Bochtjes draaien in de kloof

Met een paar tussenstops naar het begin van de Gorge du Todra, naar camping Le Soleil. Hier in het dorp werd ook vandaag (zondag) heel druk aan de weg gewerkt. Na al weer twee weken reizen, wat gaat de tijd snel, was het vandaag eerste paasdag en wasdag. Maar gelukkig, na de was, ook deze camping heeft een zwembad.

De dag begon een beetje bedekt maar dat was maar van korte duur. Tot nu toe is het elke dag ‘korte-broeken-Tshirt-weer’. De temperaturen zijn over het algemeen aangenaam tot warm. Tijdens de nachten koelt het lekker af zodat we goed kunnen slapen.

21 april.

Vandaag was niet een dag zoals de andere. Al sinds een paar dagen hadden we gemerkt dat er oliedruppels aan de beschermkap onder de motor hangen. En als we ’s morgens vertrokken, ook op de grond. Dat geeft geen goed gevoel, zeker niet als we onze plannen willen volgen. Gelukkig hadden we gisteren, op weg naar de camping een ‘garage’ gezien met als herkenning een grote moersleutel aan het gebouw. Daar zijn we dus vanochtend eerst naar toe gereden. Hij verwees ons naar het Shell tankstation aan de overkant. De eigenaar/beheerder uitgelegd wat het probleem is en hij belde een mannetje. Na vijf minuten: het mannetje. We zijn hem in z’n witte Dacia (type oude Renault 11) gevolgd naar zijn garage ‘dans le village monsieur’. Weer het probleem uitgelegd, de voorstudie Frans van gisteravond kwam goed van pas. In de buitengarage werd de vloer aangeveegd, een paar stroken karton neergelegd en de camper een eindje omhoog gekrikt tot de voorwielen net los van de grond waren.

Al snel werd duidelijk dat de pakking van de carterpan lekt. In deze ‘pan’ zit de motorolievoorraad. Hij dacht deze pakking te kunnen betrekken bij één van z’n bronnen, maar dat viel tegen. De pakking moet worden besteld bij Fiat in Casablanca, hij heeft ons kentekenbewijs met de bestelling gefaxt. En die pakking is er morgen, of overmorgen of…. insjallah. Bijkomend voordeel van dit nadeel (waar heb ik dat eerder gehoord) was dat naar nu bleek ook twee oliekeerringen van de automaat lekten. Dit hadden we zonder deze pakkingreparatie waarschijnlijk pas te laat ontdekt. Ons ‘mannetje’ is een hele vriendelijke en volgens ons zeer ter zake kundige monteur, hij is de eigenaar van de garage. Zoals gezegd, de garage is ‘dans le village’. Eerst vanaf de hoofdweg rechts, langs de markt en dan weer links. Halverwege de straat, die vol stond met auto’s, taxi’s en brommers met daar tussendoor voetgangers, rechts naar de garage. De camper paste net door de deuren. Al met al zijn we daar een paar uurtjes geweest en kregen thee aangeboden. De monteur heeft de pan met de oude pakking weer gemonteerd en de olie weer in de motor gegoten. De beschermkap is daar gebleven, die wordt schoon gemaakt. Wij zijn weer naar de camping gereden, die overigens maar een kilometer of vier vanaf de garage ligt. We staan hier prima, stroom, water, tajine en zwembad. Het kon een stuk minder. We wachten nu op het verlossende telefoontje als de pakking is bezorgd. Tijdens het verlaten van de aflopende afrit van die eerste garage met de moersleutel, raakte de fietsdrager een of ander obstakel. Dat was duidelijk hoorbaar. De kabel van de verlichting van de drager is volledig uit de stekker gerukt. Maar dan wel weer zodanig dat er niet echt iets kapot is, keurig onder de schroefklemmen weggetrokken. Elk nadeel……. Maar dit kunnen we zelf repareren en hebben daar ook wel even de tijd voor. De komende dagen zal er op de site dus weinig nieuws te melden zijn. We wachten af.

22 april.

