Maandag 5 augustus: Häverud.

We kwamen een beetje traag op gang vanwege een defect aan een toilettank. De schuif die de inhoud van de tank afsluit, was weg. Maar ver weg kon niet, hij leek in de tank gevallen te zijn of ergens aan het mechanisme te hangen. Gelukkig was de tank (nog) niet echt vol. We hebben de centrale unit eraf gedraaid waarna bleek dat de schuif nog aan het mechaniek hing, maar niet meer functioneerde. We konden echter niet zien waardoor. Gelukkig hebben we twee tanks, waardoor we de mechanieken konden vergelijken en het bleek al snel dat een witte nylon ‘vasthoudclip’ ontbrak. Niks meer aan te doen. De tweede tank is nu in gebruik en als we een camper- en/of caravanbedrijf vinden kunnen we misschien het ontbrekende onderdeel weer bemachtigen.

Iets later dan de bedoeling was zijn we vertrokken. Wij waren bijna de laatste, de camping was zo goed als leeg.

We hadden gelezen over het aquaduct in het Dalslandkanaal. Dat bevindt zich in Häverud, een kleine twintig kilometer verwijderd van de camping in Mellerud. Aan het einde van de weg zijn rechts een camping en links een cp. We konden een plekje uitzoeken en hebben zicht op het kanaal. Je kunt je hier niet melden bij een centrale receptie, want die is er niet. Dagelijks wordt het verschuldigde bedrag voor het verblijf opgehaald. Tot voor kort kon dat alleen contant, volgens de berichten nu ook met de telefoon of bankpas. We zullen het morgenvroeg wel merken, hopelijk niet te vroeg.

En dan het Dalslandkanaal. Het wordt jaarlijks door honderdduizenden, voornamelijk toeristen, bezocht vanwege het spectaculaire kruispunt van weg, spoor en water. Het is dus een populaire attractie en maakt een stukje geschiedenis zichtbaar.

De meeste vroege aquaducten werden gebouwd met Romeinse stenen bogen als bovenbouw. Het unieke aquaduct in Håverud is echter gemaakt van aan elkaar geklonken staalplaten. Wat het nog indrukwekkender maakt, is het feit dat zowel de spoorlijn als de verkeersbrug boven over het aquaduct heen lopen.

In de negentiende eeuw werd het plan gemaakt om de meren van Dalsland met het Dalslandkanaal te verbinden. De doorgang naar Håverud werd toen helaas als te moeilijk beschouwd. Voorlopige tekeningen en berekeningen toonden aan dat de waterval te sterk en de valleiwanden te steil waren.

Nils Ericson, een gerenommeerde kanaal- en spoorwegbouwer, werd ingeschakeld om het project te bestuderen. Zijn oplossing was om in Håverud een aquaduct te bouwen om boten in een lange stalen bak over de stroomversnellingen te vervoeren. Het idee leek velen te gewaagd, en het zou waarschijnlijk ook niet zijn uitgevoerd, ware het niet dat Nils Ericson een autoriteit op dit gebied was waar men niet omheen kon. Hij had een goede reputatie in de bouwsector verworven. Tegen deze achtergrond heeft hij het project kunnen afronden, wat resulteerde in een 33,5 meter lange stalen bak, verbonden door maar liefst 33.000 klinknagels.

Nog een paar feiten over het aquaduct:

Het werd, net als de rest van het Dalslandkanaal, in 1868 officieel geopend door koning Carl XV.

De kosten waren SEK 1.365.000

De diepte van het aquaduct is 1,8 meter.

Het gewicht is 83 ton, maar vol water is het 300 ton.

Vroeger voeren er vrachtschepen door het aquaduct, nu wordt het voornamelijk door de recreatievaart en de dagelijkse rondvaartboot gebruikt.

Toen wij er vanmiddag waren voer net de (oude) rondvaartboot door het aquaduct en vervolgens door zes sluizen, waar hij trouwens qua lengte maar net in paste.

De dag begon met wat bewolking maar al snel kwam de zon er bij. Het werd 25 graden en wind was er nauwelijks.

Dinsdag 6 augustus: Häverud.

Het was weer een mooie dag met zon, weinig wind en 25 graden.

We hebben er hier nog een dag aan vast geknoopt. We hebben een stukje langs het meer gewandeld en hebben natuurlijk: weer een ijsje gescoord.

We staan dus nog op de cp van Häverud. Het is eigenlijk een combinatie van een camping en een camperplaats. Het bijzondere is echter dat er geen receptie is. Er is niemand aanwezig om in te schrijven en/of plaatsen toe te wijzen. Als je aankomt kun je kiezen tussen camping en cp en je bepaalt zelf waar je gaat staan. Het verschuldigde bedrag voor het verblijf wordt ’s morgens opgehaald. Tot voor kort alleen contant, tegenwoordig kun je ook betalen met card of telefoon. ’s Morgens opgehaald, maar er wordt niet vermeld hoe laat. In tegenstelling tot andere dagen ben ik vanochtend om acht uur opgestaan en een kwartiertje later werd er op de camper geklopt. Via het keukenraam heb ik afgerekend.

Het zinde ons niet dat één van de toilettanks was uitgevallen. Na wat zoeken op internet vonden we een paar bedrijven met een camper- caravanshop. Eentje reageerde op onze mail met de melding dat daar het onderdeel in voorraad was. Daar gaan we morgen eerst maar even naar toe, het ligt mooi op de route.

Vrijdag 9 augustus: Varberg.

