8 april: Castellón de la Plana.

Tussen een paar kopjes koffie door zagen we hier en daar een camper van de cp vertrekken. Er kwam weer plaats voor nieuwkomers. We keken elkaar aan en dachten: zou dat ook zo zijn bij de cp waar we gisteren voor een volle bak stonden? Wie niet waagt, die niet wint; we zijn gaan rijden. En inderdaad, er waren daar een paar plaatsen vrij, we konden zelfs kiezen. Het is een keurig ingerichte cp met ruime mogelijkheid voor schoon- en vuilwater en voor het toilet. De plaatsen zijn niet overbemeten, zeg maar gewoon smal. Met open ramen zou je met de buurcamper een wijntje kunnen drinken, zonder uit de camper te hoeven komen. De maximale verblijfsduur is hier 48 uur en je mag geen stoeltjes buiten zetten, waar nagenoeg iedereen zich aan hield.

De zon scheen en het werd 20º. We hebben de fietsen gepakt en zijn naar het dorpscentrum gereden. Natuurlijk reden we ook even langs de haven.

Het terrein van de cp grenst aan El Planetari de Castelló, maar helaas was dat vandaag niet geopend. De omvang van dit planetarium is vele malen groter dan dat van Eise Eisinga in Franeker.

Nadat we een broodje hadden gegeten zijn we via het groene fietspad een eind langs zee gefietst.

9 en 10 april: Alcossebre.

We zijn dinsdag verkast en 45 kilometer naar het noorden verhuisd. Vrienden staan daar op Las Moreras, een prachtige nieuwe cp. We ontmoeten elkaar in ieder geval elk jaar als ook zij tijdens de kerstdagen en de jaarwisseling in Kijkduin staan. We hebben de wederzijdse wetenswaardigheden uitgewisseld. In de namiddag zijn we met z’n vieren naar de boulevard gelopen en hebben bij een restaurantje koffie gedronken.

Het grootste deel van de dag scheen de zon, ook verschenen er af en toe zeer donkere wolken waar wat regen uit viel.

De cp is nagenoeg nieuw, er wordt zelfs nog gewerkt aan een zwembad. Verder zijn alle faciliteiten hier aanwezig.

Een paar dagen geleden schreven we dat we ons verwonderden over de Duitse buurman die vertelde dat hij al sinds januari op de cp bij het vliegveld in Castellón stond. Vanmiddag hoorden we echter dat dit geen uitzondering is. In januari en februari staan veel campings en cp’s vol met campers die er langdurig verblijven.

Vandaag (woensdag) is voorlopig onze laatste relaxte dag van een lange reeks. Donderdag beginnen we echt aan onze thuisreis. Met een aantal geplande tussenstops willen we in de loop van volgende week in Heerenveen zijn, om een 60-jarig huwelijksjubileum in onze familie bij te kunnen wonen.

Tijdens die reisdagen zal de regelmaat van de reisverslagen hoogstwaarschijnlijk te wensen overlaten.

Vanochtend zijn we naar de supermarkt gelopen om wat laatste dingetjes te kopen voor onderweg. Tijdens de reisdagen zullen we daar weinig tijd voor hebben.

Samen met onze vrienden hebben we ons vanmiddag ‘het menu van de dag’ goed laten smaken. Paella vooraf, vis als hoofdgerecht en ijs in whisky en een kopje koffie toe. Niet voor de prijzen die we in Marokko gewend waren, maar toch alleszins redelijk.

Het was half bewolkt vandaag, het bleef het grootste deel van de dag droog en het werd 20º. Vanavond heeft het even geregend met een paar donderslagen op afstand.

Morgen rijden, een kleine 2000 kilometer te gaan in de komende dagen.

dreigende wolkenluchten vanavond: een beetje regen en wat onweer in de verte

11 april: Pals.

De afstand vandaag was 365 kilometer. Goed weer. Redelijk druk op de weg, vooral rond Barcelona.

Om ±15:30 bij J&I. Koffie, daarna een wijntje en nog weer iets later, gegeten. Inge had een heerlijke maaltijd bereid. We hadden er een gezellige middag en avond. Maar dat is bij hun geen uitzondering, het is eigenlijk gewoon de regel. Hebben weer geparkeerd en overnacht op de zelfde plek als waar een paar jaar geleden in onze camper is ingebroken. In tegenstelling tot díe dag, hadden we nú tijdens onze afwezigheid de verduistering van de voorramen open gelaten en de dashcam aan. En natuurlijk staat altijd het alarm aan. Dat was toen ons geluk tijdens die inbraak. Het slot was geforceerd en toen de deur open ging klonk er een vreselijke herrie waardoor ze zijn gevlucht. We hadden toen nog geen dashcam. Afgelopen nacht overigens prima geslapen daar.

