Zaterdag 22 juni: Bad Oldesloe.

En ja hoor, ze zijn met 0 - 0 overeind gebleven. Heel jammer dat het ene doelpunt werd afgekeurd.

We zijn niet echt vroeg vertrokken. We hadden geen haast en de afstand was te overzien. Van Groningen tot Flensburg was 443 kilometer, maar we hadden al besloten dat we dat vandaag niet helemaal wilden gaan rijden. Het werd uiteindelijk Bad Oldesloe en dat was een afstand van ongeveer 335 kilometer. De stad ligt ongeveer 30 kilometer ten noordoosten van Hamburg in de richting van Lübeck. Het was wel om, maar we hebben de tijd en wisten dat we hier mooi konden staan. Dichtbij een openbaar sportveld en op korte loopafstand van het centrum.

Het was erg mooi weer vandaag. Een heldere dag met matige wind en een maximum temperatuur van maar liefst 25 graden.

De reis verliep redelijk soepel, afgezien van een paar files. De laatste, op ongeveer 25 kilometer voor ons einddoel, was het heftigst. We hebben ongeveer een halfuur stilgestaan. Via de ‘Rettungsgasse’ passeerden ons drie brandweerwagen, twee ambulances en drie politieauto’s. Hoe triest het ook is voor de betrokkenen, wij zijn dan altijd weer blij dat wij in die file staan en dat die file niet door ons wordt veroorzaakt.

Later dan gepland kwamen we aan bij de cp. Wat we vreesden was gelukkig niet het geval: er was nog plek genoeg.

Camper neergezet, schoenen aan en proberen om in het centrum van de stad een ijsje te scoren. En dat lukte. Wij zijn er in Nederland aan gewend om nagenoeg geen cash geld bij ons te hebben, bijna overal kan worden gepind met kaart of telefoon. Hoe anders is dat in Duitsland, zo ook bij de ijscomevrouw: “…nur Bargeld”. En dat lukte gelukkig.

Het is nu kwart voor acht en nog steeds 19 graden.

Waar kennen we deze cp van? Een aantal jaren geleden hebben we hier ook gestaan, als tussenstop op de thuisreis. Naast ons stond toen een camper die een beetje olie had gelekt. De politie had toen letterlijk aan spoorzoeken gedaan en vond hem dus op de cp. Het duurde maar kort of het hele ‘brandweeropruimcircus’ was ter plaatse. De oliesporen werden opgeruimd en de camper mocht geen meter meer rijden. De volgende ochtend werd hij met een ‘Rettungsfahrzeug’ opgehaald en naar een garage gebracht.

Zondag 23 juni: Ribe (DK)

Van Bad Oldesloe naar Ribe was 232 kilometer. Gisteren was het al relatief rustig op de wegen, op een hele enkele vrachtwagen na. Vandaag was het nog stiller.

Bij Flensburg zijn we de grens naar Denemarken gepasseerd. De grenspost was bemenst en er werden auto’s gecontroleerd. Wij mochten zo doorrijden. In tegenstelling tot gisteren bij Nieuweschans waar we Duitsland inreden, daar hebben we aan geen van de beide kanten douane of politie gezien.

Eenmaal in Denemarken in Gram aan wegnummer 24 hebben we diesel getankt. Volgens de meter op het dashboard zouden we nog 300 kilometer kunnen rijden met wat er nog in de tank zat, terwijl we er ook al 500 op hadden zitten. De literprijs stond ons wel aan en we weten nog niet wat die prijs in Noorwegen is.

Aangekomen op de cp in Ribe gingen er net twee campers weg zodat we keus hadden. Toen zeiden we tegen elkaar: “…net op tijd”. Wat later bleek zeer relatief te zijn. In de loop van de middag vertrokken er meerdere campers, dus ook de laatkomers konden een plekje voor de nacht vinden. Het is een cp met voorzieningen betreffende toilet en water, er is geen stroom. Maar dat hoeft wat ons betreft ook niet, want de zon heeft de hele dag volop geschenen waardoor de accu’s weer helemaal vol zijn. Het is nu, 18:00 uur, nog 18 graden en het maximum was 23.

Het is een mooie plek voor één nacht, want ruimte rond de camper heb je niet. De ruimte tussen de strepen zal ongeveer 2,50 meter zijn.

