Maandag 2 oktober: Enkirch.

De zon had er een beetje moeite mee vanochtend, maar uiteindelijk losten de wolkenslierten boven de rivier en de bergen op. Het werd weer 22^o en er stond nauwelijks wind.

De bakker stond vanochtend weer naast ons en er had zich al weer een lange rij klanten verzameld. Margot heeft het een tijdje aangezien en heeft zich toen ook aangesloten. Uiteindelijk heeft de bakker anderhalf uur hier gestaan.

We hebben vandaag de fietsen laten staan en hebben samen een wandeling naar en door het oude Enkirch gemaakt.

Op de app van CamperContact staat dat de cp van Enkirch goed is voor zo’n 200 campers. We hebben ze niet geteld, maar als je over de grasvelden loopt kun je zien dat er niet heel erg veel vrije plekken meer zijn. Achter het Gemeentehuis bevinden zich de sanitaire voorzieningen zoals toiletten en douches. In de meeste campers reizen twee personen, dus kom je bij de huidige bezetting van de cp al gauw op 350 tot 400 personen. En er zijn slechts drie douches. De drukste tijden zijn ’s morgens na het opstaan en zo rond het avondeten. Wij proberen daar altijd een beetje tussendoor te laveren. En dat lukt nog steeds heel aardig.

Dinsdag 3 oktober: Sankt Aldegund.

Na een vers hard bolletje van de reizende bakker zijn we vertrokken uit Enkirch. En meerdere met ons.

We moesten de gigantische afstand van wel 22 kilometer afleggen naar onze volgende bestemming: de cp van Sankt Aldegund. En dat op één dag.

We hadden, wat later bleek, het op dat moment laatste plekje op de camperplaats. We zagen een camperaar z’n stroomkabel opruimen, hebben daar even op gewacht en konden daarna zijn plaatsje innemen. Later op de dag werd elke vrijgekomen plaats rap weer ingenomen door een (wachtende) camper.

Het was een redelijk bewolkte dag en een deel van de middag heeft het geregend.

Nadat de regenbuien waren overgetrokken, zijn we naar het dorpsplein gelopen waar een wijnfeest(je) gaande was met muziek van de plaatselijke blaaskapel, een barbecue, Federweisser en natuurlijk bier.

Vlakbij waar we staan bevindt zich een groot en heel luxe wijnhuis met uiteraard een grote sortering wijn en sterkedrank. Maar ook diverse likeuren, zelf te vullen vanuit de grote flessen, diverse smaken azijn en een grote wijnproeverij. Maar ze hadden gelukkig ook gewoon Federweisser.

Woensdag 4 oktober: Sankt Aldegund.

Het is duidelijk te merken dat de herfst zijn intrede heeft gedaan. Vanochtend rond zeven uur hebben we de kachel even opgestookt, het was binnen maar 11^o. Vandaag werd het buiten maximaal 17^o, het was weer een mooie dag.

Vanochtend hadden we geen bakker voor de deur. We hadden nog een paar voorgebakken broodjes die na tien minuten lichtbruin uit de oven kwamen.

Daarna zijn we op de fietst gestapt, het was maar zeven kilometer naar het buurdorp Alf. Maar meer dan een paar straten rond de rotonde is het niet. We hebben wat rondgelopen en zagen in de verte een bakker. Verse harde broodjes, dat leek ons wel wat. Toen we dichterbij kwamen zagen we dat we daar geen broodjes meer konden kopen, maar wel het hele pand. Helaas, geen bakker meer in Alf.

Aan de overkant van de rivier ligt Bullay. Vanuit Alf vaart er een heel klein pontje naar de overkant.

Maar een paar honderd meter verderop ligt de Moselbrücke Bullay, een zogenaamde dubbeldek vakwerkbrug.

De Moselbrücke Bullay maakt deel uit van het treintracé Trier – Koblenz en is de eerste brug met verdieping voor weg– en spoorwegvervoer en is tevens een van de weinige dubbeldekkerbruggen in Duitsland.