12 april: Argeles sur Mer.

Om 11:00 vertrokken uit Pals op weg naar de wijnboer in Capmany. Waren er mooi op tijd en zochten de wijn uit. Wilden betalen met de pinpas maar die mogelijkheid hadden ze daar niet. Ze sloten tussen 13:00 en 15:00. Op de navigatie een dorpje gezocht met een pinautomaat. Piepklein dorpje met nog kleinere straatjes waar we onszelf klemreden. Achteruit er uit en ergens langs de kant geparkeerd. Bleek uiteindelijk dat het dorp geen automaat had. Dan eerst maar boodschappen doen in het grote winkelcentrum in La Jonquera. Boodschappen afgerekend en toen naar de pin, maar die gaf geen geld. Weer op de navigatie gezocht en vonden een automaat in het naastgelegen dorpje. Weer met hele kleine straatjes. Geparkeerd en Margot is gaan lopen en zoeken. Kwam na een kwartiertje weer terug, nu mét geld. Het bleek dat we bij één van de vele keuzemogelijkheden van de plaatselijke pinautomaten een verkeerde keus hadden aangevinkt. Terug naar de wijnboer in Capmany, het was bijna drie uur. Broodje gegeten op de oprit en direct na de siësta de wijn betaald en ingeladen. Op weg naar Argeles sur Mer nog getankt in Spanje vanwege de relatief lage dieselprijs. We noteren altijd de tellestand bij het tanken. Deze keer precies op 180000 kilometer.

Op Camping Le Roussillonnais was het al druk vanwege de paasvakantie. Vonden een plekje vlakbij het toiletgebouw. En ondanks de vele bomen toch tv-ontvangst.

’s Middags nog buiten gezeten, maar het waaide hard. Ook onderweg al.

Het was de hele dag zonnig met een aangename temperatuur. Het was nog echt kortebroekenweer.

13 april: Saint–Pourcin-sur-Sioule.

Het is hier nu 18:00 en 14º in de zon. Iedereen loopt in dikke jassen en met mutsen op. Hoewel het dus prachtig weer is, zijn we dit toch niet meer gewend. Maar we hoorden kort geleden van een familielid: ‘nou, wen er dan maar vast aan’.

We zijn om klokslag negen uur vertrokken uit Argeles. We volgden de routeplanner, die een mooie toeristische start van onze route had bedacht met een totale afstand van 525 kilometer. We hadden er achteraf geen spijt van. Een stuk langs de kust met uiteraard aan de rechterkant de zee en links een uitgestrekt merengebied. Het waaide er wederom erg hard wat het rijden enigszins bemoeilijkte. Bij Béziers kwamen we op de A75 en toen schoot het lekker op.

We merkten dat we het Europese voorjaar tegemoet reden. Overal zagen we de beginnende bloei met o.a. volledig gele bermen vanwege de uitbundig bloeiende bremstruiken.

Zoals gewoonlijk hadden we de route gepland zonder tol. Maar bij Millau zijn we toch maar over de brug gereden, kosten €12,95. En toch ook nog een stukje in het verlengde van de A75, waardoor we korter binnendoor naar Saint-Pourcin-sur-Sioule hoefden te rijden. We wilden daar op de alom bekende cp gaan staan, maar hadden tijdens de hele reis enorm veel campers gezien. Zou er nog wel plaats zijn? Maar gelukkig, geen probleem. We konden er eentje uitzoeken, zodat we vanavond even konden kijken naar ‘Ik vertrek’.

14 april: Saint –Pourcin-sur-Sioule.

Afgelopen nacht was een koude met slechts 1º, gelukkig nog wel net boven nul. Binnen werd het 6º. Gisteravond en vanochtend hebben we de kachel aangezet.

Het maximum vandaag werd 13º met een frisse wind. We zijn vandaag hier gebleven nadat we een aantal dagen hadden gereden. Morgen verder.

15 april: Langres.

Maar vannacht dook de temperatuur met -1º net ónder het vriespunt. De kachel bood weer uitkomst en al snel nam de zon het over. Het was weer een reisdag, niets meer en niets minder.

Op heel veel plaatsen in Frankrijk stond het koolzaad al in bloei. De velden waren wel al geel, maar de intense kleur moest nog komen.

We reden vandaag 295 kilometer onder ideale omstandigheden: droog, weinig wind en de zon in de rug. En om ± 15:30 waren we in Langres. Op dezelfde cp als op de heenreis, maar nu met een aanmerkelijk aangenamere temperatuur. Het werd vandaag 19º.