We zijn eergisteren (woensdag) eerst naar Ljungkille gereden, naar het bedrijf dat aangaf het Thetford onderdeel in voorraad te hebben. We meldden ons bij de receptie, de mechaniekschijf lag al op ons te wachten. Nadat we nog wat boodschappen bij Lidl in Trollhättan hebben gedaan zijn we voor de overnachting doorgereden naar de ons bekende cp daar. Eerst daar de toilettank gerepareerd en daarna lekker zitten lezen. Het was een benauwde dag, weinig wind, ’s avonds wat regen en ’s nachts nog meer.

Donderdag zijn we op ons dooie akkertje naar Kungbacka gereden. Tol- en snelwegen gemeden, wat ons door een heel mooi deel van het land leidde. Op een paar delen van de route zagen we herten en rendieren tegen de bosrand. De weg was aan weerskanten met een gaashekwerk voor de dieren afgeschermd. Op twee delen was een oversteekplaats voor de dieren gecreëerd, een soort van zebrapad maar dan een beetje anders.

We wilden naar Kungsbacka omdat we daar goede herinneringen aan hebben vanwege een voorgaande reis. We hadden daar toen een mooie cp met drie plaatsen, een gezellig kleinschalig centrum en een winkel waar we een hele mooie woonaccessoire kochten. Maar helaas vonden we er vandaag niet wat we ons daar van toen herinnerden. De cp bestaat niet meer en we staan nu op een cp, deel uitmakend van een grote parkeerplaats.

Vrijdagochtend toen we opstonden regende het al(weer). We wilden naar Varberg. Daar is een mooie simpele cp met alles d’r op en d’r an. Bovendien kun je daar heerlijk fietsen.

We kozen er weer voor om de snelweg te mijden. De afstand voor vandaag was slechts 50 kilometer. Maar het was een rit met veel regen, waarbij er soms verraderlijke waterplassen op de weg lagen. Ook liet de wind zich niet onbetuigd.

Eenmaal op de cp was er nog plaats genoeg. Gelukkig konden we daardoor een plekje vinden waar we droog konden uitstappen. Het bleef de hele dag regenen en de wind wakkerde alleen maar aan. Volgens YR, een van de vele weer-apps, was het hier om kwart voor tien nog kracht 6 uit het westen. De windzak op het vliegveld stond strak aan de paal.

We hebben even tv gekeken maar hebben later toch de schotel laten zakken. Op internet zagen we de glorieuze shoot-out van de hocky-vrouwen, al weer een gouden plak.

geen vliegbewegingen vandaag op het vliegveld van Varberg

Zaterdag 10 augustus: Varberg

Het weer leek z’n best te hebben gedaan, dus zijn we op de fiets naar Varberg Cetrum gegaan. De cp van de Varberg Vliegclub waar wij staan ligt er een kleine vier kilometer vandaan. Voor de wind heen, tegen de wind weer terug. Het was gezellig druk daar met o.a. de wekelijkse zaterdagmarkt. We kochten er heerlijke grote groene olijven en een stukje zachte kaas, met een beetje de smaak en consistentie van schapenkaas.

We zijn door een paar winkelstraten gelopen en bij de super scoorden we een paar lekkere broodjes. We bleven langer in de winkel dan de planning, want het was inmiddels gaan regenen. Gelukkig hadden we de grote rode hoezen over de fietstassen gedaan.

Midden in Varberg, direct naast het centrale plein, staat de Varbergs Kyrka. Een grote, mooie witte kerk. En in tegenstelling tot andere kerken die we wel wilden bezoeken, stond de deur hier open. Het is een gepleisterde stenen kerk. De kerk heeft door de jaren heen zowel een bakstenen als een zinken dak gehad. Het huidige dak is van koper. De kerk werd gebouwd in de jaren 1769-1772 en staat op de plek waar vroeger ook al een kerk had gestaan.

Naast de jachthaven van Varberg bevindt zich ook een cp. Voor deze cp hadden we ook kunnen kiezen, ware het niet dat we in de reviews lazen dat hier per nacht SEK420 (€36,50) moet worden afgerekend. Dat vonden we een beetje veel voor een veredelde parkeerplaats.

Het water van het Kattegat was onstuimig met de heersende harde westenwind en spetterde soms over de basaltblokken. We zijn rond het fort gereden. Fort Varberg is een staatsgebouw dat wordt beheerd door de National Property Board. De buitenruimte van het fort is voor iedereen toegankelijk.

Hierna kwamen uit bij het eerste koude badhuis van Varberg, gebouwd in 1866 door architect Wilhelm Gagner. Het gebouw doet een beetje oriëntaals aan met koepels op de hoektorens en in het midden. Het badhuis heeft bijna 20 jaar bestaan ​​en werd in 1884 tijdens een storm verwoest. Het tweede koude badhuis van Varberg werd in 1886 voltooid. Het mooie is echter dat het nog gewoon in gebruik is als badhuis. In het midden bevindt zich een eenvoudige bar waar je o.a. koffie en broodjes geserveerd worden. Het badhuis is gescheiden voor mannen en vrouwen. Vanuit de sauna kijk je door een raam uit op zee. Er is aan weerszijden een soort binnenplaats met een dek met ligstoelen. In het midden is het open en kun je via een trap naar beneden naar de zee om af te koelen.

Na dat allemaal gezien te hebben zijn we weer terug naar de camper gefietst, stoeltjes naar buiten en nagenieten van deze dag.