Maandag 26 februari: Mazarrón.

Margot wilde naar de kapper. Van C&W hadden we hiervoor een adres gekregen, aan de rand van het winkelcentrum van Mazarrón.

Maar één van de weerapps wilde ons doen geloven dat er een bak regen aankwam waar de honden geen brood van zouden lusten. Thuis zijn we min of meer gewend hiernaar te handelen. Hoe anders is dat hier. Op de voorruit van de camper waren inderdaad regendruppels te zien, maar dat was heel wat anders dan die bakken regen die we verwachtten.

Tegen tweeën zijn we daarom toch op de fiets gestapt en linea recta naar de kapper gegaan. Om halfvier kon ze er terecht.

Als we thuis zeggen dat we naar de Chinees gaan, begrijpt iedereen dat we daar dan gaan eten of bijvoorbeeld een portie BabiPangang bestellen om mee te nemen. Als je in Spanje naar de Chinees gaat kom je in een winkel waar je bijna alles kunt kopen wat je kunt bedenken. Kleding, servies, feestartikelen, gereedschap, keukengerei en nog veel, veel meer. De ene winkel is wat groter dan de andere en ook de sortering wil per winkel nog wel verschillen. We hoorden dat er in Mazarrón en Puerto de Mazarrón wel een stuk of zes winkels zijn.

We hebben een deel van de wachttijd voor de kapper in de winkel in Puerto benut. En natuurlijk ga je de winkel niet uit zonder iets gekocht te hebben.

Dinsdag 27 februari: Mazarrón.

We zijn vandaag bij de camper gebleven. Het stormde de hele dag, dat nodigde niet uit om te gaan fietsen. Het werd lezen voor Gerard en borduren voor Margot.

De windverwachtingen voor morgen zien er voorlopig niet veel beter uit.

harde wind met windkracht 5, dat nodigde niet erg uit om er opuit te trekken

Woensdag 28 februari: Mazarrón.

De internetverbinding op de camping is bijzonder slecht. Dat geldt niet alleen voor het internet van de camping zelf, maar ook voor de ontvangst met de GSM. Met de telefoon tegen het raam gedrukt, krijgen we slechts drie streepjes van de vier van het 3G Orange-signaal. Het is daarom voorlopig moeilijk om de site per dag bij te houden.

Bij het opstaan vanochtend was de temperatuur buiten slechts 9 graden, binnen was het maar 13 en de dag begon in eerste instantie bewolkt. Later kwam de zon er gelukkig bij, daar werd het direct een stuk aangenamer van. De stormwind die gisteren ook al de hele dag op ‘aan’ stond, was er vandaag helaas ook weer. Volgens weer-app YR zal de wind vanmiddag eerst afnemen van kracht 5 naar 3, maar later weer aanhalen tot 4. We worden er niet vrolijk van, maar het is even niet anders.

Op de camping is een buitenbad, maar ook een overdekt zwembad. Het buitenbad is nog niet geopend. Twee keer per week is er voor belangstellenden aquafit in het binnenbad. Margot heeft daar vanochtend aan meegedaan.

En vanmiddag, toen de wind in kracht was afgenomen en de zon steeds meer kracht kreeg, zijn we op de fiets in de richting van La Azohia gegaan. Vorig jaar hebben we daar een paar dagen op de cp gestaan. Deze keer zijn we tot aan Hotel L’Azohia gegaan, het onbewoonde hotel. Het hotel staat er al een aantal jaren, maar is nooit in gebruik genomen. Eén van de komende dagen gaan we nog wel naar de cp. Nu zijn we gestrand bij Local Social in Isla Plana voor een overheerlijke Café Asiático.

Cafe Asiático is een zoete koffiedrank die zijn oorsprong vindt in de regio Murcia. Hoewel de naam ‘Aziatisch’ suggereert dat het een Aziatische oorsprong heeft, is de drank volledig Spaans. De Cafe Asiático bestaat uit sterke espresso, gecondenseerde melk, cognac of brandy, een vleugje Licor 43 (een zoete Spaanse likeur), en wordt vaak afgewerkt met een beetje citroen- of kaneelschil, een paar koffiebonen en met een laagje schuimige melk met daarop wat kaneel. De Asiático is niet in geheel Spanje verkrijgbaar, maar slechts in de ruime omgeving van Murcia/Mazarrón/Cartagena.

Even later kregen we gezelschap van Cor&Wil, zij waren lopend deze kant op gekomen.

