Maandag 15 juli: Larvik.

Wat zou het heerlijk zijn om wakker te worden aan het begin van een stralende dag. Nou, vandaag was dat zeker niet het geval. Afgelopen nacht had het behoorlijk geplensd, getuige de grote plassen rondom de camper en verder over de cp. Blijven we hier nog een dag? Nee, we gaan naar Larvik. En voor ons doen gingen we vanochtend redelijk op tijd op pad.

Was het op de cp niet droog? Eenmaal onderweg werd het nog veel natter. Sporen met water met kans op aquaplaning. Dus, kalmpjes aan. Het was maar een ritje van 90 kilometer dus waren we op tijd op de cp in Larvik. Er was (nog) ruimte genoeg, we konden zelfs kiezen. De derde plek die we probeerden werd goedgekeurd.

Met het verstrijken van de uren werd het zowaar droog. We zijn gaan lopen richting centrum, waar het rustig was.

In het centrum van Larvik ligt de berg Bøkkerfjellet. Vanuit hier heb je een prachtig uitzicht over de stad en de baai waar ze aan ligt. 

Wij lezen vrij veel en gebruiken hiervoor al sinds jaren een E-reader, veel boeken die geen fysieke plaats innemen. We hebben elk een reader én eentje op reserve, gelukkig maar. Want die van Gerard heeft de geest gegeven. We ontdekten in het centrum van de stad een grote elektronicawinkel. We hebben eerst een rondje door de winkel gemaakt en toen gevraagd of ze ook E-readers verkochten. Ze zagen nog net geen water branden. Zij hadden ze dus niet: “…..probeer het eens bij een boekwinkel…..”. Nou, als ik eigenaar van een boekwinkel zou zijn, had ik die readers zéker niet in de collectie.

Vanuit de cp konden we de toren van de kerk van Larvik zien, dus….

De kerk werd gebouwd in 1877. Het kerkgebouw is opgetrokken uit gepolijste baksteen, biedt plaats aan 450 kerkgangers en staat bekend om zijn schilderijen en decoraties.

Architect Christian Henrik Grosch veranderde halverwege de 19e eeuw de buitenkant en het interieur van de kerk. Ter versteviging van de muren werden externe steunpilaren gebouwd, de dakconstructies vernieuwd en een preekstoel in de kerk geplaatst.

Van het interieur zijn vooral het marmeren lettertype en de uit hout vervaardigde preekstoel interessant. Het schilderij van Lucas Cranach de Oude (Kronach 1472 – Weimar 16 oktober 1553) ‘Laat de kleine kinderen naar mij komen’ met een geschatte waarde van 2 miljoen pond, was een geschenk van gouverneur Ulrik Frederik Gyldenløve aan de kerk van Larvik rond 1680. Pas in 1988 werd de kerk gerestaureerd.

Van dit alles hebben we helemaal niks kunnen zien. We hebben drie keer een rondje om de kerk gemaakt, alle deuren geprobeerd, ze zaten echter allemaal op slot. Eigenlijk niet verwonderlijk als je bedenkt dat er zo’n dure prent binnen hangt.

Inmiddels staat de cp helemaal vol. Af en toe komt er nog een camper oprijden, maar die kan achteruit en onverrichterzake weer vertrekken.

Het nu om 19:15 nog 17 graden met een uitbundige zon. Wat kan het weer in een halve dag veranderen.

Dinsdag 16 juli: Larvik.

Om de twee jaar wordt de Colin Archer Memorial Race gevaren, kortweg de CAMR. In naam een race van Lauwersoog naar Larvik, maar de eigenlijke finish is in Stavern, een havenplaatsje op acht fietskilometers verwijderd van de cp in Larvik, waar wij staan. Afgelopen zaterdag zijn er 70 schepen gestart. Woensdag, morgen dus, moeten reglementair alle schepen binnen zijn.

Colin Archer was een vooraanstaande scheepsbouwer en ontwerper van jachten, geboren op 22 juli 1832 in Larvik en daar overleden op 3 februari 1921. Archer groeide op in Tollerodden, een gemeente in Larvik.

De schepen die hij ontwierp waren zeer stabiel en zeewaardig. De spitsgatter was zijn favoriete scheepsvorm vanwege de hoge zeewaardigheid. Een van zijn meest beroemde schepen is de Fram, waarmee Fridtjof Nansen en later Roald Amundsen de Arctis en Antarctis onderzochten. De Fram is nu te bezichtigen in het Frammuseum in Oslo.

Archer bouwde meer dan 200 schepen, 70 jachten, 60 loodsboten, 14 reddingsschepen en 72 andere watervoertuigen gedurende zijn carrière. Zijn jachten worden ook wel het Colin-Archer-type genoemd. Archer overleed op 89 jarige leeftijd.

