Maandag 25 maart La Azohía.

Vandaag opgeruimd en uitgezwaaid. Nadat we de schoonwatertank hadden gevuld en het grijswater en toilet geleegd, zijn we uiteindelijk toch maar vertrokken. Nog een paar dagen langer en we hadden zo ongeveer bij het meubilair gehoord.

De eerste gang was naar het tankstation bij de rotonde, anderhalve kilometer vanaf de camping. Daar is een wasplaats, ook geschikt voor hoge voertuigen zoals een camper. Eerst een hogedrukspuit met water en sop, waarna we met onze borstel en washandschoen verder zijn gaan schoonmaken. En daarna een hogedrukspuit met schoonwater om het allemaal af te maken. Toen we de camping verlieten was de camper echt vuil, nu is hij weer om door een ringetje te halen.

De volgende stop was een tankstation in Mazarrón waar ook LPG verkrijgbaar was. Met 12 liter was die tank ook weer volledig gevuld.

Wat verder nog aangevuld moest worden waren natuurlijk de boodschappen, daarvoor zijn we naar Aldi en Mercadona gegaan. Ook dat hoeft voorlopig niet meer.

En als laatste was de dieseltank aan de beurt. En laat nou toevallig het minst dure tankstation zich daar ook bevinden: Ballenoil voor €1,43 per liter. Uit het verleden wisten we dat het ‘een moeilijke pomp’ was. Er moeten nogal wat gegevens worden ingevoerd voordat er daadwerkelijk peut uit de slang komt. Maar gelukkig kun je op het display de taal kiezen. Maar de allereerste keus die je op die display moet maken wordt niet vertaald en blijft dus in het Spaans, grrrrr. Ik heb een buurtankmeneer gevraagd me te helpen, waarna we de tank vol konden laten lopen.

En als allerlaatste zijn we nog even naar Sprinter geweest om een paar extra t-shirts te kopen, waarna we klaar voor vertrek waren. Op naar La Azohia, daar wisten we een cp waar altijd plaats is, en dat klopte.

Nadat we ons gesetteld hadden zijn we langs de boulevard gaan lopen, waar we op het eind daarvan een restaurantje vonden. En die hadden Café Asiaticó met een lekker stukje taart.

Het was inmiddels halfzeven geworden en gaan we aan de stamppot sla met spekjes, net zo lekker maar wel heel anders….

Gisteravond heeft het geruime tijd behoorlijk geregend, we wisten bijna niet meer hoe dat was. Ook de wind bleef doorstaan met af en toe felle windstoten.

Vandaag hebben we de zon niet gezien, maar de temperatuur was met een maximum van 21 graden toch alleszins behaaglijk. Gelukkig is de windschakelaar gevonden en op ‘uit’ gezet.

Dinsdag 26 maart: Almería.

Het was rustig afgelopen nacht op de cp, we hadden eigenlijk ook niet anders verwacht. Wat we wél goed konden horen vanochtend was de branding, het was vloed en verderop hadden zich al weer een paar mensen in zee gewaagd.

Rond tien uur zijn we vertrokken met als doel een cp in Almería. We konden op de navigatie kiezen voor snelweg, of snelweg mijden. Het verschil in afstand was dat snelweg mijden ongeveer 70 kilometer langer was. We kozen voor de eerste optie en al vrij snel buiten Mazarrón reden we de AP-7 op, de tolweg. Tot aan de volgende tolpost kostte dat €7.50, waar de AP-7 overging in de A-7, maar het schoot wel lekkerop. Ook reden we, net buiten Mazarrón door het gebied van de oude mijnen, de bijzonder gekleurde bergen vielen op. Wat trouwens ook opviel waren de uitgestrekte velden met groenteteelt met de daarbij horende kassen. Uitgestrekte vergezichten met plastic kassen.

Om ongeveer 12:00 reden we de drukte van de stad Almería binnen. We hadden gekozen voor een hele grote cp op een mixed parking. We stonden er goed en wel, keken elkaar aan en dachten allebeide hetzelfde: dit vonden we geen plaats om te overnachten. Dus toch maar weer de stadsdrukte getrotseerd en naar de cp aan de haven gereden. Ook een mixed parking, maar het voelde hier beter. Bovendien ligt deze cp dichter bij de (oude) binnenstad.

Het was inmiddels ruim één uur, hoog tijd voor de andere helft van het stokbroodje van vanochtend.

Toen we vanochtend uit La Azohia vertrokken stond er een behoorlijk briesje. Maar dat was niks vergeleken bij de windkracht hier aan de haven. Volgens de weer-app YR was het hier 7 Beaufort. We hopen dat dat vannacht was afneemt.

