Maandag 5 februari: Argeles-sur-Mer.

We hadden gisteren op internet twee bedrijven gevonden vlakbij Argeles die mogelijk een nieuwe brander voor de koelkast in voorraad konden hebben en hebben hun een mailtje met die vraag gestuurd. Vanochtend hebben we de cp verlaten en zijn maar alvast even bij hun langs gereden. Maar helaas, niet in voorraad.

Uiteindelijk hebben we besloten te wachten en terug te gaan naar de cp, zodat het eerste bedrijf waar we waren, de brander kan bestellen. Het is niet anders. Het voelde niet goed om verder te gaan met de reis, terwijl de koelkast niet echt goed werkt op gas. Volgens de medewerker van het bedrijf zou de brander er morgen kunnen zijn, maar hij zei er gelijk bij: “maar het is wel Frankrijk hè”. Maar woensdag was volgens hem een reële optie. We blijven dus nog een paar dagen hier in Argeles. We hebben het mooiste plekje van de hele cp, vinden wij tenminste. En het is mooi weer, wij vermaken ons hier wel.

Dinsdag 6 februari: Argeles-sur-Mer.

Het werd vandaag maar 13 graden, we waren inmiddels al wat meer gewend. Gisteren was het uitgesproken zonnig, vandaag scheen er zo af en toe een waterig zonnetje, gelukkig was er weinig wind.

We zijn hier vandaag op de cp gebleven omdat we een brander voor de koelkast hebben besteld. Die kan vandaag bij het bedrijf aankomen, maar het kan ook morgen of overmorgen zijn.

Het was dus een prima dag om de fietsen tevoorschijn te halen. We zijn naar Collioure gefietst. Met GoogleMaps op de gsm op het fietsstuur en de bordjes langs de weg was het niet een moeilijk ritje van tien kilometer. Niet zoals we thuis gewend zijn over vrijliggende fietspaden, maar hoofdzakelijk via een afgebakende asfaltstrook langs de weg.

Een klein deel van de route in het stadje zelf hebben we lopend afgelegd, het was gewoon te stijl. Het was niet druk in de stad, zeg maar gewoon ongezellig stil. Veel winkeltjes en restaurantjes waren gesloten. Bij één zagen we zelfs nog dat er ‘een gezellige kerst en een goed nieuwjaar’ werd gewenst.

’s Zomers, tijdens het toeristenseizoen, wordt het kleine strand intensief gebruikt door zonaanbidders en zwemmers. Vandaag zagen we toch nog twee zwemmers die het koude water trotseerden.

We checkten voor de zekerheid even de e-mail en zagen tot onze verbazing dat het camperreparatiebedrijf had gemeld dat de koelkastbrander bij hun was binnengekomen en opgehaald kan worden. We gaan er morgen even op de fiets naar toe. Weer een afstand van tien kilometer. Deze keer naar Elne, dichtbij Saint-Cyprien.

Het was inmiddels een uur of drie en we hadden wel trek in een pizza. De afhaalpizzeria werd net op slot gedraaid toen wij er langs liepen en een andere vonden we niet. Nou, dan maar een lekkere omelet we vonden een restaurant met een ruime sortering. Toen we echter een tafeltje wilden claimen, kregen we de melding: fermé. Jammer, dan maar het volgende restaurant met een keur aan omeletten: helaas, alleen maar op vrijdag. We hebben vervolgens de fietsen weer gepakt en zijn weer naar de camper gegaan.

Het was al weer druk op de cp. Tegen een uur of zes zagen we op de app dat er geen plaatsen meer beschikbaar waren.

Donderdag 8 februari: Pals.

Gistermorgen hebben we de koelkastbrander opgehaald. Als je een bedrijf wilt bezoeken, ditmaal dus nog in Frankrijk, is het raadzaam om je van te voren van de openingstijden op de hoogte te stellen. Het bedrijf waar wij de brander hadden besteld is geopend van 9 tot 12 en van 2 tot 5. En omdat we de brander woensdagmiddag nog wilden monteren, moesten we er dus voor twaalven zijn. De afstand was tien fietskilometers en we lieten ons weer geleiden door GoogleMaps op het fietsstuur. Een mooie route over hobbelige landweggetjes, o.a. langs uitgestrekte bloemkoolvelden, de meeste kolen waren al gerooid. Natuurlijk reden we een paar keer verkeerd en om 11:30 waren we er, de brander lag op ons te wachten. Wel lijken hier andere prijzen voor dergelijk materiaal te gelden dan thuis. Voor zowel de brander die besteld was als de sproeier die uit voorraad werd geleverd, betaalden we ruim 25% meer. Maar ja, we hadden het nodig, dus….

De montage verliep probleemloos en de vlam is weer mooi blauw. En inmiddels staan we op een cp in Pals, de koelkast werkt weer volledig op gas en de temperatuur in de kast is nu 3,5 graden. We zijn dik tevreden.

Vanochtend hebben we dus eindelijk de cp van Argeles verlaten. Gisteravond ‘my balance’, dat is het tegoed op de in- en uitrij card van Camping-Car Park, opgewaardeerd, want bij een te laag saldo gaat de slagboom echt niet open. Dat denken we dat ook aan de hand was bij de Franse camper voor ons. Ze konden schuiven met de card wat ze wilden, maar de slagboom bleef voor hun gesloten.

Onderweg, een aantal kilometers voorbij La Jonquera, hebben we de dieselvoorraad weer aangevuld. Dat kan in L.J. ook wel, er zijn voldoende tankstations, maar we vinden het er vaak wat te chaotisch, vooral met veel vrachtwagens.

We tankten nu voor €1,59 per liter. En wat we al voorzichtig voorspelden, bij het volgende tankstation was het €1,40.