Nadat we ons hadden geïnstalleerd zijn we naar het centrum van het stadje gelopen. We vonden op internet dat Ribe, naast het oudste stadje van Denemarken, ook het oudste van geheel Scandinavië was. Ribe werd in 710 na Christus gesticht als marktplaats van Friezen, ja daar heb je ze weer en je komt ze overal tegen, en Noormannen. Er waren in die tijd veel Friezen in het gebied rond Ribe. Deze Friese opstandelingen waren, net als iedereen die niet voor het Frankische juk en de christelijke kerk wilde buigen, naar het gebied ten oosten van de Lauwers gevlucht. Vermoedelijk trok een deel van hen door het waddengebied naar het noorden op zoek naar een nieuw bestaan, veilig buiten het bereik van de Frankische vijand. Deze Friese trek naar het noorden is afgeleid uit archeologische vondsten. Aan het begin van de achtste eeuw ontstond net ten noorden van het toenmalige Noord-Friese waddengebied de handelsplaats Ribe.

Als je door het stadje wandelt waan je je een beetje in een andere tijd. Typische Scandinavische bouw met o.a. een oud stationsgebouw, een Romaanse Domkerk uit 1117 en het oudste raadhuis van Denemarken uit 1496.

Maandag 24 juni: Hvide Sande.

We hadden gisteren geen enkele personenauto op de cp/parkeerplaats gezien. Dat was vanochtend wel anders. Elke plek, vrijgekomen door een vertrekkende camper, werd direct bezet door een personenauto.

Nadat we de toiletcassette hadden geleegd zijn we weer op pad gegaan. Ons einddoel voor vandaag was Ringkøbing. Maar eerst naar Esbjerg. Want daar, aan de noordkant van de stad, bevinden zich de Witte mannen aan de Zee. In het Deens Mennesket ved Havet. Dit is een 9 meter hoge sculpturengroep ontworpen door beeldhouwer, schilder en graficus Svend Wiig Hansen. De sculpturen zijn gemaakt van wit beton en portretteren vier zittende mannen die uitkijken over het water van de Waddenzee. Op de kleine parkeerplaats was net een plekje vrijgekomen, een gelukje dus.

Hierna wilden we verder naar Ringkøbing, maar dan langs de westkant van het Ringkøbing Fjord. Op zich voor de navigatie niet zo moeilijk, ware het niet dat er weer eens een cruciale weg wegens werkzaamheden was afgesloten. Het kostte even wat moeite maar uiteindelijk vonden we wegnummer 181 en konden de route voortzetten. Thuis zijn we gewend dat wanneer een weg door wat voor reden dan ook is afgesloten, er door borden een omleiding wordt geadviseerd. Dat moet hier nog worden uitgevonden.

Bij Hvide Sande zijn we gestrand. Niet door pech of ander ongemak, maar simpel omdat we hier een cp vonden aan de havenkade. Er stond al een rij campers en we konden zo aansluiten. Het mooie van deze cp is dat je zo het dorpscentrum in kunt lopen.

Morgen gaan we opnieuw proberen om Ringkøbing te bereiken…..

Een votiefschip of kerkscheepje, is een zeer oude gewoonte. De meeste votiefschepen zijn te vinden in kerken in Scandinavië en dan vooral in Denemarken, waar in vrijwel elke kerk een votiefschip hangt. Meestal werden deze scheepjes geschonken door schippers die hun beschermheilige zo’n scheepje beloofden na een redding. Ze zijn gericht naar Gods woord op de kansel.

Dinsdag 25 juni: Ringkøbing.

Geen haast vandaag, in de planning lag Ringkøbing en dat was maar 25 kilometer rijden. We vonden de hele mooie en rustige cp net buiten het centrum van het stadje.

De route er naar toe leidde nog voor een deel over de 181, langs het Ringkøbing Fjord.

Eenmaal op de cp hebben we voor ’t eerst de fietsen uit de stalling gehaald en zijn naar het centrum gegaan: een marktplein en een paar daar op uit komende winkelstraatjes. In de muziekkoepel speelde een militair korps waar we even naar hebben geluisterd.

Het centrum bleek zich dichtbij de haven te bevinden, overigens met alleen maar recreatieschepen. Aan de haven ligt ook een cp die redelijk bezet was. We lazen dat je daar beter niet kunt gaan staan als het hard waait. Bovendien is het een betaalde cp, in tegenstelling tot die waar we nu staan.

