de Blauwe Poort 'Bab Boujloud' en omgeving

23 april:

We waren vanmorgen vroeg opgestaan en reden al om acht uur van de camping. We wilden naar Assilah en dat was een rit van dik 300 kilometer. Over de reis zelf valt weinig te melden. We hebben grotendeels de tolwegen genomen. De totale kosten hiervan waren DH181.-, omgerekend ± €16,20. In tegenstelling tot de snelwegen thuis, stonden hier in de middenbermen van veel snelwegen over grote afstanden prachtige bloeiende struiken.

De dag was wisselend bewolkt met een aangename temperatuur. In de middag waren we in Assillah, op dezelfde plaats waar onze reis drie maanden geleden begon. C&W volgden enige tijd later.

We zijn vanmiddag nog even gaan wandelen naar het oude ‘blauwe’ centrum. Toen we hier twee jaar geleden waren hebben we op de terugweg nog overnacht op een plaats, grenzend aan de ooit zo populaire camperplaats rondom de haven. Die cp was toen niet meer bereikbaar en afgezet met hekken en banners met daarop lovende teksten over de toekomstige invulling van de locatie en afbeeldingen van pompeuze poorten. Die tijdelijke hekken zijn vervangen door een heel lang definitief hek dat een groot deel van de haven omsluit. En er is één poort die wordt afgesloten met slagbomen die op hun beurt weer worden bediend door bewakers. Verder niets? Nee, verder (nog) niets.

Het oude centrum staat bekend om de overwegend blauwe kleur. Vorige keer liepen we over de oude muur en via een trap naar beneden stond je voor een hele mooie muurschildering. Dat deel van de muur was nu afgesloten en de muurschildering was veranderd in strak blauw. Wel waren er in de straatjes hier en daar nieuwe muurschilderingen gemaakt. Het was gezellig dwalen door al die straatjes.

in de blauwe Medina met de nieuwe muurschilderingen

24 april:

Het leek vandaag eigenlijk wel een beetje op de wachtkamer bij de huis- of tandarts: “Wanneer zijn we aan de beurt? Morgen”.

Want morgenochtend gaan we redelijk op tijd naar de haven in Tangermed. We moeten dan eerst bij de ferrymaatschappij onze reservering nog laten omzetten in tickets. Daarna volgen de formaliteiten om het land weer te verlaten. We moeten de twee formulieren voor de tijdelijke invoer van de camper tonen, waarvan we er eentje terugkrijgen en dienen te bewaren. We moeten langs het loket van de politie om daar de formuliertjes af te geven die aangeven dat we zelf ook het land weer verlaten. De maximale verblijfsduur zonder verlenging is drie maanden en die zijn op een paar dagen na op. Dan is er vast ook nog wel een loketje waar we de paspoorten moeten tonen. En als klap op de vuurpijl moet de hele camper door de scanner van de douane. Wij mogen er dan niet in zijn en er ook geen foto’s van maken. Je rijdt met ongeveer drie campers tegelijk op een kleine verhoging en een grote röntgenscanvrachtwagen beweegt zich dan langs die rij. Alle drie keren dat we hier waren mochten we dan zonder problemen de boot op, we gaan er vanuit dat dit deze keer niet anders zal zijn. Daarna zullen we ons moeten opstellen in de rij van de betreffende ferrymaatschappij en kan het wachten beginnen. Hopelijk is er geen vertraging in de afvaarten.

Maar vanmiddag kwam de banketbakker nog even langs. Hij verkoopt al vele jaren luxe gebak ‘aan de deur’. Hij is een keurige verschijning: zwarte broek, wit jasje, wit t-shirt en witte pet. Niet te missen. Hij liep weer met een volle schaal lekkers, en we konden de verleiding niet weerstaan en kochten een klein doosje (vol) voor DH 50.-. Hij vertelde dat zijn vrouw het gebak zelf maakt, hij zorgt voor de verkoop.

