Dit is het tweede voorjaar sinds 2020 dat we niet in Marokko zijn. Voorgaande 6 jaren deden we dat wel. En zo, zeiden we tegen elkaar, hadden we per jaar steeds twee keer voorjaar. Eén keer in Marokko en tegen de tijd in mei wanneer we weer in Nederland waren, hadden we hier ons tweede voorjaar. We hopen dat er in het najaar van 2022 weer ferry’s gaan varen naar Marokko en als het enigszins mogelijk én medisch (i.v.m. Corona) verantwoord is, willen we wel weer die reis gaan maken.

Ondanks onze volledige vaccinatie, inclusief boosterprik hebben we toch allebeide Corona gehad. Gelukkig een zeer milde vorm, maar toch.

De camper heeft een aantal weken bij de garage doorgebracht om de laatste garantiereparaties te verhelpen. En afgelopen week is de heupprothese van Margot gecheckt, geröntgend en oké bevonden, dus.....

Zondag 27 februari: Groningen – Oudehaske.

Vandaag zou onze eerste reisdag zijn. Wel zestig kilometer naar onze familie in Oudehaske (Fr).

Maar inderdaad, ‘zou’. Want we zijn niet vertrokken. Ziekte heeft roet in het eten gegooid: gordelroos, dat gepaard gaat met heel veel (zenuw)pijn. Daarin moet eerst verbetering merkbaar zijn voordat we weer op reis kunnen gaan. Voorlopig zijn we dus thuis.

Woensdag 23 t/m donderdag 31 maart.

Wachten totdat de gordelroos zich volledig gewonnen zou geven was geen optie. Met de nodige medicatie lijkt de pijn redelijk onder controle te blijven. We hebben besloten om toch maar een paar weekjes weg te gaan. We blijven in het noorden.

Woensdagochtend zijn we gestart met als eerste doel Harlingen. We vinden de cp vlakbij de sluis altijd een gezellige plek. Er is daar altijd reuring vanwege de langsvarende beroeps- en recreatievaart en het centrum van de stad ligt op loopafstand. Nadeel van deze plek is de populariteit er van. Er mogen 14 campers staan, meer worden niet getolereerd. Maar bij aankomst om 12:05 konden we gelukkig nog kiezen. In de loop van de middag was het weer vol, alle veertien plaatsen bezet en de BOA’s komen elke dag langs voor controle. We hebben de stoeltjes vóór de camper in de zon gezet en genoten van het weer, een kopje koffie met wat lekkers en natuurlijk stonden er op de e-reader voldoende boeken om een keuze uit te maken.

De volgende dag (donderdag) zijn we rond het middaguur naar de stad gelopen. En op de terugweg naar de camper kwamen we, natuurlijk niet geheel toevallig, langs een cafetaria waar softijs werd verkocht, raak dus.

’s Middag heb ik (Gerard) nog even de fiets gepakt om even wat verder dan alleen het centrum te zien en kwam, onderweg naar de Kanaalweg, ook langs het huis van Piet Paulusma. De beide trappen naar het voordeurbordes lagen vol bloemen. Erg triest dat deze gedreven vakman slecht 65 jaar is geworden.

’s Avonds hebben we onszelf tegoed gedaan aan kibbeling met patat. Niet echt gezond, maar des te lekkerder.

Vrijdagmiddag zijn we weer even aan de wandel gegaan. Rustig aan, want de lichamelijke conditie heeft een behoorlijke deuk opgelopen. We liepen langs het Entrepot-gebouw aan de Dokkade waar afscheid van de populaire weerman genomen kon worden.

Zaterdag zijn we uit Harlingen vertrokken en naar Blesdijke gereden. Daar bevindt zich Camperplaats Stoutenburght, een beetje een tussenvorm tussen een cp en een camping. Van alle gemakken voorzien en met een vriendelijk beheerdersechtpaar.

