Zondag 3 september: Düsseldorf.

De weersverwachtingen voor de komende dagen zien er erg goed uit. Vandaag hadden we al een voorproefje. Het was droog met weinig wind en de temperatuur was 230.

Het was vandaag de laatste beursdag en we konden het niet laten om er toch nog even weer naar toe te gaan.

We meldden eerder dat er 750 bedrijven uit 37 landen op de beurs aanwezig waren. Dat líjkt niet alleen veel, het is ook een behoorlijke wandeltocht om al die bedrijven te bezoeken. Maar wat niet direct opvalt is dat een aantal bedrijven die er voorheen altijd waren, er nu niet (meer) zijn. Hymer bijvoorbeeld had al zolang wij de beurs bezoeken de gehele hal nummer 17 in gebruik. Nu exposeren ze in hal 6 temidden van andere bedrijven, weliswaar uit de Hymer-group. En voor meerdere grote en kleine bedrijven gold hetzelfde, niet (meer) aanwezig op deze beurs.

De parkeerplaatsen lopen behoorlijk leeg, wij mogen nog tot morgenochtend blijven staan. Dan vertrekken we richting Moezel, meer specifiek Trier.

 

zonnetje, geen wind, wat wil je nog meer....

het zal wel even duren voordat hier weer gras groeit

 

vandaag lag de aanvliegroute boven ons

Maandag 4 september: Trier.

Nog niet eens alle campers waren vertrokken van de grote parkeerplaats tegenover ons, maar men was daar al druk bezig met de opzet van een volgend evenement: De Infictus Games van 9 tot 16 september.

Rond tien uur zijn wij vertrokken, nadat we eerst via de serviceplaats gereden zijn. De tank voor schoonwater weer vol, vuilwater leeg en ook met de toilettank kunnen we er weer even tegen.

Het was ruim 200 kilometer naar Trier, waar we voor in de middag aankwamen. We hadden gepland te gaan staan bij een wijnboer. Er waren daar nog twee plaatsen vrij, maar de ruimte rondom de camper vonden we te krap. Zeker met het aanstaande mooie weer met redelijk hoge temperaturen, waarbij we dan toch graag de schaduw opzoeken. We reden verder en staan nu op Reisemobilpark Treviris, vlakbij de Moezel en op fietsafstand van de oude stad. Maar dat gaan we morgen proberen.

 

de Moezel, die zullen we de komende tijd nog vanaf veel plaatsen zien

Dinsdag 5 september: Trier.

Afgelopen nacht was de minimum temperatuur 150, terwijl het maximum overdag 330 was. De camper staat precies oost-west. De zon komt ’s morgens achter de camper op en gaat aan de voorkant weer onder. Dat houdt in dat onze deurkant heerlijk in de schaduw blijft.

Ondanks de temperatuur zijn we op de fiets gestapt en zijn naar het centrum van de stad gegaan. Aan weerskanten van de Moezel bevinden zich fietspaden. Het fietspad naast de cp wordt op dit moment vernieuwd, maar met een beetje improviseren konden we er wel langs in de richting van de Römerbrücke. Vandaar hebben we m.b.v. Google Maps de Konstantin-Basiliek, de Dom van Trier en de Liebfrauen Kirche opgezocht. Imposante bouwwerken met als bijkomend voordeel dat het er lekker koel was.

Het was te warm om ook nog bij de andere bezienswaardigheden langs te gaan, die bewaren we voor morgen.

Via het fietspad aan de oostkant van de rivier en de Konrad-Adenauer-Brücke zijn we teruggereden naar de camper.

 

Konstatin Basiliek

 

de Dom van Trier

 

Trier....

....centrum

De Porta Nigra (Latijn voor 'Zwarte Poort') is een stadspoort uit de Romeinse tijd

 

Liebfrauen Kirche

 

en dit was de beloning bij terugkeer bij de camper

Woensdag 6 september: Trier.

Met GoogleMaps weer op het stuur en de adressen van het Amfitheater en de Kaiserthermen ingevoerd, zijn we ook vandaag weer op de fiets gestapt. Een uurtje eerder dan gisteren en dat was een goed besluit omdat het weer een warme dag beloofde te worden. Het mooie van de bezienswaardigheden van Trier is dat ze zich nagenoeg allemaal op loop-/fietsafstand van elkaar bevinden. Bovendien ligt de cp maar op drie kilometer verwijderd van het centrum. Het zou dus een goed idee zijn om de fiets centraal te stallen en verder lopend de highlights te bezoeken. Maar daarvoor was het ons te warm.

