Zaterdag 27 januari: Langres.

Toen we opstonden vanochtend scheen de zon al. En die bleef de hele dag uitbundig schijnen. Mede hierdoor reden we een hele mooie rit van een kleine 450 km. en het was relatief rustig op de weg vanwege de weinige vrachtwagens.

Wel waren er een aantal wegen afgesloten voor onderhoud. De hierdoor ontstane drukte was goed merkbaar op de omleidingswegen.

O.a. de A3 in Luxemburg was dicht en volgens de matrixborden moesten we naar de A4 en een stuk binnendoor naar de A31. Gelukkig werd dat met bordjes ‘Deviation’ netjes aangegeven tot aan de grens met Frankrijk.

En natuurlijk even getankt in Luxemburg. De literprijs was hier €1,52. Niet gek vergeleken met de prijzen die we later in Frankrijk zagen.

We reden vandaag in Frankrijk voor het eerst met die drie gele bordjes op de camper die medeweggebruikers zouden moeten waarschuwen voor de dode hoek. Wij bevestigen die bordjes met zuignapjes, zodat ze er in Spanje weer af kunnen.

We waren rond vijf uur op de cp in Langres. Het was nog niet druk, maar dat veranderde in de loop van de avond.

Zondag 28 januari: Saint-Pourçain-sur-Sioule.

Later gisteravond kwamen er nog steeds campers binnen. Een daarvan wilde naast ons staan. Niks mis mee, zou je zeggen, er waren nog wel twee plekken vrij. Het was al donker maar we konden het allemaal nog goed zien, we hadden de luiken nog niet gesloten. En dat was maar goed ook, want de chauffeur had de beschikbare ruimte om achteruit in te parkeren niet goed ingeschat. Als we niet op de claxon hadden gedrukt, dan hadden hij en wij nu schade gehad. Hij is kennelijk geschrokken en is met de camper ergens anders, tussen twee campers, gaan staan. Ook goed.

We hebben lekker geslapen, het was rustig op het kamp. Om tien uur vertrokken we weer. Maar eerst nog even een sanitaire schoonmaak: toilet en vuilwatertank legen. Volgens Garmin was het een route van om en nabij 280 km. De eerste 100 kilometer reden we in de mist, waarbij het zicht varieerde van 50 tot 100 meter. Gelukkig was het helemaal niet druk en er reden geen vrachtwagens.

Ook vandaag zagen we bij het binnenrijden van diverse dorpen dat men de plaatsnaamborden op de kop had gedraaid. Aan het einde van het dorp, met het naambord met de rode streep, hingen die borden op de gebruikelijke manier, zodat je tenminste nog kon lezen welk dorp je net was gepasseerd. Zou er een link zijn met de omgekeerde vlaggen in de weilanden in Nederland?

We reden o.a. de D974 maar bij Dijon was die ‘Barré’, waarschijnlijk vanwege een of ander groot evenement. Overal wegafsluitingen en verkeersregelaars. Er waren wel een paar bordjes met ‘Deviation’ geplaatst die we volgden maar bij de rotonde gaf die een voor ons verkeerde route aan. Dus terug naar waar de wegversperring begon. Daar aan een verkeersregelaar gevraagd welke route we moesten volgen naar Beaune: “direction Philibert” was z’n vriendelijke antwoord. En toen kwam het toch nog goed.

Eenmaal in Beaune zagen we de meest voordelige prijs voor dieselolie sinds dagen: €1,70 per liter van Esso. Wij gebruiken niet de term ‘goedkoopste’ want goedkoop is het allerminst, maar ‘meest voordelige’. Afijn, de tank zit weer vol.

In St-Léger-sur-Dheune aan de D978 zijn we even gestopt voor een broodje. Het plaatsje ligt, logisch, aan de gelijknamige rivier. Maar die kan op dit moment op grote delen niet worden bevaren omdat er geen water in staat. Mogelijk vanwege groot onderhoud. Jammer voor de twee heel oude scheepjes die met het water waren meegezakt en nu scheef op de bodem van de rivier lagen. Helaas geen foto, want: geen ‘P’.

Toen we goed en wel in Saint-Pourçain-sur-Sioule op de plek stonden, hebben we nog een rondje door het dorp gelopen. Het ziet er allemaal wat verlaten en triest uit.

