elke avond tijdens de schemering zoeken luid kwetterende spreeuwen een plekje voor de nacht

Dinsdag 20 februari: Peñíscola.

Toen we maandagochtend opstonden scheen de zon nog niet en tijdens het ontbijt hoorden we het zelfs tikken op het dak. Heel voorzichtig regende het, een beetje maar. Iedere maandag is hier weekmarkt. In de buurt van de oude stad, hadden we al uitgevonden. En toen we met de fiets in de buurt kwamen hoefden we alleen maar de mensen, soms in kleine groepjes, te volgen. Margot was wijs geweest door een fleece aan te trekken. Gerard had nog het tikken van de regendruppels in gedachten en had een jas aangetrokken, niet wijs dus.

Op de markt waren straatjes met levensmiddelen, kleding en een afdeling potten & pannen. We hebben een kistje aardbeien gekocht en wat groente, het paste weer gemakkelijk in de fietstassen.

Aan de rand van de markt stond een foodtruck met o.a. churros, soms ook wel aangeduid als de Spaanse donut. Het is een snack gemaakt van gefrituurd tarwedeeg, maar soms ook van aardappeldeeg. De snack komt oorspronkelijk uit Spanje, maar is ook populair in Latijns-Amerika, Frankrijk, Portugal, Marokko, de Verenigde Staten, Australië, en Spaans-sprekende Caribische eilanden. Soms zien we ze zelfs bij ons op de markt in Groningen. In het zuiden van Nederland komt de churro voor onder de naam 'suikerfriet'. Margot eet de ze het liefst mét suiker, Gerard zonder.

We hebben gewacht tot er een tafeltje vrij kwam en hebben toen elk een zakje met vier churros gekocht, en we konden de lunch overslaan. Maar hoe dan ook, voor herhaling vatbaar.

Nadat we de fietstassen bij de camper weer hadden leeggemaakt hebben we bijna dezelfde route gereden als zaterdag en kwamen dus weer uit in Benicarlo. De cp was weer druk bezet. Je kunt daar prima staan met uitzicht op zee.

We fietsten vlak langs Lidl en hebben daar nog wat dingetjes ingeslagen, waarna we in een rustig tempo weer naar de camper zijn gefietst. De zon scheen, de stoelen uit de garage gepakt en onder het genot van een kopje koffie hebben we nog lekker wat zitten lezen.

Vandaag (dinsdag) hebben we voorbereidingen getroffen om te vertrekken, we waren hier bijna vastgeroest, maar we hadden hier ook alles wat we wilden. We hebben vanmiddag afgerekend, toilet en vuilwater geleegd en vers water getankt, zodat we morgen zonder oponthoud kunnen vertrekken. De eerste stop is al over een paar honderd meter bij Aldi. Vandaar gaan we rijden en we vermijden de snelwegen. We zien wel waar we uitkomen.

de wekelijkse markt op maandagochtend in Peñíscola die druk werd bezocht, ook door toeristen/camperaars

Donderdag 22 februari: Alicante.

Het werd vandaag (donderdag) een mooie dag met weinig wind en de temperatuur werd 23 graden, nu (20:30) is het nog 19 graden.

Gisteren, woensdag, zijn we dan eindelijk uit Peñíscola vertrokken. Het plan was om naar een cp in Castellón de la Plana te gaan. Er zijn er twee, er zal toch op één van die twee wel een plekje voor ons zijn voor één nacht? Nou mooi niet. Afgeladen vol met zelfs campers in de aanliggende straten. Op de grootste van de twee cp’s, die bij het vliegveld, staan camperaars soms meerdere weken, soms zelfs maanden achtereen. We zijn dus maar doorgereden.

Omdat er binnenkort een plekje voor ons wordt gereserveerd op een camping in Mazarron, besloten we maar al vast een eind die kant op te gaan. Er waren nog 250 kilometers te gaan naar Alicante. Daar is een grote cp aan zee, met altijd wel een plekje over. Hoewel we bij het vertrek vanuit Peñíscola ‘snelweg mijden’ hadden ingegeven op de navigatie, leek ons dat voor het vervolg van de rit niet raadzaam. Na een soepel verlopen rit waren we om vijf uur op de cp. En inderdaad, ook vol. Je kunt daar met een rij campers aan zee staan en er is een tweede rij die daar ver achter staat. Er stonden al campers in een derde rij, middenin, waar wij ook aansloten. Uiteindelijk kregen we een plaatsje vóór een andere camper aangeboden in de tweede rij. Afijn, luiken dicht, eten, tv aan met een glaasje wijn erbij en we hebben er heerlijk geslapen.

