29 juli: Trollhättan.

Mooi weer en lange dagen, en zo was het vandaag. Ons doel was om naar Trollhättan te gaan, en dan met name naar de cp met uitzicht op de sluizen. Een rit van zo’n honderd kilometer en we waren op tijd van start gegaan. We meden wederom de snelwegen, en reden zodoende door dorpen en steden en overwonnen ook weer de nodige verkeersdrempels en rotondes.

Op wegnummer 162 bij Lysekil hadden we een beetje oponthoud vanwege een veerverbinding over het Güllmarn fjord naar wegnummer 161. Deze veerverbinding wordt onderhouden door twee nieuwe elektrische veerboten. Alles op deze veerverbinding verloopt automatisch. Het kenteken wordt gescand om de kosten in rekening te kunnen brengen. Het dek van de veerboot is verdeeld in vijf rijstroken. Vóór het oprijden wordt d.m.v. groene en rode lichten aangegeven welke rijstrook we moesten gebruiken: nummer vier voor ons. Vrachtverkeer stond op rijstrook nummer drie. Voor het van boord afrijden wordt hetzelfde systeem gebruikt. Ook voor het afmeren hebben we geen mensenhand gezien.

Twee keer hebben we de verleiding kunnen weerstaan om naar een supergrote vestiging van Biltema te gaan. Eerder schreven we hier al over.

Eenmaal in Trollhättan waren we snel bij de cp, maar…..vol. Nét voor ons werd het laatste plekje opgevuld. De toegang wordt geregeld met een slagboom en een rood en groen licht. We hebben even gewacht en zijn over de cp gelopen, maar het zag er niet naar uit dat er ook maar íemand zou vertrekken. We vonden een vrije cp, net even buiten het sluisgebied en konden daar zo aansluiten. Hier waren we nog niet eerder geweest, dus bood het een nieuwe kijk op de stad en omgeving.

Vattenvall exploiteert hier een aantal waterkrachtcentrales, waar we hopelijk morgen wat meer van kunnen zien. Dan pakken we de fiets er bij.

30 juli: Trollhättan.

Zo gezegd, zo gedaan. Maar eerst vanochtend de camper nog even verplaatst. Er kwam een betere plek beschikbaar. Want, o.a., was er gisteren in de namiddag nog een Belgische camper bijgekomen die een plaatsje vond schuin tegenover ons, waardoor we bijna de maaltijd van elkaars bord konden kijken. Bovendien waren ze niet echt vriendelijk….

Zoals gezegd exploiteert Vattenfall twee waterkrachtcentrales in de stad. Nou ja, eigenlijk in de rivier natuurlijk. Die zijn niet te bezichtigen en van de buitenkant is niet te zien dat ver onder je zoveel water stroomt en hiermee stroom wordt opgewekt. Je ziet ze gewoon niet. Een beetje indruk van de grootte geeft misschien de foto van gisteren waar Margot naast de enorme turbine staat. In het verleden was het zo dat op gezette tijden een schuif werd geopend waardoor met bulderend geweld 300.000 liter water per seconde in de rivierbedding stortte. Dat is voorlopig verleden tijd, getuige de mededeling van Vattenfall hieronder:

De opening van de sluisdeuren in 2024:

Door de aanhoudende energiecrisis zal er in de zomer van 2024 geen water vrijkomen in de watervallen. Dit komt omdat het water nodig is voor de energieproductie van de twee waterkrachtcentrales van de stad. Er zal alleen water vrijkomen in de watervallen tijdens het Watervaldagenfestival tussen 19 en 21 juli. De schuiven gaan dan open om 12.00 uur, 14.00 uur, 16.00 uur, 18.00 uur, 20.00 uur en 23.00 uur.

We zijn verder gaan fietsen in de richting van het centrum van de stad. Daarvoor moesten we via een spoorhefbrug over de rivier. Die brug had net twee zeilschepen doorgelaten en was weer gedaald op niveau, alleen de slagbomen van het fiets-/voetpad bleven gesloten. Sommige mensen gingen terug, anderen gingen onder de slagbomen door naar de overkant. Bij die laatste groep hebben wij ons tenslotte ook maar aangesloten. Een knik in de slagboom bleek de boosdoener van het oponthoud.

Het eerste deel na de brug liepen we via het voetgangersgebied langs de rivier. Een gebied met veel terrasjes en restaurants, waarna we in het centrum belandden wat niet echt interessant was. Wel hebben we daar een lekkere hamburger gescoord.

