Zondag 7 juli: Suldal (aan het Erfjord).
Het was vanochtend al gelijk duidelijk wat voor dag het zou gaan worden. Een natte. Het heeft nagenoeg de hele dag weer geregend. En sommige buien gaan gepaard met veel wind en een onrustig fjord. We zitten in de verkeerde hoek van Noorwegen. Dat wisten we inmiddels, een onwillige app en het daaraan verbonden bedrijf is hier mede de oorzaak van.
Gisteren hebben we lekker buiten kunnen zitten. De zon scheen dan wel niet, maar een kinderhand is snel gevuld.
Tegen het einde van de middag was de cp redelijk gevuld. Een Belgisch camperechtpaar vroeg zich af of er op de cp ook stroom aanwezig was. Nou, nee maar we zien op jullie dak ook zonnepanelen. Laden die dan niet voldoende bij? Nee, want we hebben een vriezer in de camper voor de vis die we vangen. Ja, dan wordt het een ander verhaal. En vis, nou die werd er gevangen.
Ook door een vader en enthousiaste zoon van een camper naast ons. De gevangen vis werd gelijk gefileerd. Niet moeilijk te raden wat er de komende dagen op het menu staat.
We hebben ons vandaag maar weer verdiept in de perikelen rond de parkeer-app van EasyPark. Via de Lofoten-groep op Faceboek weten we inmiddels zeker dat de app door heel Noorwegen wordt gebruikt. En trouwens in meerdere Europese landen. Wat wij nodig hebben is de roze app met de (donker)paarse ‘e’, in plaats van de donkerpaarse app met de roze ‘e’. En waar we ook zoeken, niet te vinden. Soms denken we hem te pakken te hebben, maar na de download blijkt het steeds de verkeerde te zijn, of krijgen de melding dat de app niet is te downloaden.
Wie het weet, mag het zeggen. Wordt het een ‘(n)ever ending story’?
een hele andere dag dan gisteren, veel regen en soms harde wind(vlagen) waardoor we staan te schudden; maar ach, binnen brandt de kachel
Maandag 8 juli: Stavanger.
We wilden op tijd vertrekken, we hadden besloten om toch nog een keer naar Stavanger te gaan. Het was vanochtend zelfs droog, hoewel er afgelopen nacht nog wel wat water gevallen is. Dat was ook goed te zien toen we over de brug reden die net na de cp ligt. Ook onderweg kolkte hier en daar het water van de bergen af.
Het was nog rustig op de weg, we konden lekker doorrijden. Hoewel de gemiddelde snelheid die je hier rijdt, laag is.
Volgens onze nieuwe Garmin was het vandaag een ritje van ongeveer 140 kilometer. Wat we beslist niet wilden was door de grote Ryfasttunnel in wegnummer 13, beetje te kostbaar. Garmin stond daarom op ‘Tolwegen mijden’.
Wel moesten we nog een paar keer over het water, maar dan met een veerboot. De eerste oversteek was van Nesvik naar Hjelmeland op een nagenoeg nieuwe elektrische veerboot.
Vervolgens gaf de navigatie aan dat we in Lysefjorden de ferry naar Lauvvik moesten hebben. Daar voer wel een veerboot, maar die ging niet naar Lauvvik. Daar kwamen we na een paar gesprekjes met mede wachtenden achter. We zij weer terug over de brug gereden en konden achter in de rij aansluiten voor de veerboot. Hoewel de wachtrij niet zo heel erg lang was, konden we niet direct mee en stonden toen vooraan in de rij. Al met al duurde de rit langer dan we gedacht hadden en kwamen dus ook later aan op de camping. Met als resultaat dat onze favoriete plekken allemaal al bezet waren. Maar ach, morgen vertrekken er vast wel weer campers. Tot laat in de avond bleven er campers en auto/caravan combinaties binnenrijden, terwijl wij vanmiddag er al vanuit gingen dat de camping nu toch wel echt vol was.
Het is nu 23:00 uur, buiten 13 en binnen 20 graden en nog steeds niet donker. Het schemert, zouden we thuis zeggen.
Dinsdag 9 juli: Stavanger.
In tegenstelling tot een aantal dagen hiervoor scheen de zon al toen we opstonden. Het werd een mooie dag met een temperatuur van 20 graden en weinig wind. Allereerst hebben we vanochtend de camper verplaatst, de plek waar we stonden vonden we niet ideaal. We staan nu ongeveer op de plek waar we de vorige week ook stonden. Met dien verstande dat we geen rekening hebben gehouden met een boom die de Oyster schotel het zicht op de satelliet ontneemt. We konden nog een metertje achteruit, maar ook dat loste niks op. En een andere plek dan? Geen schijn van kans, zoals elke avond staat de camping weer helemaal vol. Dus geen TV vanavond, jammer van het Journaal en de Avondetappe, maar we komen er wel overheen. Morgen even beter uitkijken als we gaan verplaatsen. Er is in de loop van de ochtend wel wisseling.
