Maandag 22 juli: Årjäng.

De weersverwachtingen zijn weer uitgekomen. Afgelopen nacht heeft behoorlijk geregend en ook toen we vanochtend opstonden viel er nog steeds water op het dak en op een hele grote cirkel er omheen: Horten in de regen.

Nét nadat we het alarm hadden uitgeschakeld en de gordijnen openden, werd er op de camper geklopt. Er stonden twee jongelui, de haven van Horten vertegenwoordigend, boden alle campers en boten een zakje met drie verse broodjes aan en wensten ons een prettige dag. Leuke geste.

Tijdens een droge bui hebben we de stroomkabel en de wiggen opgeruimd en zijn de serviceplaats gereden. De afvalwatertank moest nodig geleegd, zo ook de toiletcassette. Daarna zijn we naar de veerboot gereden die ons naar Moss, aan de andere kant van het Oslofjord moest brengen. Dat deden meerdere auto’s, vrachtwagens en campers. Met de eerste lichting konden we niet mee, dan de tweede maar. Heel erg lang hoef je daar echter niet te wachten, want er varen vier veerboten op hetzelfde traject af en aan.

De overtocht stelt ook niet veel voor, want in een halfuurtje waren we aan de overkant.

We hadden vervolgens tolweg mijden aangegeven om naar Årjäng te gaan. Een groot deel van de 115 kilometer reden we via de E18. Ook onderweg hebben we weer veel regen gehad, wat de schoonheid van de tocht geen goed doet.

De cp van Sandaholm ligt tien kilometer ten oosten van Årjäng. In het restaurant van de camping hebben we vanavond heerlijk gegeten.

Dinsdag 23 juli: Årjäng.

We wilden vandaag op de fiets naar Årjäng, maar niet via de E18. Dat is een superdrukke weg met ook veel vrachtverkeer. En in tegenstelling tot wat we in Spanje gewend waren, is hier de afstand van de zijmarkering van de weg tot het einde van het asfalt niet meer dan een half metertje. Moet er niet aan denken om daar te willen fietsen, zelfs niet met gifgroene hesjes en een helm op de kop.

Op GoogleMaps hadden we een route gevonden maar, zo leek het, voerde die toch nog over een heel klein deel over die E18. Goede raad was niet ver weg, de Nederlandse eigenaresse van de cp heeft ons op de kaart de route aangegeven. Die loopt nagenoeg helemaal over de oude E18. Slechts twee keer hoefden we de huidige E18 over te steken, wel druk maar goed te doen. We reden gedeeltelijk langs de meren en door bossen met torenhoge dennenbomen. Na veertien kilometer kwamen we aan in de Storgata, de hoofdstraat van het dorp. Eigenlijk een iets te grote naam voor een weg met wat winkels, waarvan de meeste het niet druk hadden. Wel druk was het bij de Systembolaget.

Het is de missie van Systembolaget om op verantwoorde wijze alcoholische dranken te verkopen. Het is een detailhandelsmonopolie, niet gebaseerd op winst of verkoop, maar eerder op het beperkende alcoholbeleid van Zweden, dat tot doel heeft de schadelijke effecten van alcohol te verlagen.

In Noorwegen werkt een soortgelijk systeem en heet Vinmonopolet, in de volksmond afgekort tot Polet. Deze keten is eigendom van de overheid en het enige bedrijf dat in Noorwegen dranken met een alcoholgehalte van meer dan 4,75% mag verkopen.

In het centrum van het dorp staat de “Årjängstrollet”. Het is een houten beeldhouwwerk van 8 meter hoog, in 1972 gemaakt door kunstenaar Erik Hermansson en is een eerbetoon aan de grillige verhalen uit het Årjängstroll-boek van Tore Skogman.

We hebben wat door het dorpje gelopen en eerst bij Coop een broodje gescoord dat we op een bankje in de zon hebben opgegeten. Daarna hebben we daar nog de nodige boodschappen gedaan en toen teruggefietst naar de camper. De teller op de fiets gaf aan dat we dertig kilometer hadden gefietst.

dit zijn zo ongeveer de kleuren van de houten huizen die je tegenkomt in Noorwegen en Zweden; de eennalaatste is de onze

Woensdag 24 juli: Årjäng.

Gingen we gisteren op de fiets naar het noordwesten, vandaag was het zuidoosten aan de beurt. Vandaag niet over de oude E18, maar helemaal via een fietspad dat grotendeels het traject van de snelweg volgt. Wel zo prettig om het met de e-bike te doen, want er zitten nogal wat korte stijgingen en dalen in. Het einddoel voor vandaag was Sillerud. Een plaatsje met ongeveer 100 inwoners, een ICA-supermarkt, een tankstation, postagentschap, een oud stationsgebouw (nu B&B) en een hele mooie kerk. We hebben bij de supermarkt een broodje gekocht en zijn toen doorgefietst naar de kerk. De kerk ligt verhoogd ten opzichte van de omgeving met rondom een grote begraafplaats. We hebben een ‘rondje om de kerk’ gemaakt en kwamen er al snel achter dat ook hier weer alle deuren op slot zaten. Nadat we ons broodje op een bankje naast de kerk hadden opgegeten en weer verder wilden fietsen, raakten we in gesprek met een van de beheerders van de kerk, zij had een sleutel. Zodoende konden we dus ook het interieur van de kerk bewonderen. We vroegen haar waarom nagenoeg alle kerken zijn afgesloten: “…vanwege veiligheid en mogelijke diefstal…”.