Het nodigde niet uit om met de fiets de stad in te gaan, lopend moest je soms al opletten dat je overeind bleef staan. Gerard had z’n pet op windkracht veel gezekerd en moest soms nog met de hand aan de pet lopen om die niet te verliezen.

In de stad was men druk bezig die in gereedheid te brengen voor Semana Santa.

Semana Santa is de Goede Week, waarin dagenlang tientallen processies plaatsvinden. In veel van de steden waar het wordt gevierd, zijn de broederschappen (cofradías of hermandades) gedurende het hele jaar aan het voorbereiden. Ieder broederschap heeft zijn eigen kledij in verschillende kleuren.

De processies duren vaak urenlang, en herdenken het lijden van Jezus. De indrukwekkende tronos of pasos, een soort platformen, worden opgetild door soms wel honderden dragers! Ze zijn heel erg zwaar want vaak staat er een beeld van Maria of Jezus op. Ook wordt de trono versierd met zilverwerk, bloemen, kaarsen en andere versiering.

Op diverse (kruis)punten stonden pallets met dranghekken klaar. Op ander plaatsen waren die zelfs al in stelling gebracht en gecamoufleerd met mooie donkerrode doeken. Waardoor ze natuurlijk veel meer wind vangen en hier en daar al weer tegen de vlakte lagen. En voor de ‘happy few’ waren vakken gemaakt met klapstoelen daarin.

Het was druk in de stad. Niet zozeer op straat, maar wel in de restaurants en bars. Tijdens ‘Semana Santa’ zijn veel mensen vrij van werk en/of school. Het duurt dit jaar van zondag 24 tot zondag 31 maart.

Maar ook in de stad was de storm akelig merkbaar aanwezig. Loop een hoek om of sla een andere straat in en je krijgt letterlijk de wind van voren.

Woensdag 27 maart: Almería.

Gisteravond kwamen we er achter dat er een app bestaat genaamd Guía Semana Santa Almería 2024. In deze app worden per dag de processies beschreven, inclusief de routes en zelfs met een looproute van je eigen huidige plek naar het begin van elke processie. Enig nadeel, alleen in het Spaans. Deze app deed ons besluiten er toch nog maar een extra dag Almería aan vast te knopen.

Afgelopen nacht hebben we geen last van de storm gehad, de wind was wat afgenomen en was ‘slechts’ 6 Beaufort. Maar vandaag niet. De hele dag 7 en vanmiddag een tijdje 8, waardoor de camper behoorlijk staat te schudden. We hebben de wind recht tot schuin van achteren. En voor komende nacht belooft het ook niet veel goeds. Volgens YR blijft het de hele nacht en morgenvroeg zuidwest 7. Ik vrees dat het niet een ongestoorde nacht wordt.

Om vijf uur vanmiddag zijn we naar de stad gelopen en hebben een processie opgezocht. We hadden die van 18:15 uitgezocht en stonden ruim voor die tijd bij de kerk. We hebben er ongeveer anderhalf uur staan wachten. Het werd drukker en drukker en we hebben uiteindelijk één van de vier processies langs zien gaan, en gehoord. Het was inmiddels negen uur en we besloten terug naar de camper te gaan, toen we onderweg op een veel rustiger punt dezelfde processie nog een keer langs zagen komen, twee voor de prijs van één.

We liepen daarna via een hoofdstraat toch verder richting camper en zagen daar door dranghekken afgebakende vakken met klapstoelen, gevuld met toeschouwers. Waarschijnlijk moet je die reserveren (en betalen?), want bij de ingangen van die vakken stonden medewerkers, mogelijk van bedrijven grenzend aan die vakken. En er was in de verste verte nog geen glimp van een van de processies te zien, dus dat wordt een latertje.

Eenmaal uit de binnenstad en weer in de buurt van de haven werd het onomstotelijk duidelijk dat de storm nog voor geen meter was afgenomen. We hadden houwen en keren om de camperdeur vast te houden toen we die half open hadden om in te stappen.

De parkeerplaats staat overvol. Ook tussen, achter en voor de campers staan auto’s geparkeerd. Zelfs tussen ons en de buurcamper is nog een campertje geplaatst.

Morgen vertrekken we hier weer, maar zullen het eerste het beste tankstation met een wasplaats aandoen om met een hogedrukspuit de camper te ontdoen van het overgewaaide zeewater.

met de app Guía Semana Santa Almería 2024 was te zien hoe, wat, waar en hoe laat; dat laatste slechts bij grove benadering

Donderdag 28 maart: Tabernas.