Na de hamburger zijn we doorgereden naar de cp die oorspronkelijk op ons lijstje stond. Toen we daar gisteren met de camper waren stond de cp vol, dat was nu niet anders. Deze cp is populair, er kunnen 21 campers staan in 2 rijen. Sta je op de eerste rij, dan zit je loge zoals in de schouwburg, met zicht op de sluis en de scheepvaart. Heb je pech dan wordt het de tweede rij en kun je eigenlijk net zo goed staan op de plaats waar wij nu staan. Met dien verstande dat wij hier helemaal geen faciliteiten voor drink- en afvalwater hebben.

We zijn met de fiets over de sluis gelopen naar de ijscokar en vandaar was het nog 500 meter voordat we weer bij de camper waren. We hebben een mooi rondje gemaakt.

Het weer liet zich vandaag weer van de betere kant zien. Het werd 24 graden met iets meer wind dan gisteren. En nu om 21:00 uur is het nog steeds 18 graden. We prijzen ons gelukkig dat we in Scandinavië zijn en niet in zuid of midden Frankrijk.

31 juli: Trollhättan.

We keken elkaar aan en dachten hetzelfde: het is mooi weer, we staan hier goed en hebben nog niet alles gezien.

Dus hebben we rond twaalf uur de fietsen weer van stal gehaald en zijn wat gaan dolen in de omgeving. We waren net de grote hefbrug voorbij toen die een sein gaf dat betekende dat er een schip wilde passeren. Het is mooi om te zien hoe zo’n kolos omhoog wordt getild, inclusief de bovenleiding. Er passeerde een Wagenborg-coaster: uit Delfzijl.

We fietsten verder, door het tunneltje onder de spoorweg door en kwamen in het Folkets Park, oftewel het Volkspark. Een plek waar het hele jaar door diverse evenementen worden georganiseerd. Wanneer er geen evenementen zijn kun je er wandelen en genieten van de prachtige omgeving. Het Folkets Park omvat verschillende gebouwen, waaronder het Pumphuset waar tijdens de zomermaanden tentoonstellingen van lokale kunstenaars worden georganiseerd. In 2023 zijn het gebied en de gebouwen gerenoveerd.

Nog even over de elektriciteit in Trollhättan: het hoogteverschil van de rivier de Göta Älv van 32 m bij Trollhättan wordt gebruikt in twee afzonderlijke energiecentrales: die van Olidan en Hojum. De elektriciteitscentrale van Hojum ligt ongeveer 13 km van de uitstroom van het Vänern-meer in de rivier de Göta Älv. Die van Olidan ligt op ongeveer 1 km stroomafwaarts van Hojum. De elektriciteitscentrale van Hojum is de tweede waterkrachtcentrale in Trollhättan. De eerste is de oudere centrale, Olidan. Toen Olidan in 1921 voltooid was, begon de planning voor de elektriciteitscentrale van Hojum, die in 1941 in gebruik werd genomen met twee turbines, elk met een vermogen van 50 MW. In 1992 werd de energiecentrale geüpgraded en werd een derde turbine van 70 MW toegevoegd. Vanwege de politieke instabiliteit in Europa, eind jaren dertig en begin jaren veertig, werd deze centrale ondergronds gebouwd.

Aan weerskanten van het Trollhättekanaal bevindt zich de Sculpture Tour met de meest diverse kunstwerken, een lust voor het oog.

hieronder een kleine selectie van de beelden van de Sculpture Tour

1 augustus: Trollhättan.

Het werd weer eens tijd om boodschappen te doen. We hadden eergisteren al een paar dingetjes met de fiets opgehaald. In de stad zelf zijn wel een paar supers, maar geen parkeergelegenheid en het ging nu om het serieuzere werk. Op een kilometer of vijf vanaf de cp bevindt zich een groot koopcentrum, met daarin o.a. Lidl.

Ook de gasvoorraad moest worden aangevuld en op weg naar het koopcentrum vonden we een caravan- en camperreparatiebedrijf dat ook LPG verkocht. Bingo, want er ging wel weer 13 liter in, op een tank van 21 liter. En daarvandaan op weg naar het koopcentrum reden we langs een tankstation waar de dieselprijs ons wel aansprak, dus daar ook maar even gestopt om te tanken. Rest ons morgen nog het tanken van drinkwater, en het lozen van grijs- en zwartwater. Tjonge, jonge, wat kan een mens het toch druk hebben.

Nadat we de boodschappen hadden ingeslagen zijn we eerst naar Biltema gegaan, zeg maar een Bauhaus en Hornbach in één. Zoek je gereedschap, ze hebben het. Heb je een boot en zoek je bijv. RVS sluitingen of reddingsvesten, zijn er ook. Zo ook voer en accessoires voor je huisdier. Maar ook complete uitlaten voor diverse automerken en veren om een defecte voor- of achterveer te vervangen. We mogen er altijd graag even rondkijken en natuurlijk was er iets voor onze gading bij. Biltema heeft vestigingen in Noorwegen, Zweden, Denemarken en Finland. Die we vandaag bezochten was een redelijk grote, maar er zijn ook supergrote vestigingen.