Het wegdek voor het autoverkeer ligt ín het stalen vakwerk, de spoorlijn ligt bovenop het vakwerk. De oorspronkelijke brug met twee verdiepingen werd gerealiseerd in de jaren 1877/1878.

De originele brug heeft in de loop van de tijd verschillende veranderingen ondergaan. In 1928 werd hij omwille van de grotere transportgewichten verbouwd en versterkt.

De brug is gedeeltelijk verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog en in de jaren daarna herbouwd.

Het deel voor het autoverkeer is niet echt breed. Grote voertuigen zoals bussen, vrachtwagens en ook campers kunnen elkaar op de brug niet passeren. Men dient vóór het oprijden van de brug zich er van te vergewissen dat er geen tegenliggers zijn.

Voor fietsers en voetgangers is er een soort verhoogd fiets-/voetpad naast het wegdek. Met als handicap dat daar ook delen van de staalconstructie op staan. Wij hebben op de heenweg dat deel met de fiets gelopen en schrik niet wanneer er dan ook een trein over de brug rijdt.

De totale lengte van de brug bedraagt 314 meter en de stalen constructie (in een caissonvorm) heeft een totaalgewicht van 1400 ton.

Direct over de brug rechtsaf, daar zagen we verderop een supermarkt van Edeka. Broodjes gekocht en terug naar de camper. Stoeltjes naar buiten en broodje in de zon, wat wil een mens nog meer.

In de loop van de middag liep de cp wee helemaal vol.

Donderdag 5 oktober: Ernst.

Wederom vandaag een klein ritje van maar 22 kilometer. Het doel voor vandaag was het dorpje Ernst, een dorpje met zo’n 850 inwoners. En om precies te zijn de camperplaats Im Weinberg. We waren er op tijd en dat was maar goed ook. De cp bestaat uit twee delen. Direct links bevindt zich het deel waar je de camper het makkelijkst waterpas kunt zetten. Maar dat deel was al volledig bezet. Op het andere deel, gelegen aan een soort rotonde, waren nog wel een paar plaatsen vrij, waarvan wij er eentje uitkozen. Maar met onze blokken op maximale hoogte kwam de libel van de waterpas nog niet eens uit de hoek. Margot zag een camperaar aanstalten maken voor vertrek, wij konden die plek innemen en we staan nu waterpas.

De cp bevindt zich op het terrein van een wijnmakerij. Aanmelden doe je in de shop en je krijgt er dan een klein flesje wijn bij. Overigens wordt de shop goed bezocht. Wij hebben er zicht op en zien regelmatig mensen met meerdere dozen wijn weer vertrekken.

Op weg naar de cp reden we door het kleine dorpje Ellenz-Poltersdorf, als je niet op tijd remt heb je het al weer verlaten. We wilden er ’s middag even naar toe fietsen, maar de weer-apps voorspelden regen. Na de lunch keken we naar de lucht en zagen geen buien aankomen. Na een kwartiertje fietsen waren we er. Het is een typisch Moezeldorp met veel klimmen en dalen. We liepen even binnen bij twee kerken, elk met een heel verschillend interieur en uitstraling.

De weerapps zaten er vandaag een beetje naast, want nadat we weer bij de camper terug waren hebben we buiten in de zon zitten lezen.

Vrijdag 6 oktober: Ernst.

De bakker zit hier om de hoek dus hadden we vanochtend weer verse harde broodjes. En gelijk natuurlijk ook voor de lunch.

Het is sinds de maand oktober is begonnen enorm druk geworden langs de hele Moezel. Dat horen we ook van medecamperaars. Het was vanochtend nog niet eens negen uur en de eerste nieuwe campers kwamen al weer zoeken naar een plekje. En dat ging eigenlijk de hele dag door. Zo gauw er een camper vertrok, werd de plaats weer ingenomen door een andere. Wij vinden het té druk worden. Maar los daarvan, waren we toch al van plan om zaterdag naar huis te gaan rijden. Het is ongeveer 450 kilometer, dus dat moet te doen zijn, waarschijnlijk is er op zaterdag ook al minder vrachtverkeer.