De Silleruds Kyrka is gebouwd aan het eind van de 19^e eeuw ligt ongeveer 6 fietskilometers zuidoostwaarts van de cp. Deze nieuwe kerk is gemaakt van steen en is de centrale kerk in de Sillerud-parochie. De Sillerud-kerk is een achthoekig gebouwd kerkgebouw met een centraal geplaatste klokkentoren.

De eerste zendelingen arriveerden rond 1200 vanuit het oosten in dit deel van Zweden en passeerden het gebied rond wat nu de Sillerud-parochie is. De eerste kerk in de parochie Sillerud is waarschijnlijk vóór 1220 gebouwd, volgens bronnen kan het zelfs eerder zijn. Later werd die kerk door brand verwoest en werd op dezelfde plaats nog een kerk gebouwd.

De tekening voor de huidige kerk is gemaakt door architect Langlet. In deze periode werden in Zweden 32 van dit soort kerken gebouwd.

Tegenwoordig wordt de kerk gerund door de Zweedse Kerk. Regelmatig worden er in de kerk concerten gegeven en vinden er doopplechtigheden plaats. De kerk is een populaire plek om te trouwen.

Bij deze kerk bestaat de verlichting nog uit echte kaarsen, iets wat we tegenwoordig bij weinig kerken nog zien.

De mevrouw vertelde verder trots dat er een splinternieuwe piano in de kerk stond en vroeg of een van ons piano kon spelen, helaas. Toen heeft ze zelf voor ons een stukje gespeeld.

We zijn terug naar de camper gefietst en hebben een tafeltje gereserveerd in het campingrestaurant.

Alwéér was er een dag voorbij.

Vrijdag 26 juli: Årjäng.

Vandaag is onze kleinzoon jarig. Vanaf nu geen tiener meer, hij is vandaag 20 jaar geworden. Zij zijn op dit moment ook in Zweden, ze wilden nog één keer met het hele gezin op vakantie. We zouden ‘even’ langs kunnen gaan, maar de afstand van 200 kilometer en dan voor ons ook nog de verkeerde kant op, is nét te ver. Gefeliciteerd Sem!

De watertoren aan de westkant van de cp herinnert aan de jaren 1928-1954 toen er een spoorlijn liep tussen Åmål en Årjäng. De wagons werden getrokken door stoomlocomotieven die tijdens het traject van 11,9 kilometer twee keer met water werden gevuld vanuit deze watertoren. Het Sillerud Station werd in 1928 geopend als onderdeel van deze spoorlijn. De laatste trein reed op 10 juni 1954.

Het was vandaag helaas (weer) een regendag met 17 graden als maximum.

Het moge duidelijk zijn dat we vandaag nog op de cp zijn gebleven. Morgen gaan we weer verder.

Zaterdag 27 juli: Ed.

Eind mei 2024 telde Nederland 17.977.676 inwoners op een oppervlakte van 41.543 km². 

Zweden daarentegen heeft een oppervlakte van 450.295 km² en is dus elf keer groter dan Nederland en telt in 2024 ‘slechts’ 10.677.866 inwoners. Zweden is het op vier na dunstbevolkte land in Europa.

We zijn dan vanochtend eindelijk weer vertrokken vanaf de cp in Årjäng, nadat we de watervoorraad weer op peil hadden gebracht en de vuilwater- en toilettank hadden geleegd. We hebben het op de cp enorm naar ons zin gehad en er lekker gegeten.

De eerste stop was al na 6 kilometer in Sillerud. Daar hebben we diesel getankt en bij supermarkt ICA de nodige boodschappen gedaan.

In de navigatie hadden we Fjällbacka ingegeven met de optie snelwegen mijden. We hebben het doel bijgesteld en staan nu in Ed. Deze plaats heeft voor ons een bijzondere herinnering. Nadat wij in 1995 onze boot hadden verkocht zijn we met de personenauto naar Zweden gereisd. We hadden op drie plaatsen een huisje gehuurd en één daarvan stond in Ed. Laten we eens kijken of we ons onderkomen van toen terug kunnen vinden. Ja, gelukt. Zo te zien werden de huizen nu allemaal voor permanente bewoning gebruikt. Het dorp stelt niet heel erg veel voor, met Storgatan als hoofdstraat ben je er snel door.

We reden o.a. door Svanskog. Een station aan de vroegere spoorlijn Åmål en Årjäng. Het station lijkt in gebruik als museum en/of restaurant/B&B. De oude wagons lijken een zelfde functie te hebben (gehad).

Het verblijf op de cp in Ed is niet gratis, het kost SEK100 (€8,52) per nacht. Er staan borden met de Zweeds tekst hoeveel er moet worden betaald en waar en/of hoe je dat kunt doen. Eén manier is een overboeking op een Swish-rekening. Zo’n rekening is echter alleen maar te gebruiken door de inwoners van Zweden. Dan de andere methode, contant afrekenen bij de plaatselijke Tourist Info. Maar dan moet die natuurlijk wel geopend zijn, toen wij er waren niet.

Het weer heeft zich vandaag weer van de beste kant laten zien. De zon scheen al toen we opstonden en dat is de hele dag zo gebleven. Met een dag- en nachttemperatuur van 24 en 16 graden. Wel stond er de hele dag een forse wind.

het oude stationsemplacement van Svanskog met een railfiets en op de laatste foto een zogenaamde draaischijf waarmee locomotieven en wagons konden worden gedraaid of op een ander spoor gezet

hier huurden wij in 1995 één van de huizen nadat we onze boot hadden verkocht en onze eerste buitenlandse reis maakten

het nog functionerende stationsgebouw van Ed met een authentieke wachtruimte