Meer nog dan vorige nacht bleef het afgelopen nacht stormen met windkracht 7. Je zou denken dat je dan geen oog dicht doet vanwege het onafgebroken schommelen van de camper, niets was minder waar. De meeste personenauto’s waren vanochtend al weg. Maar toen wij gisteravond tegen twaalven de luiken sloten, stonden de auto’s van de meeste processie-gangers er nog.

Voordat we vertrokken hebben we de spiegels en de voor- en de zijruiten van de camper schoongemaakt.

Ons volgende doel was Tabernas. Maar toen we bijna de stad uit waren, vonden we een tankstation met wasplaatsen, ook eentje geschikt voor hoge voertuigen. Met een paar euro’s in de aanslag voor de hogedrukspuit hebben we de meeste zilte aanslag van de camper kunnen spoelen. Voor de bovenkant rekenen we er helaas op dat een fikse regenbui het werk daar doet.

Via de A-92 en de N-340a reden we door een deel van de Tabernas woestijn met prachtige vergezichten op uitgestrekte bergketens. De rit van vandaag was slechts 35 kilometer lang en net na de middag arriveerden we bij Camping/Camperplaats en Westernrestaurant Route 66. We konden de camping oprijden en zelf een plaatsje zoeken. Keuze genoeg, toen nog wel. De camping/cp verkeert nog in de opbouwfase.

Het restaurant, zowel buiten als binnen, straalt het primitieve westerngevoel uit. We hebben er een heerlijke brochette gegeten.

Op 7 km van Tabernas, in de regio Andalusië, ligt het laatste stukje (half)woestijn van Europa. Een kurkdroog gebied van 280 km² waar het hele jaar de zon schijnt en de minste regen valt van heel Europa. Slechts enkele dagen, circa 3 tot 4 per jaar, vallen hier hevige regenbuien. De temperaturen variëren hier van -5 tot +48°C. Dit heeft geresulteerd in een spectaculair landschap met indrukwekkende rotspartijen, ravijnen, steile geulen, kale hellingen met okergele tinten, en hier en daar een palmboom, wat cactussen en vetplanten. De woestijn is bezaaid met tal van droge rivierbeddingen: ramblas. Er zijn ook veel bronnen te vinden, maar het water hieruit heeft een hoog zoutgehalte en is daarom duidelijk geen drinkwater. Het lijkt misschien alsof dit ruige landschap niet veel fauna heeft, maar langs de randen van de seizoensgebonden rivieren zijn er veel reptielen en vogels, waaronder zelfs adelaars.

Filmmakers voelden zich al lang aangetrokken tot het landschap, met zijn vergelijkbare uiterlijk als dat van het Noord-Amerikaanse Wilde Westen. Er zijn in de vorige eeuw vele spaghettiwesterns opgenomen zoals ‘Lawrence of Arabia’ en ‘A fistful of dollars’. En recentelijker is ‘The Game of Thrones’ gefilmd in de woestijnkloven die bekend staan als de Rambla del Cautivo en La Rambla del Buho in de buurt van het dorp Tabernas. Op weg naar Tabernas zijn nog drie filmsets te bezichtigen: Mini-Holywood, het kleinere Texas Hollywood, en Western Leone.

Vrijdag 29 maart: Tabernas.

We zijn vanochtend op de fiets naar Tabernas gegaan. De weersverwachtingen waren goed, maar we waren inmiddels toch wel wat beter gewend. We wisten dat er geen winkels open waren, het was immers Goede Vrijdag. En dat hield in dat men in het dorp druk bezig was met de voorbereidingen voor de processies van vandaag. Er stonden er drie gepland: om 18:00, 20:00 en 00:00 uur.

Nadat we dit hadden bekeken zijn we weer naar de camper teruggegaan en hebben ’s middag een lekkere, frisse regenbui gehad. Zo werd het dak van de camper ook weer even gespoeld, hopelijk is het zilte water van de haven in Almería weer weggespoeld.

Het dorp Tabernas ligt op ongeveer vijf fietskilometers verwijderd van de plek waar we met de camper staan. Te bereiken via de N-340a of via een geasfalteerde onverlichte binnenweg. We hadden besloten dat we één van de drie processies van vanavond wilden zien, die van zes uur. Heen via de binnenweg en voordat het donker werd wilden we terug via de N-340a. Dat moest kunnen want de zon ging pas om 19:30 onder en om acht uur zou het nog niet echt donker zijn.