Wij waren nummer twee hier op de cp in Pals, die niet veel meer voorstelt dan een zanderige parkeerplaats. Inmiddels staan we er met vier campers.

Toen we vanochtend uit Argeles vertrokken scheen de zon uitbundig, zoals we dat eigenlijk van de meeste voorgaande dagen gewend waren. Ook toen we op de cp stonden was dat nog niet veranderd, en we verheugden ons op een mooie zonsondergang met vrij uitzicht op het westen. Die zonsondergang was er natuurlijk wel, maar voor ons helaas niet zichtbaar omdat het inmiddels bewolkt was met een behoorlijk aangewakkerde wind. En dat op een zanderige parkeerplaats…..

In de namiddag zijn we nog even gaan wandelen en we hoopten dat er iets meer reuring in het plaatsje zou zijn dan de vorige keer dat we er waren: ijdele hoop.

Pals is een gemeente in de Spaanse provincie Girona in de regio Catalonië en deze regio is het zwaarst getroffen door extreme droogte. De waterreserves zijn inmiddels tot een kritiek laag niveau gedaald. Hierdoor is voor miljoenen inwoners de noodtoestand afgekondigd voor wat betreft het gebruik van drinkwater. De ernst van de toestand is opgedeeld in een aantal fases, op dit moment geldt fase 1. In deze fase is de watertoewijzing per persoon per dag aan banden gelegd, waarbij bijvoorbeeld autowassen uit den boze is.

Vrijdag 9 februari: Peñíscola.

We hadden gisteren nog wel een dagje in Pals willen blijven, we hadden zelfs een fietstocht uitgestippeld. Maar helaas, het waaide veel te hard. ’s Nachts stond de camper te schudden op de wielen en dat was ’s morgens niet anders. Dus, inpakken en wegwezen.

We hebben telefonisch een reservering gemaakt bij camping El Cid in Peñíscola. Aanstaande zondag kunnen we daar terecht. De afstand van Pals naar Peñíscola is ongeveer 350 kilometer en dat vonden we eigenlijk wel een beetje te veel voor één dag. We vonden een tussenstop bij Playa y Fiesta in Mont-roig del Camp. Daar aangekomen bleek de toegangsweg naar de camping en de cp letterlijk een onneembare bult voor onze camper te zijn. Als we waren doorgereden zouden we zeer waarschijnlijk schade hebben opgelopen. Het bleek nog ‘maar’ honderd kilometer naar Peñíscola te zijn, dus: rijden. Het werden uiteindelijk ruim 25 kilometer extra omdat we op het laatste moment een verkeerde afslag naar een rotonde inreden.

We hadden ons voorbereid op oponthoud bij o.a. Barcelona vanwege boerenprotesten. Gelukkig viel dat mee, niets gezien daar. Maar met nog 5 kilometer te gaan en de finish op de navigatie al in zicht: jawel hoor, politieauto’s met blauw zwaailicht en een file vanwege een tractoroptocht met boeren. Het oponthoud viel gelukkig mee en we staan nu op een cp net buiten de stad.

Wat ook heel bijzonder was vandaag, vooral nadat we gisteren over de waterschaarste spraken, was dat we tot en met Barcelona met de ruitenwissers in de intervalstand hebben gereden. En ook vanavond heeft het (een beetje) geregend. Maar dat is natuurlijk bij lange na niet voldoende om de problemen met de watervoorraden op te lossen.

Zaterdag 10 februari: Peñíscola.

Afgelopen nacht was de cp bijna vol en het lijkt er op dat dit voor komende nacht ook weer het geval gaat zijn. Trouwens, de grote schemerlamp buiten naast de camper is pas om een uur of zes vanochtend uit gegaan.

De dag begon een beetje bewolkt, maar in de loop van de ochtend kwam de zon er bij en het werd negentien graden. Ook ging het ‘s middags weer steeds harder waaien, maar de wind nam later gelukkig weer af.

Het niveau van de gebruiksaccu stond vanochtend op 75%. Met de hoeveelheid zon van vandaag was het peil om vijf uur al weer 100%. Voldoende stroom om vanavond het journaal en de eerste twee delen van de nieuwe serie ‘Witness Number 3’ te gaan zien.

We zijn al een paar keer eerder in Peñíscola geweest, maar we vinden het altijd weer leuk om langs de boulevard te wandelen en even door de kleine en soms steile straatjes van de oude stad te slenteren. Hoewel het nog geen hoogseizoen is, maar wél weekend, waren diverse restaurantjes geopend en er werd flink geconsumeerd. Bij elk restaurant stonden de menukaarten uitnodigend op de stoep. We kregen echter nauwelijks de kans om die rustig en ongestoord te bekijken, je werd bijna het restaurant ingetrokken, het leek Marokko wel. Uiteindelijk hebben we bij een klein Turks restaurantje een heerlijk Menu Kebab gegeten. We konden kiezen om buiten in de schaduw en op de wind te gaan zitten, of binnen. We kozen voor het laatste, maar daar zat ook een groep van ongeveer vijftien Spaanse dames (op leeftijd) en die waren niet te missen. Gerard heeft zijn hoorhulpjes maar uit gezet, was wel zo rustig.

Gisteren tijdens de schemering zagen we hele grote groepen spreeuwen overvliegen, kennelijk zoekend naar een plekje voor de nacht, die af en toe landden in een boom om vervolgens weer weg te vliegen. Vanmiddag hoopten we dat weer te zien maar helaas. Wel hier en daar een paar klein groepjes, maar niet die grote ‘scholen’ van gisteren.

Tegen zessen kwam er een sinaasappelverkoper op de cp. We kochten een zak van 10 stuks voor maar €3.-. Dat wordt weer smullen!