We maken van de nood een deugd, we moeten wachten tot de pakking vanuit Casablanca in Tinghir is. We hebben vanochtend de fietsen gepakt en zijn een eindje de Todra kloof in gefietst. Vorig jaar was de weg ter hoogte van de rivierdoorgangen niet al te goed, veel kuilen en grind. Nu zijn ze druk met de hele weg aan het werk. Er worden duikers geplaatst en het lijkt er op dat de weg wordt verbreed. Het viel ons op dat er weinig campers de kloof in reden, wel Marokkaanse huurauto’s met buitenlandse toeristen, en four-wheel-drives. Het kan haast niet anders dan dat de plaatselijke horeca en handel last hebben van het ongemak met de weg. Wij waren blij dat we op de fiets waren en niet met de camper, we zijn niet erg ver in de kloof gefietst. Op sommige plaatsen doet de weg z’n naam eer aan. De weg is gewoon even weg. Overigens, een vrouw op een fiets, hoe vind je zo iets? Nou hier in ieder geval wel bijzonder, Margot heeft veel bekijks op haar mountainbike.

1 en 2: stekkerreparatie; 3: op de fiets in de kloof.

Het ongelukje van gisteren met de kabel van de fietsdrager moest ook nog worden gerepareerd. Om alle draden weer op de goede plaats in de stekker te krijgen, was er wel enig meetwerk nodig. Maar zo achter de camper in de schaduw bij vierentwintig graden, prima te doen. En…..de fietsdrager heeft weer verlichting.

23 april.

De campingeigenaar kwam melden dat de pakking bij de garage was gearriveerd. Dat viel niet tegen, zo snel. Het monteren van de nieuwe pakking en het bijvullen van de nieuwe carterolie was ook zo gepiept. Toen nog even het oliepeil van de automatische versnellingsbak controleren, omdat die ook een beetje had gelekt. Dat leverde de nodige problemen op. Toen de zesde liter olie zou worden bijgevuld hebben we dat tegengehouden. Op een voorraad van 8.2 liter kun je in alle redelijkheid niet 6 liter moeten bijvullen.

1: olie uit de kan; 2: olie maar weer in de kan; 3 pakkingoverleg.

Toen wist hij het ook niet meer en liet de oplossing aan ons over. Maar ja, wij weten best wel het een en ander van de camper en de motor, maar dit was voor ons natuurlijk ook te specialistisch. Uiteindelijk heeft de garage waar de camper thuis altijd in onderhoud is een mailtje gestuurd met een tekening van de versnellingsbak en kon ik de monteur de niveauplug aanwijzen. Toen hij die losdraaide werd snel duidelijk dat er een beetje te veel olie in zat. De automaatbak gaf spontaan vijf liter terug. Naar later bleek, had de monteur geen ervaring met automaten. De hele operatie, materiaal en uren: 1869 Dirham (+/- €175.-) In de namiddag zijn we weer naar de camping gereden en hebben in het restaurant een tajine gegeten. We hadden geen zin meer om na al die commotie nog zelf te gaan koken. Cor &Wil waren vanochtend al vertrokken, wij gaan er morgen weer achteraan. Eind goed, al goed………?

1 en 2: er wordt heel erg druk aan de weg in de todrakloof gewerkt; 2: tajine in het campingrestaurant.

24 april.

We zijn vanochtend vol goede moed vertrokken. Tijdens de hele rit regelmatig even op de meters gekeken. Geen gele of, erger nog, rode lampjes gezien gelukkig. Langzaam maar zeker kwam het vertrouwen weer terug.