De weersverwachtingen voor vandaag waren niet opperbest. Het zou gaan regenen en onweren. Maar het is nu halfvier ‘s middags en de zon schijnt nog steeds. We zitten buiten en de temperatuur is 22º.

Vanavond wilden we nog één keer met z’n vieren ergens gaan eten. We beschouwen het een beetje als het galgenmaal. C&W varen morgen (25 april) om 10:00, wij om 14:00. We treffen elkaar wel weer aan de overkant op een afgesproken plek en overnachten daar. Maar daarna gaat ieder z’n eigen weg. Wij willen, als het een beetje meezit, in een aantal dagen door Spanje en dan mogelijk in Zuid Frankrijk nog even blijven hangen. Van daaruit kunnen we in een paar dagen thuis zijn.

Om halfzeven zijn we naar het centrum gelopen. In de oude Medina hadden we gisteren een sfeervol restaurantje met terras gezien. Daar aangekomen: helaas gesloten. Maar ook in het andere centrum waren genoeg restaurantjes: de keuze was reuze. Maar bij de eerste de beste zijn we blijven plakken en dat bleek achteraf een prima keus. Snelle bediening en lekker gegeten. We hebben er ons Marokko-avontuur afgesloten voor een totaalprijs waarvan je thuis waarschijnlijk net je voorgerecht kunt betalen.

Inmiddels waren de vissers uit het dorp weer ‘binnen’ en verkochten op de hoek van het plein hun vis. We zagen er een paar reuzenmoten tonijn.

Dit was voorlopig het laatste verslag vanuit Marokko. Hoe het vervolg van het reisverslag er uit gaat zien en wat de frequentie van verschijning is, is nog ongewis. Vanuit Marokko hadden we nagenoeg onbeperkt internettoegang. In Europa zullen we het moeten doen met het tegoed op de smartphone.

de banketbakker aan de deur; elk jaar dat we hier waren was hij er ook

de avond valt over Assilah, terwijl de vissers goede zaken doen met o.a. tonijn, die volgens de visser zo'n 100 kilo per stuk wegen

hotel 'zeezicht'

25 april:

Cor en Wil zijn vanmorgen om zeven uur al vertrokken. Wij konden het iets rustiger aan doen. Om half twaalf waren we bij de haven in Tangermed. Eerst moest onze reservering worden omgezet in tickets, dat was snel geregeld. Ons formulier voor de uitvoer van de camper was ook geen probleem. Wel een probleempje waren de persoonlijk uitrijsformuliertjes. Deze hadden we thuis gedownload en ingevuld. Maar helaas, die waren wit van kleur en de douane verlangde de gele versie, hoewel de inhoud van de beide papiertjes geheel identiek was. Toen ook dat was geregeld konden we naar de scanner en gelijk op de verhoging rijden. Er werd niets onreglementair gevonden. We konden doorrijden naar opstelrij 5 van rederij SFR. Toen de boot om 12:30 binnenvoer hadden we nog de illusie dat de planning van 14:00 vertrek kon worden gehaald, het werd 15:15 mede doordat de vrachtwagens achteruit de boot in moesten rijden. Toen wij voor de oprit stonden moesten we de paspoorten nog maar een keer tonen. En wat ons nog nooit is overkomen, de douanier wilde in de camper kijken. Vanaf de bestuurdersstoel keek hij naar achter, bij de achterdeur naar voren en ik moest een luik openen. Om 16:30 waren we weer op Spaanse bodem en zijn naar Lidl gereden voor wat boodschappen en vonden een plaatsje naast C&W die daar al een tijdje stonden.

Oh ja, we vertelden dat we in Assilah van de banketbakker ‘luxe gebak’ hadden gekocht. Het zag er smakelijk uit, maar sommige koeken komen helaas niet verder dan de kwalificatie ‘fluitkoek’.