Op de cp is een gezellige blokhut/winkel/restaurantje te vinden. Tijdens de openingsuren wordt er koffie met heerlijke appeltaart geserveerd, we hebben inmiddels ervaring. Buiten de openingstijden zijn er diverse lekkernijen te koop die d.m.v. een hypermodern systeem kunnen worden afgerekend. Aanklikken op de tablet wat je hebt gekocht en met pin afrekenen. Ook daarin hebben we al ervaring.

Rond een uur of twee reed een Hymer B694 het terrein van de cp op. Het bleek dat het de eerste camper van de eigenaren was en tevens hun eerste reis er mee. Ze zagen uiterlijke gelijkenissen tussen hun camper en de onze. Het duurde dan ook niet lang voordat de eerste vragen kwamen. En vele vragen volgden, we hebben hun heel veel tips kunnen geven.

Naast de cp staat Kasteel Olt Stoutenburght.

In 1990 begon Gregorius (Gerry) Halman met het bouwwerk naast zijn woning. Olt Stoutenburght heet zijn levenswerk dat maximaal 27 meter hoog mocht worden. Het is vernoemd naar Toutenburgh, de middeleeuwse kasteelkazerne in het Land van Vollenhove rond 1500 waarvan enkel nog een kleine ruïne rest. De bouwvergunning werd pas twee jaar na aanvang verleend. Het kasteel werd gebouwd van oude bouwmaterialen zoals bakstenen. Halman liet zich onder meer inspireren door de Romaanse bouwkunst. Diverse malen hebben de media aandacht geschonken aan Halmans project, waaronder in reportages en artikelen van Joris' Showroom en Man bijt Hond in 2009 en 2014. Het kasteel is op afspraak te bezichtigen.

Maar ook vanuit de cp is er een mogelijkheid om het kasteel te bezoeken.

(bron: https://www.blesdijke.info/kasteel.html)

Maandag en dinsdag: het was fantastisch weer en we konden heerlijk uit de wind en in de zon zitten. In principe zouden we dinsdag vertrekken naar de Driewegsluis, maar daar bleken alle voorzieningen nog gesloten. Dus, pas op de plaats en nog een dagje bijgeboekt hier. Even fietsen en verder genieten van de zon.

Woensdag, in de loop van de ochtend, zijn we dan toch maar weer vertrokken. Nu naar ons allereerste reisdoel, onze familie in Oudehaske. Zij organiseren samen met een paar buren één keer per week een ‘omanido-diner’ (naar de TV-serie van de dagboeken van Hendrik Groen), waarbij bij toerbeurt wordt gekookt of kant en klaar gekocht, al naar gelang de keukenkwaliteiten van de leden van dit illustere gezelschap. Omdat wij al een keer puur toevallig op zo’n dag ook daar waren en mochten aanschuiven, hebben wij voor vandaag voor het avondmaal gezorgd.

’s Middags alle groente gesneden, in de namiddag gekookt en ’s avonds met z’n zessen gegeten. Uiteraard onder het genot van een paar glaasjes wijn.

De weersverwachtingen voor de komende dagen zagen er niet al te best uit. Er werd zelfs sneeuw voorspeld op donderdag en vrijdag. En dat zou geen onderdeel van een 1-aprilgrap zijn. We hebben alle voor-en nadelen tegen elkaar afgewogen en besloten om vandaag, donderdag, weer naar huis te gaan.

Omdat we een paar kleine probleempjes met de Oyster-schotel hadden, zijn we via Siegerswoude (AROB) naar huis gereden. Hoe dichter we Groningen naderden, hoe meer sneeuw er viel.

Al met al is ons voorjaarstripje door omstandigheden aanmerkelijk korter uitgevallen dan oorspronkelijk de bedoeling was. Maar toch kijken we terug op een paar mooie dagen met over algemeen heel behoorlijk weer. En dat was, lazen wij op een paar sites van medecamperaars die we volgen, in Spanje af en toe wel anders.

De komende weken hebben we een paar afspraken, daarna hopen we dat de bollenvelden in de Noordoostpolder en Noord Holland (nog/al) in bloei staan.

Een groter contrast binnen een paar dagen is nauwelijks denkbaar.....