Nadat we daar hadden afgerekend zijn we het koopcentrum rondgelopen en verbaasden ons regelmatig over de grote winkels die zich achter een nietsvermoedende pui bevonden.

De dag was intussen al aardig op weg en we waren moe van al dat geslenter. We zijn weer teruggereden naar de plek waar we vandaan kwamen en konden uiteindelijk op ons ‘oude’ plekje staan. Vroeg in de avond zijn we echter een paar plekken opgeschoven omdat er naast ons een bbq werd opgestookt en wij mochten meegenieten van de spiritus- en/of petroleumlucht en de rook.

2 augustus: Mellerud.

We zijn toch nog een beetje noordelijker gegaan. De eerste keus was gevallen op een niet al te grote camping aan het Vänern meer met sluizen en een aquaduct dichtbij. De wegen en weggetjes er naartoe werden steeds smaller en de ruimte naast de witte zijmarkering was minimaal en daarnaast was er gewoon géén weg meer. Aangekomen op de camping hebben we even rondgekeken, maar het gaf ons geen wauw-gevoel. Bij de camping van onze volgende keus zijn we niet verder gekomen dan de grote parkeerplaats, die nogal ruim gevuld was. Dat gold ook voor het zwembad. Dus hebben we ons weer op de smalle weggetjes gewaagd op zoek naar de camoing van onze derde keus. De laatste kilometer er naartoe was slechts één voertuig breed. Kom je daar iemand tegen dan zal een van beide toch achteruitrijdend ruimte moeten maken. En we staan nu op camping Kerstins, een pareltje. We hebben een mooi plekje, we konden uitzoeken want er was nog plaats genoeg. Dat werd in de loop van de middag en avond wel anders, de camping liep lekker vol.

Maar voordat het druk werd hebben we nog twee machines met wasgoed weggewerkt. De wasmachine moest worden betaald, de droger was vervolgens gratis te gebruiken.

Morgen willen we op de fiets naar Mellerud.

3 augustus: Mellerud.

Het weer zag er goed uit, de zon was aanmerkelijk eerder op dan wij. Na het ontbijt, nou ja ruim na het ontbijt zijn we op de fiets gestapt. Vanuit de camping konden we eerst een stuk via het fietspad rijden. Waarschijnlijk was dit ook weer de oude weg nummer 166. Na een anderhalve kilometer hield het fietspad op. We hebben daar onze Spaanse fietshesjes aangetrokken waardoor we beter zichtbaar waren voor het overige verkeer. Na nog twee kilometer waren we bij de rotonde, waar zich het nieuwe winkelcentrum bevond. Op de rotonde zijn wij echter rechtsaf geslagen en kwamen zo in het oude centrum van Mellerud. Het centrale plein(tje) werd hoofdzakelijk omgeven door ‘eten en drinken’. We hebben daar even rondgelopen en Gerard scoorde zowaar een nieuwe korte broek. Verder was er weinig leven daar.

Op GoogleMaps hebben we vervolgens de haven opgezocht, die bleek slechts een paar kilometer verder te zijn. Een leuk fietstochtje, helemaal over fietspaden. Op een bankje met zicht op de bootjes en de huisjes rondom, hebben we ons lunchbroodje gegeten. Ook bevindt zich daar een cp met zo’n twintig plaatsen, die allemaal waren bezet.

Nadat we dit hadden gezien fietsten we verder en zagen in de verte nogal wat auto’s geparkeerd op een stuk weiland. En gelukkig leidde ook daarheen een fietspad. Er bleek daar een streekmarkt te zijn. Diverse kraampjes, die varieerden van eigengemaakte streekproducten tot hele mooie huisvlijt.

We gingen weer verder en passeerden een ‘Loppis’. In Frankrijk heet dit ‘Brocante’. We zijn even binnen geweest, maar konden de verleiding gemakkelijk weerstaan en fietsten verder. Uiteindelijk kwamen we weer door het centrum van Mellerud aan op de rotonde. Het centrum was zo do.., zeg maar erg stil. Nog even bij Coop brood gekocht, waarna we weer terug naar de camping reden, waar we nog een paar uurtjes, in de soms bedekte zon, buiten hebben zitten lezen.

In de vooravond kwam er een bergingswagen met een auto er op en een caravan er achter de camping op rijden. De caravan mocht hier blijven, de auto ging weer mee, richting garage. Het zal je maar gebeuren, daar word je niet vrolijk van.

We blijven hier morgen nog een dagje staan, maandag verder.