26 april:

Vanochtend om halfacht hebben we (voorlopig) afscheid genomen van Cor en Wil. We hebben met z’n vieren een fantastische reis gemaakt. Veel gezien, gereden en plannen gemaakt die soms weer werden herzien. Reparaties uitgevoerd waarbij de ene partij een onderdeel had dat de andere nodig had. En er is tijdens de hele reis geen onvertogen woord gevallen. En daarin prijzen we ons heel gelukkig. Dus zijn we vanochtend na een stevige omhelzing en een wegpinkend traantje elk onze eigen weg weer gegaan. Onze doelen tijdens de thuisreis verschillen, maar d.m.v. een app-je weten we weer waar ze zijn.

Wij zijn vanmiddag na 430 kilometer neergestreken op een cp in Vélez-Rubio. We zijn daarna nog even door het dorp gelopen, maar het was er helaas een beetje uitgestorven. Morgen verder.

27 april:

Na een rustige nacht zijn we om negen uur vertrokken om weer wat kilometers weg te werken. Het werden er 325 en we zijn op Camping Puzol in Puçol beland, ongeveer 20 kilometer noordelijk van Valencia.

De reis verliep probleemloos over vierbaanswegen. In het begin nog niet druk, later wel steeds meer vrachtwagens. Die hier trouwens sneller (mogen) rijden dan in Nederland.

We staan op een camping met veel ‘vaste inkomsten’. Zo noemen wij de caravans met een vaste staanplaats. Ze worden, ook hier, vaak voorzien van grote constructies waarover dekzeilen zijn bevestigd. De voortenten en verdere aanbouwsels zijn vaak groter dan de caravan zelf.

Het sanitair op de camping zag er schoon en redelijk nieuw uit. Alleen kwam er hoofdzakelijk koud water uit de douche, terwijl stomend warm water uit de zonneboiler lekte. Omdat het vrijdag was, werden in de loop van de avond steeds meer caravans bewoond. We hebben nog overwogen om hier een paar dagen te blijven, maar daar zagen we toch maar van af.

28 april:

Er waren maar 135 kilometers te gaan naar Peñiscola, dus we hadden vanochtend geen haast. Wel nog even de vuilniszak wegbrengen. Die bleek uiteindelijk na veel zoeken in een container te worden gedaan die 50 meter buiten het hek van de camping op straat stond. Ach ja, na de koude douche van gisteravond en een leeg zwembad ‘in onderhoud’ kon dit er ook nog wel bij.

We konden mooi doorrijden en waren op tijd op de plaats van bestemming: Camping El Eden de Peñiscola. Weliswaar een hele grote camping met 300 plaatsen, maar met een mooi zwembad. We waren hier al een paar keer eerder geweest. Maar wat bleek: vol, he-le-maal vol. “Misschien dat er morgen een paar plaatsen vrijkomen”. Maar daar wilden we niet op wachten. Er is hier ook mei-vacantie en het is weekend. We zijn naar de camperplaats gegaan, iets verder van het centrum verwijderd. Maar we hadden fietsen en gelukkig vandaag geen lekke banden, dus zijn we heerlijk langs de boulevard naar het centrum gegaan. Toen de fietsen aan de ketting gelegd en door wat straatjes gewandeld, die voor het merendeel door restaurantjes werden bezet. Daarna een ijsje gekocht en weer terug naar de camper gefietst.

Omdat het morgen zondag is en daardoor minder vrachtverkeer op de weg, willen we proberen in Argeles sur Mer in Zuid Frankrijk te komen. Dat wordt een forse dag rijden van ruim 400 kilometer. We zullen morgen weten of het is gelukt.

De gebruikelijke foto’s bij de verhalen ontbreken voorlopig omdat we voor internet zijn aangewezen op de smartphone met een relatief kleine databundel.

omdat de camping vol was, werd ook deze cp aardig bevolkt

klik op de afbeelding om te vergroten; in rood staat onze gereden route en de plaatsnamen waar we waren zijn onderstreept;

ook alle foto's kunnen worden vergroot door er op te klikken