten. Maar met een temperatuur van 14^o was het ondanks die harde wind een prima dag. Eergisteren waren we dus al in Benicorlo geweest, vandaag zijn we naar de oude stad (Peñíscola) geweest. Via soms steile op- en neerstraatjes hebben we oude herinneringen opgehaald. Het was er nog niet druk. Waarschijnlijk is er morgen meer publiek op de been.

In de loop van de middag zijn we naar een restaurantje gegaan en hebben ons tegoed gedaan aan een heerlijke pizza. Morgen verder, richting Aspe.

Zaterdag 21 december: Aspe.

We hadden een van de mooiste plekjes op de camping in Peñíscola. Tot laat op de dag konden we profiteren van de zon. Maar ons ‘laantje’ was tevens het laatste en grensde aan een woonwijk. En bij één van de huizen liepen twee honden de hele dag op het balkon en dat was niet alleen te zien maar ook goed te horen.

Gisteren hadden we de broodnodige sanitaire camperklusjes al uitgevoerd, waardoor we vanochtend alleen maar de stroomkabel en de wig hoefden op te ruimen.

Maar voordat we Peñíscola achter ons zouden laten, toch nog even diesel tanken bij Bonarea. De moeite waard voor €1,28⁴ per liter, en we kunnen ons niet voorstellen dat er met verlies wordt verkocht.

Ons stond een rit van 325 kilometer te wachten naar Aspe, dichtbij Alicante, waar we de kerstdagen en de jaarwisseling doorbrengen bij Het Kartonnen Huis, bekend van het televisieprogramma ‘Ik Vertrek’. Het was dan wel een rit van ruim driehonderd kilometer, maar vanwege de zaterdag was er heel weinig vrachtverkeer op de weg. We konden dan ook lekker doorrijden. Even een korte file gehad vanwege een vrachtwagen die volledig op de kop naast de weg lag, alle wielen in de lucht.

Om halfvier waren we terplekke en werden opgewacht door Dave die ons naar ons plekje heeft begeleid.

Het was vandaag de kortste dag en de zon ging hier onder om 17:46. Ter vergelijking, thuis was dat al om 16:18.