Het Amfitheater:

Het amfitheater van Trier is rond het jaar honderd na Christus gebouwd. Het werd gebruikt voor gladiatorengevechten en voor executies. Het theater bood plaats aan achttienduizend toeschouwers. De arena heeft een doorsnede die uiteenloopt van 50 tot 75 meter.

Het theater heeft zwaar te leiden gehad door de val van het West-Romeinse Rijk. Omdat de stenen van het amfitheater gebruikt werden voor de bouw van panden in de stad bleef er maar weinig over van het ooit zo mooie Romeinse Amfitheater. Een deel van de ondergrondse constructie en kelders en de aarden wallen waar ooit stenen tribunes gestaan hebben, is met trappen bereikbaar. Nu is de gehele omwalling begroeid met gras en daar lopen nog een paar stenen trappen doorheen. Omdat de akoestiek nog steeds geweldig is worden er tegenwoordig weer regelmatig festivals en concerten gehouden.

De Kaiserthermen:

De keizerlijke thermen stammen uit het Romeinse tijdperk en zijn de jongste van de drie Romeinse badcomplexen van Trier. Ze werden gebouwd in de 4e eeuw na Christus en behoorden tot de grootste badcomplexen van het Romeinse Rijk. Het complex bestaat uit drie lagen. Op de onderste, de eerste laag, liepen waterbuizen, de verwarmingsstelsels en de stookplaatsen voor het vuur om het water op te laten warmen. Op de tweede laag waren de bedieningen en hier was ook een vloerverwarming. Op de derde laag waren de warm- koud- en lauwwaterbaden, de zwembaden, de massageruimtes, zweetruimtes en kleedruimtes gevestigd. Dit was een hele mooie ruimte met mozaïeken, beschilderingen en beeldhouwwerken. Maar van deze laag is nauwelijks iets over.

Halverwege de 4e eeuw schonk Keizer Constatijn de thermen aan de bevolking omdat hij Trier verliet. De bouw, die nog in volle gang was, werd nooit volledig afgerond na zijn vertrek. Tijdens de middeleeuwen werden de Kaiserthermen, net als vele andere gebouwen in Trier, gebruikt als steengroeve en werd het ook als stadsmuur gebruikt. Hierdoor is er niet veel overgebleven van het oorspronkelijke complex. De waterbadhal is als beste bewaard gebleven, een gevel van 19 meter staat nog altijd rechtop.

 

Om halfdrie waren we terug bij de camper. Stoelen in de schaduw en verder niks meer. De maximum temperatuur was hier vandaag 300. Maar je hoort ons niet klagen. We lezen reisverslagen van een paar kennissen die toch vrij regelmatig regenbuien moeten trotseren.

 

Wij wonen zelf in een vrij grote stad, weliswaar in een buitenwijk, maar wanneer wij door het stadcentrum lopen of fietsen kijken we er van op wanneer we een sirene van politie, brandweer of ambulance horen. Hier is dat wel wat anders. Je mist ze hier als je een tijdje er géén hebt gehoord. Het gaat bijna dag en nacht door.

 

het Amfitheater met de (bovengrondse) arena en via trappen kom je in de kelders

 

de restanten van wat ooit de Keizerlijke Thermale Baden waren, met rechtsonder een opsomming van de historische bouwperiodes

 

Donderdag 7 september: Trier.

Afgelopen nacht werd het buiten 140 en vandaag overdag meer dan het dubbele: 330. En nu om halftien is het buiten nog 230 en binnen 260. Overdag wordt de zonkant van de camper bloedheet, wij kunnen aan de deurkant lekker in de schaduw zitten. Aan die kant zit gelukkig ook de koelkast.

Margot is vandaag op zoek gegaan naar een kapper. Zo’n grote stad, dat moet toch lukken. Maar pas bij de zesde kapper was het bingo, als ze tenminste over een uurtje terug wilde komen, dan hadden ze tijd. De overige vijf kappers werkten alleen op afspraak. Eén van hen opperde of ze misschien volgende week woensdag wilde komen, dan hadden ze nog een plekje vrij.

Verder hebben we weinig gedaan, het was te warm. In de namiddag, toen het wat aangenamer werd, zijn we nog naar Lidl gefietst om een paar boodschappen te doen en hebben rond halfzeven de grillplaat opgestookt. Lekker buiten gegeten met een koud biertje erbij.

 

de Konrad-Adenauer-Brücke over de Moezel ligt hier vlak naast de cp; op enkele betonnen onderdelen van de brug is prachtige graffiti aangebracht

 

Vrijdag 8 september: Trier.

Voor wat betreft het weer was het vandaag een kopie van het weer van gisteren.

