Zondag 3 maart: Mazarrón.

De dag begon mooi met een zonnetje en een wat wind. De temperatuur werd een aangename 18 graden. Maar helaas wakkerde de wind weer aan tot een kracht 5, volgens de weer-app YR.

Het was zondag: marktdag. We hebben weer wat voorraad ingeslagen op de groentemarkt. De rest van de markt met al z’n aanbiedingen hadden we de vorige week al gezien. Dus met volle fietstassen zijn we weer naar de camper teruggegaan.

Ons leesvoer, de boeken dus, staat al sinds jaren op de Kobo E-reader. We hebben er elk een en een ouder type zit op de reservebank. En vanmiddag ging het mis. De reader van Gerard ‘zat op slot’ en was niet meer vooruit te branden. Alles geprobeerd, kort op de stopknop drukken, of dan maar lang drukken. Zelfs het scherm en de randen van de reader schoonmaken, dat was het ook niet. Met een naald op de resetknop drukken, niets hielp. Het ultieme redmiddel zou het terugzetten op fabrieksinstellingen moeten zijn. En dat was inderdaad dé oplossing, maar hiermee waren helaas ook alle boeken verdwenen en moest de reader weer helemaal, met behulp van de Kobo-site, opnieuw worden opgestart. Afijn, een deel van de boeken staat er weer op. Er kan weer gelezen worden. En hiermee was helaas een (te groot) deel van de middag al weer voorbij.

elke ochtend: stokbroodje met aardbeien; kon minder.....

Woensdag 6 maart: Mazarrón.

Gisteren, dinsdag, zijn we met z’n vieren op de fiets gestapt want even voorbij Mazarrón ligt een oude verlaten mijn. Mazarrón is een voormalige mijnstad. In de gloriedagen werden zink, lood, aluin, zilver en mineralen gewonnen. Veel daarvan werd geëxporteerd. De ligging van de mijnen vlakbij de kust was gunstig. Veel werd dan ook over zee vervoerd. De mijnen liggen er al jaren verlaten bij en het gebied is vrij toegankelijk, maar wel geheel voor eigen risico. De bergen zijn bedekt met gele en rode tonen. Deze kleuren zijn ontstaan door oxidatie van mijnafval en is een fascinerend kleurrijk gezicht. Vanwege de verslechterende werkomstandigheden en dalende metaalprijzen, is de winning van ijzer aan het begin van de twintigste eeuw gestopt. De aluinmijn is gesloten in 1953 en de mijnactiviteiten in de lood-zinkafzettingen stopten in 1969.

Op de fiets er naartoe is het een ritje van een kleine tien kilometer. En je kunt kiezen uit twee routes. De ene voert je linea recta via de drukke N332 naar het dorp. De andere route hadden C&W al eens gereden en is ietwat ‘bewerkelijker’. En dat betekent dat er zich een paar zeer forse klimmen in de route bevinden. Het is dan zaak om bij het begin van de klim je fiets, en jezelf, daar goed op voor te bereiden: ondersteuning op 5 en versnelling op 1. En dan nog is het flink trappen en hijgen om boven te komen. Maar wij lieten ons niet kennen en zeiden achteraf opgewekt dat het best wel meeviel.

Aangekomen bij de mijn moesten we onze fietsen eerder achterlaten dan vorig jaar, toen we hier ook al waren. Kennelijk reden de auto’s te ver door, men heeft een barricade gemaakt waar je zelfs met de fiets niet langs komt.

Gingen we vorig jaar aan het einde van het toegangspad naar de rechterkant van het mijnterrein, nu hebben we de linkerkant bekeken.

We hebben er een paar uurtjes rondgelopen, waarna we ons bij een plaatselijk klein restaurantje tegoed deden aan een heerlijke kop Café Asiático met een nog lekkerder stuk taart. We vonden dat we dat wel hadden verdiend.

onderweg, in het dorp Mazarrón, even inkopen gedaan bij de groentehal

we hebben onszelf weer verwend met een Café Asiático met gebak onder het toeziend oog van het kerkje, waarvan de deur helaas op slot zat

En vandaag stond voor een deel in het teken van de was. Gelukkig bleef er nog tijd over om in Puerto een ijsje te eten.

Donderdag 7 maart: Mazarrón.

Vandaag begon de dag enigszins bewolkt, dat waren we niet meer gewend. Thuis is dat vaak een teken dat het voor de rest van de dag ook zo blijft, hier niet. Het duurde een paar uurtjes en ja hoor: daar was de zon.

En dat betekende dat de fietsen weer uit de berging gehaald konden worden. Er moest gefietst worden. De keuze was deze keer gevallen op La Azohia, een dorpje op tien kilometer ten zuidoosten van de camping.

Even voorbij camping Los Madrilles dat weer net even verder ligt dan Isla Plana, kun je via een pad van keien naar de kust fietsen. En eenmaal bij de kust fiets je dan uiteindelijk via de boulevard naar La Azohia. Waar het keienpad bij de kust eindigt bevindt zich een cp. De meeste campers hadden direct zicht op zee, maar er had zich ook al een tweede rij gevormd.

We zijn doorgefietst tot het einde van het dorp, onderweg zagen we nog drie cp’s, waarvan wij zelf al eens op de eerste daarvan hebben gestaan.

We zijn hetzelfde pad teruggefietst en voelden dat er ter hoogte van het Local Social in Isla Plana als het ware een kracht naar links op de fietsen werd uitgeoefend. We hebben hier maar aan toegegeven en vonden nog een vrij tafeltje in de zon. Voor Margot een groot glas Sangria en een Café Asiático voor Gerard, vergezeld door wat lekkers.

En vanuit het niets stond daar ineens een zanger die, begeleid door muziek uit een geluidsbox, ons allemaal probeerde te vermaken met z’n zangkunst. We konden gelijk geen woord meer met elkaar wisselen. En als hij met Idols had meegedaan, had hij waarschijnlijk niet gewonnen. Maar dat kan ook aan mij liggen, of aan mijn beperkte gehoor.

Bij ons begon de dag dan wel een beetje bewolkt, maar dat is nog niks vergeleken met de verhalen die we hoorden van de reisbegeleiders van een georganiseerde camperreis. Ze reden met kou, regen en later sneeuw in de richting van Madrid. De latere reizigers bereikten de camping zelfs achter een sneeuwschuiver. Je hoort ons niet klagen.

Oh ja, in het Gastenboek adviseerde ‘schaakmat32’ mij wat meer schaakgerelateerde verhalen te behandelen….. Leuk hoor, maar dat hoef je van mij niet te verwachten.

Zaterdag 9 maart: Mazarrón.

In tegenstelling tot de meeste dagen, scheen de zon vanochtend niet. Sterker nog, volgens diverse weer-apps krijgen we regen. Dit was gisteravond op RTL-weer ook al voorspeld. En nadat veel onheilspellende wolken aan de andere kant van de bergen bleven, lukte het een paar wolken om rond twee uur toch om het regenwater op de camping te laten vallen.

Bovendien waait het weer heel hard. Weer-app YR geeft om 12:00 windkracht 7, die in de loop van de middag en avond langzaam af zal nemen naar 4. Het lokt niet om er op uit te gaan. We sluiten de week af met een volledige binnendag.