En wat opviel was dat bij een aantal winkels de kerstversieringen nog niet eens waren opgeruimd.

Maandag 29 januari: Millau.

En weer vertrokken we rond tien uur. Het was vannacht rustig op de cp, we hebben prima geslapen.

Het plan was, en dat gaf Garmin ook aan, eerst via de d2009 en de A71 richting Clermont-Ferrand te rijden, om van daaruit via de A75 naar de cp van Millau te gaan.

Idealiter zou dat moeten kunnen, maar vandaag even niet. De boerenprotesten gooiden roet in het eten.

Om te beginnen was de A71 afgesloten. Na veel vijven en zessen lukte het met een piepklein stukje tolweg om weer ‘en route’ te komen. Maar eenmaal bij Clermond-Ferrand bleek dat ook de toegang naar de A75 was afgesloten. En deze keer geen aanwijzingen voor een omleiding, zoek het zelf maar uit. Na veel extra tijd, zoekwerk en kilometers belandden we dan uiteindelijk toch op de A75. Gelukkig, nu in één ruk door naar het zuiden. Was ’t maar waar….

Allereerst werd er op de matrixborden aangekondigd dat het verplicht was om met 20 kilometer per uur langs ‘Manivestations’ te rijden. Dat kwamen we echter niet tegen. Bij Saint-Flour was het echter wél raak en moesten we de A75 verlaten, dwars door het dorp rijden en bij de volgende oprit konden we weer naar de snelweg. Lange rijen met heel veel vrachtwagens, zowel van noord als vanaf zuid, verstopten het dorp. Zullen ze blij mee geweest zijn daar.

Verder oponthoud bleef ons bespaard en rond vier uur waren we op de plaats van bestemming. De boerenprotesten even daar gelaten, hadden we een prima reis. De eerst paar uren reden we in de volle zon. Dichterbij Millau ging de zon schuil achter de wolken en zagen we zelfs wat spatjes op de voorruit.

We staan op een cp van Camping CarPark. Hiervoor moet je je hebben geregistreerd en kun je d.m.v. een plastic pas, zoals een betaalcard, de slagboom openen. Bij vertrek gebruik je weer die pas om te betalen. Van te voren dien je daarvoor via de app op je GSM een tegoed op de pas te hebben gestort. Het handige van deze app is dat je ook kunt zien hoeveel van het totaal aantal plaatsen per cp nog beschikbaar zijn. Dus geen verrassingen als je naar zo’n cp rijdt.

De buitentemperatuur was nog elf graden en we hebben nog even de benen gestrekt en na een kleine kilometer waren we in het centrum van Millau. We hebben een paar boodschapjes gedaan, zodat we vanavond een uitsmijter kunnen eten.

Morgen richting Argeles-sur-Mer.

de blokkade van de in- en uitgang van de A75 bij Saint-Flour waardoor het dorpje verstopt was met verkeer

Dinsdag 30 januari: Argeles-sur-Mer.

Vandaag weer een reisdag. Deze keer ‘slechts’ 230 kilometers die voorspoedig verliepen. Veel meer kunnen we er deze dag niet van maken.

We staan ook nu weer op een cp van Camping-Car Park en blijven hier een paar dagen staan, we hebben even genoeg kilometers onder de wielen door laten rollen.

Morgen halen we die fietsen tevoorschijn en willen o.a. even naar de boulevard.

Woensdag 31 januari: Argeles-sur-Mer.

We hoefden vandaag niet te rijden, dus hebben we ons uitgestelde zondagsontbijt genuttigd, compleet met een zachtgekookt eitje en een glaasje jus.

De dagen zijn hier langer dan thuis. Vandaag kwam de zon hier om 08:03 op, een kwartier eerder dan thuis en verdween om 18:00 weer onder de horizon, driekwartier later dan thuis.

Ook de temperatuur is aangenaam. Afgelopen nacht was de minimum temperatuur 6 graden en overdag, bij een stralende zon, werd het een aangename 13 graden en er was nauwelijks wind.

De cp is zeer gewild. Afgelopen nacht was het niet helemaal vol en nu, 21:30, is er nog één plekje vrij.