We hadden het plan opgevat om naar het plaatsje Grevenmacher (L) te gaan. Een mooi tochtje van 20 kilometer. Want noordwaarts langs de Moezel komen we voldoende met de camper. Het is een klein gezellig stadje waarvan de hoofd(winkel)straat ruim voorzien is van restaurantjes en terrassen. We zijn een paar keer heen en weer gelopen, waarna we het wel hadden gezien en zijn weer aan de terugfietstocht begonnen.

Maar dat liep even anders dan gepland. Wij zijn inmiddels weer terug bij de camper, maar de fiets van Gerard staat nog, net over de grens, in Luxemburg, in Wasserbillig (was het water daar goedkoop of zo?). Na wat gesputter en gepruttel rond de trapas waren de trappers niet meer rond te draaien. Goede raad was duur. Na wat speurwerk vonden we een fietsenwinkel. Margot is er eerst op de fiets naar toe gereden om te kijken of ze geopend waren en vragen of ze ons daar dan misschien konden helpen. Ik ben toen lopend met de fiets daar naar toe gegaan en na enig speurwerk was hun conclusie dat de fiets inderdaad defect was, maar dat zij ons niet verder konden helpen. De boutjes van het trapastandwiel zaten los, waardoor het tandwiel uiteindelijk van de as los was geraakt en zodanig verbogen dat er een nieuw tandwiel moet worden gemonteerd. We hebben de fiets daar gelaten, die gaan we morgen met de camper ophalen. Ik ben toen lopend vanaf Wasserbillig naar de camper gegaan, krap-aan 15 kilometer. Maar de verzorging onderweg was perfect. Om de paar kilometer kreeg ik water en soms zelfs een banaan, Margot fietste namelijk kalmaan vooruit.

We zitten nu te spinnen hoe we dit tandwielprobleem kunnen oplossen. Want Sparta fietsen zie je hier niet, dus ook geen dealers.

 

het centrum van Wasserbillig is aanstaande maandag afgesloten voor alle verkeer, waarschijnlijk vanwege oogstfeesten, gelet op de flessen wijn in de kerk

 

zomaar aan de kant van het fietspad: een verkoelend badje voor de vermoeide fietsbenen; vanochtend heel rustig.....

.....dat was vanmiddag wel anders

ja, wrijf het er nog maar even in: iedereen was op de fiets.....

.....maar ik niet, maar de verzorging onderweg was prima!

Zaterdag 9 september: Trier.

We hebben vanochtend de stoelen buiten gezet en de fiets van Margot en de oprijdblokken om onze plaats te markeren. Daarna zijn we naar Wasserbillig gereden en hebben de fiets weer opgehaald. Nog wel gevraagd of zij kans zagen om onderdelen te bestellen en de fiets dan te repareren, maar daar waren ze niet heel positief over. Dus, inpakken en wegwezen. Gisteren hadden we al gevraagd hoeveel de onderzoekkosten bedroegen: “ein bischen Trinkgeld”, dus dat hebben we vandaag achtergelaten.

 

Op de terugweg hebben we in Luxemburg nog even diesel getankt voor €1,639 per liter en binnen een uur waren we weer terug op de cp, onze plek was nog vrij.

Pas later zagen we dat er een ticket/kassabon aan het stuur van de fiets hing van €45.-, waarover de monteur niets had gezegd.

 

Margot is daarna nog even op de fiets naar de stad geweest voor een laadkabeltje voor de telefoon en een nieuwe muismat. De huidige liet sporen op de tafel achter en viel van ellende zowat uitelkaar.

 

Intussen heb ik een aantal Sparta-dealers in Nederland gebeld en gevraagd naar de mogelijkheid van reparatie. De meeste hadden geen tijd. Bij twee heb ik meer dan tien minuten in de wacht gestaan zonder resultaat en er waren die zeiden “breng de fiets maar en dan zullen we wel kijken”, maar dat vinden we te onzeker. Als nu alles volgens plan verloopt gaan we maandag naar een cp in de buurt van Landgraaf. Daar zit een (klein) bedrijf dat positief reageerde en waar we dinsdag terecht kunnen. We gokken het en zullen het zien. Want echt, één fiets is er één te weinig.

 

Net als op veel andere plaatsen was het hier ook weer erg warm. Wind was er nauwelijks. De nachttemperatuur was 160, het maximum vandaag lag op 330. Deze dagtemperatuur lokte ons niet om verder nog iets te ondernemen.

Zelfs eten koken kwam er niet van vandaag. Een restaurant met een hele grote M als logo staat hier vlakbij.

 

achter de kettingkast ziet het er op 't ogenblik niet echt fraai uit.....