Nog steeds wordt het ontwerp van Colin Archer gebruikt voor het ontwerpen van o.a. zeegaande jachten. Van origine werden de schepen in hout gebouwd maar later zijn de jachten ook in staal, polyester en aluminium gebouwd.

Het graf van Colin Archer zou zich in Larvik moeten bevinden, maar wij hebben het nergens kunnen vinden. Normaal gesproken zouden we hiervoor naar de Tourist Info zijn gegaan, maar die is helaas permanent gesloten.

Voor de verandering was het droog toen we vanochtend opstonden. We hebben ons niet bedacht en hebben na het ontbijt de fietsen uit de garage gepakt, op naar Stavern, nee niet naar Staveren. Het was een drukte van belang in de haven daar. We hoorden dat op het moment dat wij er waren, ongeveer driekwart van het aantal boten van de zeilrace binnen was. We spraken een paar schippers, één van hen vertelde dat ze behoorlijk veel wind hadden gehad, waardoor de boeg van het schip soms even in de golven verdween. Een andere schipper vertelde dat ze het laatste deel in de mist hadden gevaren.

Om halfdrie hebben we de GSM weer op het fietsstuur gezet voor de terugweg. Gelukkig konden we voor de fietstocht heen en terug gebruik maken van de fietspaden, wel zo veilig. Onderweg bij Reema 2000 zijn we even gestopt voor een paar boodschapjes. En daarna snel weer op de fiets, want de weer-app’s kondigden voor de verandering weer eens wat water aan. Vlak voordat het écht begon te regenen waren we weer bij de camper en hebben de fietsen eerst onder de luifel gezet, waardoor we ze redelijk droog weer in de garage konden zetten.

Achter de cp zijn eerst twee doodlopende sporen en verder de sporen die wel door de treinen worden gebruikt. Maar je hoort ze niet. Iets meer geluid komt er van het verkeer. Maar de meeuwen spannen de kroon, het lijkt soms een wedstrijd wie het luidst kan schreeuwen.

Woensdag 17 juli: Larvik.

Gisteren waren we dus nog nét voor de bui binnen vanuit Stavern. We wilden ’s avonds nog even water tanken en toilet- en vuilwatertank legen. Het is er niet meer van gekomen. Het heeft de hele avond en waarschijnlijk ook de nacht geregend. In ieder geval regende het nog/weer toen we opstonden. We waren van plan om vandaag naar Horten te rijden om van daaruit de oversteek naar Moss te maken, maar eerst nog even in Horten rond te kijken. Maar of je nou hier of in Horten in de regen staat, dus hebben we besloten om hier vandaag nog maar te blijven. En het bleef maar regenen, met bakken viel het uit de lucht.

Om twaalf uur was het pauze, om twee uur ging het weer los. Maar in die twee uurtjes hebben we wel even mooi kunnen doen waar we gisteravond niet meer aan toe kwamen. De rest van de dag wisselden natte en droge buien elkaar steeds af. En het was niet weinig water wat er viel. Het weer lijkt zich vanavond wat te herstellen met een mooie avond bij 18 graden om 19:30.

Morgen in de herkansing.

Donderdag 18 juli: Horten.

En die herkansing is goed gelukt. Zon toen we opstonden en en die zon bleef de hele dag schijnen. Daar wordt je toch wel vrolijk van. Het is om 22:00 nog 19 graden en de max was 25. Het begint er op te lijken.

De cp van Horten hadden we in de navigatie gezet, een ritje van een kleine 60 kilometer. Net buiten Larvik reden we langs een Reema 1000, richtingaanwijzer naar links en eerst boodschappen inslaan. De koelkast kon wel weer wat voorraad gebruiken.

Daarna weer op pad, we wilden niet via tol- en snelwegen en reden daardoor rustig en genietend van de omgeving door diverse dorpjes. Door de dorpjes had echter ook een nadeeltje. Regelmatig passeerden we een bordje met de tekst ‘opphoyd gangfelt’. Vrij vertaald: hobbel in de weg, of beter verkeersdrempel. En dat is oppassen, want als we daar te snel overheen rijden raken de nylon wielen die drempel.

Aangekomen in Horten was er op de cp nog precies één plekje vrij van de veertien. Niet de mooiste plek, want op de tweede rij en geen zicht op de haven. Maar we stonden en hadden geen minuut later moeten aankomen. We verwachtten niet dat er nog een plaats vrij zou komen want het was inmiddels al twee uur. En toch kwam er na een kwartiertje een plaats vrij op de eerste rij met vrij zicht op de haven. En ook de schotel kon daar nog nét de satelliet vinden.