Omdat we de hele dag hadden gezeten, zijn we vanmiddag nog even naar de stad gewandeld. De terrasjes die in de zon lagen hadden al behoorlijk klandizie. Voor de rest was het stil, het was maandag en veel winkels gesloten.

In één van de oude gebouwen in de binnenstad was een expositie van verschillende kunstenaars. Foto’s, schilderijen, tekeningen en beeldhouwwerk.

Op dit moment, 20:00, staan er op de cp zes Nederlandse campers en één Franse.

wat we zoal tegenkwamen in Langres: terrasjes, stoel uit de expositie, de basiliek, een straatje en een 'wandelbos' van 3,5 km. lengte

16 april: Pont-a-Mousson.

Het was niet koud vanochtend, maar wel nat. Het regende, dat waren we niet meer gewend. We waren van plan om al vast naar Blegny in België te rijden, een afstand van ongeveer 400 kilometer. Maar het bleef maar regenen en de ruitenwissers deden hun uiterste best, dat dan weer wel. Maar echt prettig rijden was het niet. We hebben halverwege de plannen bijgesteld, zeg maar ingekort. We hebben gekozen voor Pont-a-Mousson. Een cp bij de jachthaven. De jachthaven ligt aan een zijarm van de Moezel. Een paar jaar geleden stonden we hier ook, maar waren toen onderweg náár Marokko. Ook toen regende het hier en stonden we bijna alleen op de cp. Nu was dat wel anders, de plek was ’s avonds helemaal vol. Voor €10.- hebben we hier een plek inclusief stroom, water en zelfs kunnen we de douches gebruiken. Dat hebben we dus ook direct gedaan, het was toen nog rustig. Later in de middag zagen we dat er steeds meer belangstelling ontstond.

We konden ons nauwelijks een dag tijdens deze reis herinneren die volledig verregende. Margot heeft zich weer kunnen uitleven op het borduurwerk en Gerard heeft de website bijgewerkt. Een enkele regendag kan soms best knus zijn, heel anders wordt het zodra de ene regendag op de andere volgt.

De plaatselijke McDonalds ligt schuin achter ons. Met de extra antenne konden we de WiFi net bereiken.

Aan de opbrengst van de zonnepanelen thuis konden we zien dat het daar prachtig weer was, we zijn onderweg.

Om acht uur regende het hier nog steeds en het werd vandaag maximaal 16º.

17 april: Blegny

Toen we vanochtend opstonden was het gelukkig weer droog. Eén regendag op zoveel zonnige dagen, waar hebben we het over.

Omdat de meter van onze schoonwatertank het sinds enige tijd niet meer doet, moeten we af en toe echt even naar het niveau in de watertank kijken. Ook weten we wel ongeveer hoelang we met één tankvulling toe kunnen. Maar we waren weer aan nieuw water toe. Nou weten we uit ervaring dat wanneer er ’s morgens campers vertrekken vanaf een camping of cp, de meesten dan langs de wisselplaats gaan. We hadden al visioenen van een lange rij wachtenden vóór ons. Niets was minder waar. Toen we weg wilden rijden was de wisselplaats vrij en konden we direct tanken, probleem opgelost.

Via de A31 toerden we aan op Luxemburg. Onze dieselberekening kwam aardig uit. Bij het eerste tankstation konden we de tank weer vullen met 52 liter voor €1,10 per liter. Dat was andere koek dan de Franse dieselprijzen, we zagen literprijzen van €1,45 tot wel €1,69. Het loonde dus de moeite om berekenend te rijden.

Het was vandaag wonderwel niet druk op de wegen en we konden lekker doorrijden. Vroeg in de middag waren we op de cp in Blegny en konden een plekje zoeken. Een grote parkeerplaats van de historische kolenmijn, waarvan een aantal plaatsen aan de rand is gereserveerd voor campers. Later in de avond waren alle reguliere plekken bezet.

We hebben direct bij ‘het onthaal’ (de receptie) een reservering gemaakt voor donderdag voor een bezoek met Nederlandstalige gids aan de mijn.