We hebben de dag bij Kees&Carla met een hapje en een drankje afgesloten. De dagen vliegen voorbij.

halverwege, met zicht op zee met heel helder water

Donderdag 29 februari: Mazarrón.

Om halfelf zaten we op de fiets, om precies zes uur waren we weer terug bij de camper. Samen met C&W zijn we naar de Kanonnen van Mazarrón gegaan, een afstand van bijna 20 kilometer. Het eerste deel was mooi vlak, maar na 12 kilometer moest er worden geklommen. Gelukkig waren de fietsaccu’s tot de nok geladen. Af en toe de versnelling op 1, de ondersteuning op maximaal en indien nodig even pauze.

En na een tijdje waren we er dan: de Bateria de Castillitos. Dit is een oud fort dat voorzien is van twee zeer grote kanonnen. Het fort staat op een kleine landtong tussen Cartagena en Mazarrón. Het wordt in de volksmond vaak "de kanonnen van Mazarron" genoemd. Niet te verwarren natuurlijk met die van Navarone.

Het militaire fort werd gebouwd in de jaren 1933 - 1936 samen met een kleiner soortgelijk fort, de Bateria de Cenizas aan de andere kant van Cartagena.

Hoewel militaire architectuur vaak niet erg fraai is, staan hier de kanonnen temidden van gebouwen die de stijl hebben van een kasteel, waarbij voor de bouw gebruik is gemaakt van de daar aanwezige stenen.

De bedoeling was dat deze 2 forten samen de toegang op zee tot Cartagena konden beschermen. Hiervoor werd het fort uitgerust met 2 zware Vickers-Armstrong kanonnen met een reikwijdte van bijna 35 kilometer. Deze kanonnen en de bijhorende uitkijktorens zijn nog intact. Er staan op het terrein nog een paar kanonnen, maar dat zijn kleinere typen.

Op de terugweg, zo ongeveer halverwege, zijn we even neergestreken bij een klein restaurantje en deden ons tegoed aan Tinto de Ferrano en Café Asiático. Het was weer een geslaagde dag.

Zaterdag 2 maart: Mazarrón.

Gisteren was een rustige dag met een knallend einde, gelukkig zonder gewonden.

Vrijdagmiddag zijn we nog even naar Isla Plana gefietst voor een paar boodschapjes. En ja, als je daar dan eenmaal bent kun je een bezoekje aan het tegenoverliggende Local Social voor een Café Asiático mét een appelpunt natuurlijk niet overslaan. Het was er, zoals gewoonlijk, een gezellige drukte.

Zaterdag hadden we afgesproken om samen met C&W naar ‘Chino Pekin 5’ te gaan, een chinees restaurant waar ook een menu del dia werd geserveerd. Om twaalf uur op de fiets, het was niet ver en ze wilden ons eerst nog even meenemen iets verder dan het restaurant en vlakbij de jachthaven. Vanaf een uitkijkpunt heb je bij helder weer een prachtig uitzicht over zee en op een tegenoverliggende landtong.

Om één uur waren we bij het restaurant. We waren er door K&C op geattendeerd niet te laat bij het restaurant aan te komen vanwege de populariteit en dus de drukte, zeker in het weekend. We konden kiezen waar we wilden gaan zitten, die luxe hadden latere bezoekers niet meer, sommigen moesten zelfs wachten op een vrijkomende tafel. We kozen niet voor het menu van de dag, maar voor een 4-personen menu. En hoe kan het ook anders, het was weer perfect.

Oh ja, zou ik nog haast het knallende einde van gisteren vergeten. De borden met de heerlijke opgewarmde zuurkool met worst (uit de vriezer) stonden op tafel, samen met voor elk een glas bruin bier. De eerste hap hadden we net binnen toen met een gi-gan-ti-sche knal de halve camper bezaaid lag met glassplinters. Op de zuurkool en in het bier en waar eigenlijk níét, maar gelukkig niet op ons zelf. De glasplaat van het gaskooktoestel was in duizend stukjes uiteen geknald. Nou ja, maak er maar een miljoen van. Het eten en het bier konden we afvoeren. De kussens naar buiten getild en binnen eerst zo veel mogelijk glas bij elkaar geveegd en daarna met de stofzuiger de rest weggewerkt. Wat een ravage was dat. Oorzaak? Gaspit níet uitgezet en de klep wél naar beneden gedaan. Doen we noooooit weer en gaan nu zoeken naar een nieuwe glasplaat. En dat zal nog een hele toer worden.....