Met het zonnetje vandaag was het een ideale dag om naar het centrum van de stad te gaan. Sinds lange tijd hebben de fietsen ook weer daglicht gezien. Er is een mooi fietspad van iets meer dan twee kilometer naar het centrum, dat direct achter de camping begint. In de buurt van het centrum hebben we GoogleMaps even op het stuur gezet om ons echt op de goede plek te brengen.
Het hele gebeuren rondom EasyPark laat me (nog steeds) niet los. Ons eerste bezoek was daarom aan de Tourist Information: “…..ja, dat is bekend, de Nederlanders hebben een probleem met EasyPark”. Vervolgens heeft de medewerker daar er echt alles aan gedaan om voor ons een oplossing te vinden. Hij heeft nog gebeld naar EP-Noorwegen waar een medewerker ons in het Engels te woord stond, zelfs nog een collega raadpleegde en uiteindelijk vertelde dat ook zij van de problemen op de hoogte zijn, geen oplossing hebben en adviseerde met de creditcard te betalen bij de ‘paying-machine’, die er overigens lang niet altijd is.
Als extra service hebben ze voor ons de twee PDF’s geprint die we op stick hadden meegenomen en nodig hebben als we mogelijk aansluitend nog naar de Messe in Düsseldorf gaan.
Daarna zijn we gaan wandelen door het centrum en, natuurlijk, langs de haven. Ook de grote cruiseschepen doen Stavanger aan, getuige de Seabourn Quest die er afgemeerd lag.
Vlak naast de haven ligt Gamle Stavanger, het oude deel van de stad. Het vereiste wel wat klimwerk om er te komen. Veel traditionele houten huizen en huisjes. En allemaal wit van kleur. Dit in tegenstelling tot de houten huizen in Zweden, en ook ons eigen Zweedse huis, die voornamelijk rood zijn.
Ons volgende doel was de Domkerk, naast een centraal plein waar we ook de fietsen hadden achtergelaten. Maar helaas, gesloten. Waarschijnlijk wegens verbouw en/of onderhoud.
Al dat fietsen en lopen maakte hongerig en in één van de gezellige straatjes vonden we een pizzeria met een pizzabuffet. Dat leek ons wel wat en we hebben er heerlijk gegeten. Elke keer, Gerard 4 en Margot 3 keer, een andere punt van een net gebakken pizza ophalen en vrij gebruik maken van de saladebar. Bijna tonnetjerond zijn we weer in de richting van de camper gefietst. En kwamen langs een Reema-2000 waar we de fietstassen nog even met boodschappen hebben gevuld.
Het was alweer een mooie dag.
Woensdag 10 juli: Stavanger.
Zo mooi en zonnig als het gisteren was, zo verregend was de dag vandaag. Niks buiten zitten in de zon, maar regen. De hele dag, met heel af en toe een heel klein droog momentje. Te kort om ook maar iets te ondernemen.
En toch moest er iets worden ondernomen. Gisteren had de schotel geen zicht op de Astra3, vandaag moest dat anders. Want….voetbal. Vanaf het moment dat wij opstonden, en dat was vanochtend voor ons doen met 8:30 echt niet laat, vertrokken er al weer campers, terwijl ook nieuwe plaats zoekers zich al weer aandienden. Al snel zagen we in dezelfde rij als waar we stonden, de eerste plaats vrijkomen. Camper van het blok laten glijden, matje oppakken en alvast op de nieuwe plek leggen, waarna we de camper daar neer konden zetten. En dat allemaal in de stromende regen. Ja, je moet er wat voor over hebben. Vanaf nu hebben we zicht op wat er vertrekt, weer binnenkomt en de campers die nog op de loosplaats de afvalwatertank moeten laten leeglopen. Het verbaasde ons dat er geen schades werden gereden.
Toen het grootste deel van de dag voorbij was, zo ongeveer om vijf uur, werd het zowaar nog droog. We hebben een klein rondje gelopen, want de regen had de grindpaden er niet toegankelijker op gemaakt.
En nu maar afwachten wat de televisieavond te bieden heeft. Winst voor Oranje…..?
Vrijdag 12 juli: Evje.
Gisteren zou het volgens de verwachtingen een mooie dag worden, in ieder geval een droge dag. Maar er vielen een paar fikse buien en droog, met wat zon, werd het pas heel laat in de middag. Dus viel ons plan in duigen, we hadden in de omgeving willen gaan fietsen.
Ons oorspronkelijke doel van deze Noorwegenreis was om eerst in het zuiden te blijven, waarna we verder noordwaarts zouden gaan, in de richting van de Lofoten. De komende week ziet het weer er daar nog wel goed uit. Daarna, dus als wíj dáár zouden kunnen zijn, ziet het er een stuk minder uit met veel meer kans op neerslag. En dat hebben we de afgelopen dagen al genoeg gehad.