We zijn gaan lopen om wat meer van het stadje te zien en op de terugweg vonden we vlakbij de cp zelfs een ijscobar. Margot nam een softijs en ik graag twee bolletjes schepijs in een bakje. Nou, dat werden geen bolletjes maar bollen. Volgende keer maar iets bescheidener.

’s Avonds zijn we nog naar de veerhaven gelopen. De grootste drukte was voorbij. De vertrekkende boot was maar voor de helft gevuld.

een paar beeldjes van gisteravond, ver na zonsondergang' een regenboog links terwijl de wolken aan de andere kant nog door de zon werden beschenen

Vrijdag 19 juli: Horten.

Alweer een mooie start van de dag, zo hadden we er graag veel meer van gehad. Maar ja, je kunt niet alles hebben en we hebben al zo veel.

Er waren vandaag slechts een paar wisselingen op de cp. De meeste campers zijn blijven staan. Deze cp is populair, o.a. vanwege de ligging vlakbij de veerverbinding van Horten naar Moss. De meeste campers die hier staan komen trouwens uit Noorwegen. Voor zover we vanavond hebben kunnen zien zijn het twaalf Noren, één Deen en wij.

We hebben vanmiddag de fietsen weer tevoorschijn gehaald en hebben het fietspad richting noordoost gekozen, met de gedachte: we zien wel waar we uitkomen. We wisten dat zich in Horten een Marine- en een Fotomuseum bevinden. En laten we daarvoor nou precies naar de goede kant zijn gefietst. De beide musea liggen op hetzelfde terrein en zijn gedeeltelijk in dezelfde gebouwen gevestigd. We hebben alleen tickets voor het Fotomuseum gekocht, senior tickets wel te verstaan.

Het Preus Museum, is een nationaal museum voor fotografie en fotografica. Het werd in 1976 als privémuseum opgericht door de Noorse fotograaf Leif Preus, ondersteund door andere leden van de familie. Het bestuur wordt tegenwoordig benoemd door het ministerie van Cultuur.

Preus Museum biedt veel informatie: van de vroegste technische en wetenschappelijke experimenten tot moderne fotografische kunst die de grenzen heeft verlegd van wat een foto kan zijn en laten zien.

Het museum is eigenlijk in twee delen op te delen. Wisseltentoonstellingen van diverse fotografen en een uitgebreide collectie fotografica: camera’s, projectoren en verder alles wat met fotografie te maken heeft. Die fotografica interesseert mij vanwege m’n eigen kleine collectie fotografica.

Het museumgebouw, dat voorheen een graanopslagplaats was voor de Koninklijke Noorse Marine, dateert uit de jaren 1860 en werd in 2001 aangepast voor museumdoeleinden door architect Sverre Fehn.

Het hele museumterrein konden we vrij verkennen. Maar de grote oude onderzeeër was alleen toegankelijk met een ticket voor het Marinemuseum.

We vermeldden al eerder dat we een mooie plek hebben op de cp. Slechts één camper scheidt ons echter van een restauranttent met livemuziek. Die muziek kunnen we uiteraard horen, maar ook voelen. We hopen maar dat ze niet tot in de kleine uurtjes doorgaan…..

Zaterdag 20 juli: Horten.

Vanavond telden we dertien Noorse campers op de cp en één vreemde eend in de bijt, wij dus.

Klokslag tien uur gisteravond was het afgelopen met de muziek, die dus wel heel luid en voelbaar was maar niet onaantrekkelijk. Er kwamen een paar autootjes om de apparatuur op te halen en het was weer stil.

Maar het is weekend en op dit moment is een andere band bezig wat leven in de brouwerij te brengen. Mogelijk hebben ze ‘weekend permissie’ en mogen ze langer doorspelen, we wachten het af.

De dag begon met een beetje bedekte hemel, dat bleken opstartproblemen te zijn. Het werd weer een zonnige dag. We hebben besloten nog maar een dag te blijven. Het bevalt ons hier wel, reuring in de haven en de mogelijkheid om te fietsen en wat van de omgeving te zien.

Vandaag zijn we de andere kant op gegaan. Eerst een aantal kilometers via het fietspad dat globaal wegnummer 310 volgt. Ter hoogte van het Midgard Vikingcenter hebben we een afslag in de richting van het Oslofjord genomen. Langs het fjord aan de stranden werd volop gerecreëerd.

We hebben de mogelijkheid om in de camper te douchen en dat hadden we hier ook al gedaan. Tot we vanochtend tot de conclusie kwamen dat er zich een hele mooie douchegelegenheid aan de haven bevindt. Morgen maar even testen.