Aansluitend hebben we de ‘steenberg’ beklommen. Een naast de mijn gelegen berg van 40 meter hoog met een prachtig uitzicht over de omgeving.

panorama van ±150º gemaakt van 19 verticale foto's op de 'steenberg' op 213 meter hoogte

18 april: Blegny

Bezoek aan de mijn. Eerst, uiteraard, een film over het ontstaan van de kolen, hoe het winnen ervan vroeger in z’n werk ging en wanneer de respectievelijke mijnen sloten. Daarna daalden we met de lift 30 meter af. Onze gids was een zeer enthousiaste Nederlands sprekende oud-mijnwerker. Onze bezoekersgroep bestond slechts uit zes volwassenen en drie kinderen en daarmee hadden we geluk. De gids vertelde dat er in de liftkooi zestien personen passen en er zijn twee kooien boven elkaar. Met een volle bak sta je dus beneden met tweeëndertig mensen. Wie dan vooraan staat kan de gids verstaan.

Volgens ons zullen de kinderen in onze groep zich deze rondleiding in de mijnschachten nog lang herinneren. De gids richtte zich steeds weer tot de kinderen en betrok hen bij heel zijn uitleg. Het deed ons denken aan ons bezoek aan het Muiderslot, heel lang geleden. We lagen daar met de boot in de buurt, de kinderen waren een jaar of 7. Als we hun er nu aan herinneren weten ze zich hiervan nog veel te herinneren. Met dank aan de toenmalige gids die elke uitleg begon met de legendarisch geworden woorden: ‘jongens en meisjes, dames en heren…..’.

Dertig meter was nog niet diep genoeg en met een trap daalden we nog verder af. De mijn was oorspronkelijk ±600 meter diep. Het bezoek was zeer de moeite waard.

We hadden ook geboekt voor een ritje van vijftig minuten met het toeristentrijntje. Dat was iets minder geslaagd. We zaten mooi vooraan in het tweede wagentje. Zelfs helemaal alléén, tot kort voor aanvang. Want toen kwam er een groep kleuters met begeleiding bij. En zowel de kleuters als de begeleiding hadden hoe dan ook geen interesse voor de omgeving waar we reden. Het automatische commentaar uit de speakers was minimaal en in het Frans. Ook liep het vanwege wegwerkzaamheden en dus omleidingen niet synchroon met de omgeving waar we reden. We probeerden toch het commentaar uit de speakers te volgen, maar de kleuters én leiding overstemden het. Volgens ons hadden de kinderen meer plezier gehad in de speeltuin: gratis en op hetzelfde terrein als de mijn.

Het was een zonovergoten dag en het werd 21º.

De gereserveerde cp’s zijn volledig bezet. In totaal staan er nu zo’n 35 campers. Mede oorzaak van de grote drukte zijn waarschijnlijk het Paasweekend, de schoolvakanties en de wielerwedstrijd Luik-Bastenaken-Luik.

indruk van ons mijnbezoek

19 en 20 april: Oudehaske.

Het was maar goed dat we vanochtend uit Blegny zijn vertrokken en niet pas zaterdag. Dan wordt de wielerwedstrijd Liège-Bastogne-Liège Espoirs verreden. Het zegt ons niets, we hadden het even aan de wielerfanaat naast ons moeten vragen. Terwijl we Blegny verlieten zagen we op diverse plaatsen dranghekken staan en aan alle bomen langs het parcours waren op fietshoogte autobanden als bescherming bevestigd. Voor de wielrenners natuurlijk.

Het was druk op de wegen. Veel vracht- en toeristenverkeer. We kwamen een paar keer in langzaam rijdende files terecht, maar hebben gelukkig niet stilgestaan.

Op heel veel plaatsen kleurden de bermen uitbundig geel vanwege het speenkruid.

In de loop van de middag waren we bij onze familie en zijn we met z’n vieren in het centrum van Heerenveen een visje gaan eten.

Vrijdag was een prachtige zonnige dag en dat herhaalde zich zaterdag. We hebben de fietsen van de drager gepakt en hebben een tochtje door onze vroegere woonomgeving gemaakt en zagen dat ook de bootrecreatie al weer op gang was gekomen.

21 april: laatste dag van het reisverslag

We hebben vandaag het 60-jarig huwelijksjubileum van onze familieleden gevierd. Veel bloemen en o.a. brieven van de Koning, de burgemeester van Heerenveen en de Provincie Friesland.

Onze reis zit er nu op. Morgen, Tweede Paasdag, gaan we weer naar huis in Groningen, nadat we ruim drie maanden op reis zijn geweest naar en door Marokko.

We reden deze reis totaal 9862 kilometer, waarvan in Marokko 3750 kilometer. De enige pech die we hadden was in Zuid Frankrijk, waardoor we de geplande boot vanuit Barcelona misten. En noodgedwongen vier nachten in een B&B-hotel overnachtten.

We zullen wel weer even moeten wennen aan het dagelijkse leven. De eerste afspraken zijn al weer gepland.

We weten nog niet wanneer en waar naar toe de volgende reis zal gaan.