Vanochtend was er weer de gebruikelijke wisseling van de wacht en al snel hadden we een plek gevonden, volledig naar ons zin.

Vanaf de cp heb je zicht op het vliegveld van Alicante, zo’n vier kilometer verder. We wilden daar even kijken en hebben de fietsen gepakt en door GoogleMaps een route laten maken. Maar die wilde ons er via de N332 en N338 naar toe laten fietsen. Dat vonden we geen goed plan en na nog wat gezoek vonden we een tussendoor fietsroute gedeeltelijk via een schelpen- en grindpad. Maar wel een stuk rustiger en veiliger dan via de N-wegen. In tegenstelling tot Schiphol konden we niet via een terras of iets dergelijks naar de landende en opstijgende vliegtuigen kijken. En ook anders dan Schiphol heeft dit vliegveld maar één oost-west start- en landingsbaan. We hebben wat in de vertrekhal rondgekeken en hebben de verleiding kunnen weerstaan om tegen een vorstelijke betaling daar iets te gaan eten.

Rond vier uur waren we weer bij ons huis op wielen. De zon was inmiddels wat versluierd en de wind aangetrokken, waardoor het niet echt lekker meer was om buiten te zitten.

Morgen richting Mazzarón, er is een plekje voor ons. K&C wonen daar ’s winters en C&W staan daar voor een aantal weken ook op de camping. We verheugen ons op een gezellig weerzien.

Zaterdag 24 februari: Mazarrón.

Het was gisteren (vrijdag) maar 150 kilometer naar Mazarrón en we hadden geen haast. Met een gangetje van 90 km/h kom je er ook. Soms een langzaam rijdende vrachtwagen inhalen, andere vrachtwagens gingen sneller en haalden ons in. Rond één uur waren we bij de camping. En voordat we door de slagboom gingen, hebben eerst nog even de vuilwatertank in de put leeg laten lopen.

We meldden ons bij de receptie en kregen te horen dat de camping ‘complet’ was, vol dus. Maar toen we zeiden dat er voor ons gereserveerd was, konden we naar ons tijdelijke plekje rijden. Met dank aan onze 'kruiwagen'. Het plekje was niet groot, we pasten er net op, maar groot genoeg voor een paar dagen, daarna zouden we verhuizen naar een grotere plek.

In de namiddag hebben we met z’n zessen getoost op het weerzien van elkaar.

En vanochtend, we zaten nog aan de ontbijttafel, kwam Maria (van de receptie) vertellen dat we naar de definitieve plek konden verhuizen. Eerder dan verwacht, omdat de camper die daar oorspronkelijk was gepland niet zou komen. En wat voor een plek. We hebben de camper er eerst maar middenop gezet, met aan beide zijkanten een zee van ruimte.

C&W kwamen vertellen dat ze naar Viggos gingen voor een menu-del-dia. We mochten ons aansluiten. Het restaurant bevindt zich in Puerto de Mazarrón, ongeveer vijf kilometer hier vandaan. We hebben afgesproken elkaar daar rond één uur te treffen. Zij gingen lopen, wij op de fiets. Het was nog niet druk in het restaurant en er waren dus voldoende tafeltjes vrij. We hebben er weer heerlijk gegeten: eerst een ‘starter’ dan een voorgerecht, gevolgd door het hoofdgerecht en afsluitend een dessert. En dat alles vergezeld door een groot glas tinto de ferrano voor elk. Tijdens het weekend is het menu-del-dia €1 duurder dan op doordeweekse dagen. Nu betaalden we €15.- pp.

Terug bij de camper hebben we nog even buiten gezeten, jammer genoeg waaide het erg hard. Maar hoe dan ook: het was met 19 graden alweer een stralende dag.