Woensdag 26 juni: Hirtshals.

Vandaag wederom geen haast. De afstand was ongeveer 260 kilometer en we hadden een paar opties om de komende nacht te staan. Dat werd een royale parkeerplaats naast het treinstation van Hirtshals. En toen wij aankwamen stond er wel al één camper. Plaats genoeg dus. Toegang tot de cp was weer geregeld door middel van een betaalautomaat in een pietepeuterig hokje. In geval van regen blijf je dan zelf en ook de automaat droog. Camper voor de slagboom zetten, kaartje kopen en de slagboom opent zich.

De reis hier naartoe verliep soepeltjes. De hoeveelheid verkeer viel heel erg mee. Er waren trajecten dat er geen auto’s vóór ons reden en achter ook niet. Ook de hoeveelheid vrachtverkeer viel enorm mee. Met een gemiddelde snelheid van net iets meer dan 80 km/h reden we rond twee uur de cp op.

Wat opviel tijdens de reis was de grote hoeveelheid landelijke ruimte met veel akkerbouw.

Op (zeer) korte afstand van de cp en van elkaar bevinden zich hier 4 supermarkten: Rema 1000, Lidl, Netto en SuperBrugsen. Rema was het dichtst bij, we konden zo met het karretje naar de camper lopen.

Vroeg in de avond kwamen er nog twee ferry’s binnen, waardoor we nu met een stuk of 10 campers hier staan.

Het weer liet zich vandaag weer van z’n beste kant zien. Toen we opstonden scheen de zon al en dat is de hele dag niet anders geweest. Het minimum van afgelopen nacht was het 15 graden, het maximum vandaag was 26 en nu om 20:30 is het nog 23 graden.

Donderdag 27 juni: Kristiansand.

De verwachtte vertrektijd van de boot naar de overkant was 12:15. En dat klopte helemaal. Klokslag 12:15 voeren we.

De incheck opende twee uren voor vertrek, het had dus helemaal geen zin om daar voor dag en dauw voor de loketjes te gaan staan wachten. Gisteren dachten we uitgevonden te hebben waar we ons voor die incheck moesten melden. Het kantoor van Colorline met een ontvangsthal met stoeltjes. Mooi niet.

We zijn vanaf de cp gaan rijden en konden de borden van Colorline volgen. Elke maatschappij heeft z’n eigen route. We zagen links van ons al een hoeveelheid auto’s, sommige met caravan, en campers staan. Daar moesten we zijn. Maar al rijdend leek het alsof we steeds verder uit koers raakten en dachten zelfs het terrein bijna weer te verlaten. Maar het kwam toch goed. Hier was ook de incheck. Op basis van de paspoorten die we daar moesten tonen, kregen we de persoonlijk boardingtickets. Niks papieren met naam en nummer die we hadden meegenomen en ook de reservering via A-Ferry op de GSM was niet nodig. Opstellen op rij 27 en alles kwam goed.

De boot was er nog niet en voer om ongeveer 11:30 de haven binnen. Onvoorstelbaar hoeveel auto’s, vrachtwagens en campers er uit reden. Qua auto’s wel een paar honderd. En evenzovele gingen er ook weer in.

Nadat we de camper ergens op dek A3 hadden achtergelaten, hebben we eerst een tijdje op het achterdek gezeten. Maar dat werd te warm in de zon, en uit de zon op de wind was ook niet behaaglijk. We zijn naar binnen verhuisd, vonden een plek ergens op een bank en hebben onze tijd gedood met lezen en rondkijken.

Om 15:30 meerde het bootje weer af in de haven en nadat de luiken waren geopend konden we uitrijden. Er stond aan het einde van de uitrijdrij wel douane, maar er werd steekproefsgewijs gecontroleerd. Wij konden doorrijden.

Dat was wel anders toen we met onze allereerste camper voor de allereerste keer naar Scandinavië gingen. Iedereen mocht doorrijden, behalve wij: “waar gaat u naar toe, is dit uw eigen camper, heeft u een retourticket geboekt” en nog veel meer vragen. We mochten gelukkig blijven en ons gang gaan.