Nadat we Tinghir al enige kilometers hadden verlaten viel het op dat er gedurende vele kilometers allemaal plastic in de bermen lag en ver daarbuiten. Ook glinsteren van glas. In de verste verte was er geen bewoning te zien en toch zo veel plastic afval. En die plastic boodschappen- en vuilniszakjes kunnen nog worden meegevoerd door de wind. Maar glasscherven en halve flessen hebben we dat nog nooit zien doen. Het vraagt een enorme mentaliteitsverandering om deze vervuiling te stoppen. Waar het in Nederland (meestal) de gewoonste zaak van de wereld is dat snoeppapiertjes en dergelijke in de bak worden gegooid, moet je er hier niet raar van opkijken dat wc potten en aanrechtbladen gewoon langs de kant van de weg liggen. In de loop van de middag bereikten we de afgesproken plek, de gemeentelijke camping van Meski. Op deze camping is een zwembad waar ook de plaatselijke bevolking gebruik van kan maken. Meestal vooral de jeugd. De ‘mannen’ springen en duiken veel, waarschijnlijk ook om indruk te maken. De meisjes en vrouwen zitten langs de kant te kijken. Nu echter, twee meiden waagden zich ook in het water. Maar niet in zwemkleding, nee gewoon in spijkerbroek en shirt/blouse. En maar dollen. ’s Avonds om zeven uur bij Zaid gegeten. Maar weer een heerlijke tajine, de specialiteit van het huis. Gemaakt door z’n vrouw en z’n moeder. Vorig jaar waren we hier ook. Hij heeft z’n restaurant uitgebreid, had ook een paar hotelgasten. Maar ook plaats voor vier tot vijf campers op eigen terrein. Met een keurige douche/toilet combinatie en stortmogelijkheid. De camperplaats heeft geen schaduw en nu nog alleen maar te gebruiken tijdens het vroege voorjaar. De volgende keer moeten we toch echt een zaklamp meenemen voor de terugweg, de sterk aflopende toegang naar de camping was aardedonker.

25 april.

Vandaag zijn we van Meski via Errachidia en Erfoud naar de grote zandbak van Merzouga gereden. Het is nu 21.30 uur (bij jullie 22.30), nog achtentwintig graden en we zitten nog lekker buiten. We staan tussen/onder twee palmbomen met de achterkant van de camper op het westen, dus de namiddag- en avondzon staat dan vol op de achterkant, en zelfs die witte achterkant was heet. Met de rugleuning van de buitenstoelen helemaal achterover gakanteld hebben we net naar de sterren liggen kijken. Nadat de zon helemaal onder was, werd ook de hemel in het westen volledig donker, net zoals de hele omgeving hier nu aardedonker is. Op deze manier sterren kijken is absoluut de moeite waard.

1: onder de palmbomen achter Hotel Kanz Erremal; 2: zandduinen in avondlicht; 3: Nomadentent achter het hotel.

Zoals gezegd reden we vanaf Meski naar Merzouga. De weg is in goede conditie, sommige delen waren kortgeleden vernieuwd. Prachtig glad asfalt, maar nog zonder de belijning. Vorig jaar maakten we de fout om te veronderstellen dat we voor het einddoel nog wel even bij een supermarkt inkopen konden doen. Maar dat gaat niet zo gemakkelijk als je zo zuidelijk bent, er zijn hier geen supermarkten meer. Wel wisten we nu dat er in Errachidia sinds kort een Acima is geopend, prima gelegenheid om de voorrad even aan te vullen. Veel meer camperaars bleken op de hoogte te zijn van deze nieuwe inkoopmogelijkheid. Onderweg weer de nodige stops gemaakt. Grote vlakten met alleen maar rotsen en steen met lemen huizen, afgewisseld met prachtige oases. De laatste kilometers leken een beetje op een maanlandschap, veronderstellen wij tenminste want we hebben natuurlijk geen vergelijking of ervaring. Onderweg in de buurt van Erfoud nog gestopt bij een spuitende waterbron. Deze spuit al jarenlang een straal zout en ijzerhoudend water omhoog. Het hokje waarin de standpijp staat is, naar wij aannemen, bruin verroest. Ook rondom de spuiter borrelt water op uit de grond. Waarom deze bron niet wordt gestopt/afgesloten is ons een raadsel.

1: oase net buiten Meski; 2: zout/ijzer houdende spuiter; 3: tentwoning naast de bron.

Ons uitzicht op (ongeveer) 20 passen buiten de camper