We hebben de plannen bijgesteld. We gaan min of meer dwars uit richting Zweden en vertrokken vanochtend rond tienen van de camping. Eerst nog even langs de dieselpomp en het LPG vulstation in Ålgård. Want LPG is in Zweden nog minder verkrijgbaar dan in Noorwegen. We vervolgden onze weg via de E39 en later wegnummer 42. Maar voordat we bij de kruising naar weg 42 waren, stond ons nog een verrassing te wachten.
Langs de weg werd aangekondigd dat vrachtwagens de afrit moesten nemen om zich voor een controle te melden. Niks aan de hand, wij zijn geen vrachtwagen. Maar op het punt waar de reeds gecontroleerde voertuigen de weg weer op kwamen, kregen wij een stopteken en moesten ons ook melden. Het bleek een gewichtscontrole te zijn waar dus ook (sommige) campers zich moesten verantwoorden. We werden naar de weegplaten geleid waar drie ambtenaren ons opwachtten. Eén bediende de weegbrug terwijl een tweede ons kenteken realtime al had nagetrokken en wist wat wij maximaal mochten wegen. Even later kwam het verlossende antwoord: “you are at the max” en we konden weer vertrekken. Het bleek 4300 kilogram te zijn. Die 50 kilo extra was waarschijnlijk de marge.
Toen wij deze camper kochten was de zogenaamde Toegestane Maximum Massa, dus wat de camper maximaal mag wegen, 3500 kilogram. Na uitgebreid contact met Hymer, de RDW en betalen van de nodige Euro’s hebben we dat gewicht kunnen laten opwaarderen naar 4250 kilogram. Heel mooi, maar daar hoort ook een ander rijbewijs bij, het B-rijbewijs volstaat dan niet meer, het felbegeerde C1-rijbewijs is bij dat gewicht vereist. En vorig jaar heeft Gerard dat gehaald, waar we dus vanochtend ruimschoots de vruchten van hebben geplukt.
Met een opgelucht gevoel en een beetje minder oog voor de omgeving hebben we het weegstation verlaten en de reis voortgezet. We staan nu op een cp bij het dorpje Evje. Met uitzicht op een dubbele skischans met borstelbaan. Toen we eenmaal stonden zijn we een eindje met de trappen, naast de helling, omhoog gegaan. Maar o.a. hoogtevrees deed ons besluiten halverwege weer terug te gaan, waarna we zijn doorgelopen naar de hoofstraat van het dorpje.
na 28 jaar camperen was dit de allereerste keer dat we ons voor het gewicht van de camper moesten verantwoorden; wij voldeden aan de norm, maar we denken dat er wel campers hebben moeten 'uitladen'
we staan aan de voet van de plaatselijke skischans, we zijn tot halverwege naar boven gelopen
Zaterdag 13 juli: Søndeled.
Het was een bijzondere cp waar we afgelopen nacht stonden. Genoeg plaatsen beschikbaar, maar vannacht slechts bezet door vier campers.
De cp bevindt zich op een soort voormalig parkeerterrein van een hotel of andersoortige instelling. Via de achteringang van het gebouw kon het verschuldigde overnachtingstarief in een envelopje in de gleuf van een (vastgeschroefd) geldkistje worden gedeponeerd. In dat gebouw bevonden zich ook de douche- en toiletgelegenheid die gratis gebruikt konden worden.
Naast de cp bevindt zich een werkterrein van een elektriciteitsbedrijf, met containers vol afgedankte bruine isolatoren, staal en kabels. Koperen kabels wel te verstaan, die de Nederlandse containers niet eens halen, voor die tijd zijn ze waarschijnlijk al ‘verdwenen’.
Ons tochtje vandaag ging via de 42, E18, 421, E18 en de 416. Totaal reden we zo’n 125 kilometer. We reden langs een klein dorpje waar de zaterdagse rommelmarkt gaande was. Er tegenover zagen we een klein campinkje en overwogen er te gaan staan, wat we toch maar niet deden. Uiteindelijk reden we naar de cp van Søndeled. De cp wordt beheerd door de eigenaar van de plaatselijke Kiwi supermarkt, waar de overnachting ook moet worden afgerekend. De cp ligt aan het haventje, waar het de hele verdere dag druk was met uitvarende en binnenkomende bootjes.
Het gebruik van elektriciteit is inbegrepen in de prijs. Zo ook de lozen van het chemisch toilet. Verder stelt de cp niet veel voor. Er kunnen een stuk of 8 campers staan, en per camper beschik je over een ruim bemeten parkeerplaats. Maar niet alleen hier, overal weet men heel goed dat er iets valt te halen. Wij betaalden hier NOK320 (€27,34) voor één nacht.
Het weer liet zich vandaag van de betere kant zie. Het werd 24 graden met een mooi zonnetje. Nu, 21:00 is het nog 20 graden en er valt nu af en toe weer wat regen. We weten nog niet wat we morgen gaan doen, hangt ook af van het weer.