We staan nu op een cp bij een Botanische Tuin aan de rand van Kristiansand. Betalen ging digitaal, maar niet zonder problemen. Op de betaalzuil kon je kiezen uit de talen Noors en Engels. Tenminste dat was wat er stond, maar het bleef gewoon Noors. Betalen kon ook met een app die we dus rap hebben geïnstalleerd. Maar de ingegeven cijfercombinatie die de plek moest aangeven waar we stonden, werkte niet. We stonden volgens de app in Oezbekistan of ergens in Paraguay. Dan maar gewoon digitaal met de betaalpas. Inmiddels hadden we hulp van een paar tuinbezoekers die voor ons vertaalden dat de pas geweigerd werd. Uiteindelijk lukte het met de Visa-card.

We kunnen hier 14 uren staan voor NOK10 (+/- €0,90). Morgen verder.

Vrijdag 28 juni: Hornes.

Er zijn geen campers meer bijgekomen bij de Botanische Tuinen, we stonden er alleen. Lekker rustig en prima geslapen.

Ongeveer 35 kilometer ten noorden van Kristiansand bevindt zich de Kilefjorden Camping van Nederlandse eigenaren. De camping ligt aan de rivier de Otra die zuidelijk overgaat in de Kilefjorden.

We hadden deze camping aangeraden gekregen van Nederlandse camperaars waar we naast stonden in Ringkøbing.

Vanaf de Botanische Tuinen reden we naar wegnummer 9 en dan gewoon de weg volgen, dan kom je er vanzelf.

In de rit er naartoe herkenden we weer het Noorse landschap, wisselend van hoogte, kleur en bebouwing. Langs een deel van de route reden we langs het water van o.a. de Byglandsfjorden.

In eerste instantie konden we maar één nachtje op de camping blijven. Morgen (zaterdag) komt er een groep van meer dan honderd auto’s van een Duitse automobielclub. De camping is verdeeld in een hoog en een laag gedeelte. Wat er nu nog aan campers op het hoge deel staat moet morgen plaats maken voor de autoclub. Wij vonden een plekje op het lage deel en kunnen dus blijven staan. En nu maar hopen dat we, als we weer vertrekken, weer omhoog komen.

Het weer van vandaag liet een beetje te wensen over. Afgelopen nacht bleef het droog en de temperatuur daalde tot 14 graden. En dat is het nu (19:00) ook. Ook in de ochtend tijdens de rit naar hier bleef het droog, in de middag en avond vielen er regelmatig buien en waaide het soms hard.

We zijn benieuwd wat de dag van morgen brengt met zo veel auto’s op de camping….

Zaterdag 29 juni: Hornes.

We zijn op de camping gebleven in afwachting van de dingen die zouden gaan gebeuren. In de loop van de ochtend en begin van de middag waren de campers op het hoog gelegen terrein inmiddels vertrokken. Voor hen in de plaats stonden er wel een paar auto’s, maar nou niet zo veel dat dat het vertrek van de campers rechtvaardigde. Maar dat werd anders. Vlaggen werden langs de ‘route’ op de camping geplaatst evenals een heuse finishpoort. Schuin voor ons werd een tent opgezet waar in een reuzenketel knakworst werd warm gemaakt. En niet veel later kwamen de auto’s binnendruppelen. Het bleek te gaan om de ‘Viking Sun Rally’. Een zeven dagen durende rally van 2500 kilometer door Denemarken, Zweden en Noorwegen. De start was in Hamburg en de finish in Kristiansand. Maar hier in Hornes is de winnaar bekend gemaakt en zijn de prijzen uitgereikt.

Om mee te mogen doen moeten de auto’s, tweewielers, busjes en commerciële voertuigen minimaal 10 jaar oud zijn. En hoe ouder het voertuig, hoe meer punten er te behalen zijn in het roadboek.

En…….geen GPS, geen navigatiesysteem en geen snelwegen. Maar om mee te kunnen doen betaal je per team (van 2 personen) €1200.- en elk team zamelt €250.- in voor een goed doel. Het was een gezellige bedoening.

Ook vandaag was het weer alweer een beetje in de war. Vannacht was het koud met 9 graden. En overdag werd het niet warmer dan 14 graden. Felle, kortdurende regenbuien en zonnige opklaringen wisselden elkaar de gehele dag af.