Na een weekje thuis wachten er al weer de nodige afspraken.

Het nieuw bemachtigde C1 rijbewijs moet worden verzilverd. We hadden daarvoor al voorbereidingen getroffen om de Toegestane Maximum Massa van de camper te verhogen van 3500 kg. naar 4250 kg. De RDW moet dit formaliseren en de afspraak daarvoor hebben we gisteren gemaakt, Dan kan eindelijk het reservewiel ook weer mee.

Maar eerst vandaag nog. We zijn op de fiets naar Cochem gegaan, dat was maar zes kilometer. Zoals gewoonlijk was het daar (toeristisch) druk. En extra drukte vanwege weer een Trödelmakt in het centrum van de drukte. We hebben het dan over de toeristische drukte, maar daar doen we natuurlijk zelf ook aan mee. We waren wel eerder in de stad geweest, maar nog niet eerder via de brug naar de overkant van de Moezel gegaan.

Daar zagen we dat de Katholieke kerk St Remaclus geopend was. We hebben de afgelopen tijd al veel kerken kunnen bekijken, maar deze was wel heel bijzonder. Het gebouw valt op door de combinatie van klassieke en moderne elementen, waardoor de kerk goed integreert in het stadsgezicht. Ook het gebruik van de lokale steensoort als bouwmateriaal draag hier aan bij. De bouw van de kerk duurde van 1964 tot 1968.

Op een bankje met zicht op de rivier, waar het bijna net zo druk was als in de stad, hebben we ons broodje gegeten en zijn daarna weer terug naar de camper gefietst.

En ja, fietsen in Duitsland. Als je hier naast elkaar fietst en ziet tegenliggers aankomen dan gaan wij en de tegenliggers achter elkaar fietsen. Maar niet sommige Nederlandse dubbelfietsers. Die blijven ijzerenheinig naast elkaar fietsen en roepen dan, als het een beetje te smal voor hun wordt: “ga es aan de kant”. Onverbeterlijk.

Voor vanavond hadden we gereserveerd bij de Pizzeria hier in het dorp. De recensies waren lovend en daar was geen woord van gelogen.

Morgen (op tijd….) opstaan, harde broodjes kopen, een laatste fles Federweisser scoren en dan naar huis. We zijn dan zes weken onderweg geweest met overwegend fantastisch weer. Even leek het er op dat we de reis voortijdig zouden afbreken, maar de fietsmaker in Landgraaf heeft ons ontzettend geholpen.

De eerste week zagen we weer veel campers en accessoires op de CaravanSalon in Düsseldorf, maar dat lijkt al weer een eeuw geleden.

Verder, leuke dingen gedaan, gefietst en gewandeld en vrienden ontmoet.

Een reis die voor herhaling vatbaar is, maar waarschijnlijk niet weer in oktober naar de Moezel.

Zaterdag 7 oktober: Groningen.

Toen we om halfnegen de luiken open gooiden, reden er al campers op de cp om een plaatsje te vinden. Het begint steeds vroeger.

We zijn om tien uur vertrokken vanaf de cp in Ernst en waren om vijf uur thuis. Het was een voorspoedige reis met hier en daar wel een filetje vanwege wegwerkzaamheden. Toen we nog ongeveer 150 kilometer te gaan hadden wilden we even een broodje eten. Pas na anderhalf uur vonden we een plekje. De parkeerplaatsen waren allemaal overvol, voornamelijk met vrachtwagens.

Thuis hebben we onze buren-van-onder-dezelfde-kap kennis laten maken met ‘Federweisser mit Zwiebelkuchen’

We sluiten hiermee het verhaal en de reis af. Op naar de volgende.