Maar dan hadden we buiten de waard gerekend, want eer de processie begon, was het al ruim halfzeven. De ‘start’ werd aangekondigd door middel van drie keer kloppen vanuit de kerk op de kerkdeur. Daarvóór was al een groep kerkmuzikanten (zoals een muziekkorps, maar ik vrees dat ik hen met die benaming geen eer aan doe) met ritmisch tromgeroffel en luide, heel specifieke blaasmuziek, langsgekomen. De eerste mensen die uit de kerk kwamen waren gehuld in glanzend lichtblauwe capes en droegen puntmutsen.

Deze puntmutsen stammen uit de tijd van de Spaanse Inquisitie. Ze zijn er in allerlei kleuren maar zien er in feite allemaal hetzelfde uit. De ‘capirotes’ zijn de puntmutsen die door de boetedoeners ofwel ‘nazarenos’ gedragen worden. Zij bedekken met deze mutsen hun gezicht, rug en borst. De vorm van de puntmuts heeft er weer mee te maken dat men vroeger dacht dat men dichter bij de hemel was. Elke broederschap of ‘hermandad’ heeft een eigen kleur die de essentie van de ‘hermandades’ symboliseert. Daarom hebben de puntmutsen en vaak ook de daarbij behorende kleding allemaal verschillende kleuren. De rode kleur is meestal gekoppeld aan het bloed en de passie van Christus, wit aan zuiverheid en zwart aan rouw. Maar er bestaan ook paarse, groene, blauwe en zelfs zilverkleurige puntmutsen.

Vanochtend hadden we de mensen druk bezig gezien met de laatste voorbereidingen aan de ‘processiewagens' voor de processie van dezelfde avond. Wij kennen helaas niet de naam van deze kolossale, door mensen gedragen vereringen. Twee ervan werden ’s avonds met militaire precisie uit de kerk gedragen. We schatten dat elk ervan door ongeveer 20 mensen werd gedragen en maar nét qua hoogte en breedte door de deuren paste. Soms zelfs moesten de dragers even op handen en voeten verder omdat anders het geheel niet onder de toch vrij hoge kerkdeur paste. Sommige dragers liepen blootsvoets en het geheel bewoog zich voetje voor voetje en in cadans voor- en zijwaarts, waarbij commando’s werden aangegeven door middel van een zilveren of gouden ‘deurklopper’.

Toen de kerk leeg was, en de processie dus compleet, hebben we onze fietsen weer opgezocht. We hadden voorzien dat het in de omgeving van de kerk druk zou worden en hadden ze daarom buiten die drukte aan een hek verankerd. Het was inmiddels duister geworden, terwijl we samen hadden afgesproken dat we vóór het invallen van de duisternis weer bij de camper wilden zijn. Dit, omdat we via de N-340a wilden fietsen. Gelukkig hebben we van die gifgroene hesjes en fietshelmen met aan de achterkant een knipperend rode LED.

“Thuiskomen als de lantaarns aangaan” zeiden we vroeger tegen de kinderen. Dat is ons vanavond niet gelukt.

voorbereidingen voor een processie die wij niet hebben gezien want: te laat

Zaterdag 30 maart: Tabernas.

De nachten zijn nog fris in Tabernas. Niet echt vreemd, want we staan in deze streek op een hoogte van 470 meter. Afgelopen nacht had een minimum van 8 graden. Het maximum vandaag was 14 en nu, 16:00 uur, is het buiten slechts 9 graden.

Voor vandaag werd weer regen verwacht en, hoe ongelukkig, ons brood was bijna op. En dat is in het restaurant niet verkrijgbaar en morgen is het Paaszondag. Dus: op tijd op de fiets naar het dorp, naar de Spar. Na de inkopen wilden we nog even in het dorp rondkijken en o.a. een Chinese winkel even aan de binnenkant bekijken. Maar met de weersverwachting in combinatie met de dreigende luchten besloten we toch maar direct weer terug te fietsen. Dat was een goed besluit, nagenoeg droog kwamen we bij de camper aan.

Door de dag heen hebben we een aantal buien gehad met af en toe weer heel veel wind. Maar ach, met een dagje binnenblijven is ook niks mis. Margot zit te borduren en ik kan me bezig houden met het bijwerken van de site. De verwachtingen voor morgen zijn ook niet om over naar huis te schrijven, hoewel we dat dus middels deze site wél doen. Voor maandag wordt beter weer verwacht. We gaan dan weer verder, heel voorzichtig naar het noorden en blijven aan de oostkant van Spanje, waar het weer toch iets beter schijnt te zijn dan verder westelijk.