Zoals gisteren al aangekondigd, we hebben de fietsen gepakt en hebben de omgeving weer eens verkend. Niet dat dat veel nieuws opleverde, want het is beslist niet de eerste keer dat we hier zijn. Vanuit de cp zijn we eerst naar camping Le Roussillonais gereden. De camping is nog gesloten en gaat pas 29 maart open. Ik was al een eindje de camping op gefietst, en had niet gehoord dat ik teruggefloten werd. Ja, het gehoor is niet meer wat het geweest is….

We zijn naar de haven gereden. Daar werd vorig jaar nog druk gewerkt aan de bescherming van die haven d.m.v. het aanbrengen van twee pieren, bestaande uit honderden speciaal gevormde betonblokken, afgedekt met basaltblokken. De klus is inmiddels geklaard, de boten in de haven hebben geen last meer van de harde wind in combinatie met hoge golven. Op één van die pieren is een mooi wandelpad aangelegd.

Daarna naar Lidl voor de nodige boodschappen. We hebben elk een dubbele fietstas, daar past behoorlijk wat in. Halverwege de winkel dachten we gehoord te hebben dat de winkel ging sluiten en pas om vijf uur weer open zou gaan. We hebben nog een paar artikelen in de kar gelegd en spoedden ons toen naar de kassa. Maar toen we buiten waren zagen we dat nieuwe klanten gewoon de winkel in gingen. Niks sluiten? Wij zijn ook weer naar binnen gegaan en hebben toen gevraagd naar de openingstijden. Wij hadden de eerste melding over sluiten verkeerd begrepen. Niet de winkel, maar kassa 5 ging sluiten. We konden onze inkopen dus gerust afmaken.

Vlak voordat we vorige week van huis vertrokken, hadden we de camper nog grondig gewassen. Daar was inmiddels niks meer van te zien. We wisten dat op de cp een Kärcher wasinstallatie stond, die hadden we tijdens een eerder verblijf hier ook al gebruikt. Maar die blijkt (tijdelijk?) buiten gebruik te zijn vanwege waterbesparing.

Dan maar met een emmertje schoonwater en een wasborsteltje rond de camper, het lukte aardig om weer enige glans terug te krijgen.

Daarna de watertank nog gevuld, want we zijn nu een week onderweg en gebruiken ook de camperdouche. Hoewel dat niet echt heel veel water kost, wil het wel op.

Het is nu halftien en buiten is het nog steeds 9 graden. We weten nog niet wat we morgen gaan doen.

Donderdag 1 februari: Argeles-sur-Mer.

De temperatuur vandaag was prima met 17 graden. De laagste temperatuur vannacht was 7 graden. Maar in tegenstelling tot gisteren hebben we vandaag de zon niet gezien. En in de loop van de dag ging het steeds harder waaien.

We hebben vanochtend de cp van Camping-Car Park ingeruild voor de cp bij het Casino van Argeles. ’s Zomers is dit een parkeerplaats voor personenauto’s die het strand, de lokale winkeltjes en de horeca bezoeken. Dan is er bij de ingang een hoogtebalk waar campers niet onderdoor kunnen.

We hadden gehoopt dat hier iets meer reuring zou zijn, maar dat viel tegen. We hebben de fietsen vandaag niet gebruikt. We zijn via de boulevard naar de haven gelopen. En via een paar winkelstraatjes weer terug. Het is hier, plat gezegd, nog een dooie boel. Maar dat is ook niet verwonderlijk, het seizoen is nog niet begonnen. Wel werd er op diverse plaatsen aan voorbereidingen voor het toeristenseizoen gewerkt. Bij een restaurant werd een volledig nieuw aluminium frame voor een terrasoverkapping opgebouwd, op andere plaatsen werden terrasvloeren opnieuw gebeitst en wanden van een nieuw en fris kleurtje voorzien. Laat die toeristen maar komen!

Er staan hier nu zo’n vijftien campers, waarvan het merendeel wordt bewoond. Vóór ons staat (stond) een personenauto en daarvoor een camper waarvan de eigenaar de hele middag op de racefiets weg was. Een halfuurtje geleden is hij met de auto vertrokken. En tegenover staan een camper, een personenauto en een tandem-as Tabbert caravan. Ook hier is het gezin met de auto vertrokken, nadat ze de hond in de caravan hadden gelaten. Wij verbazen ons hier een beetje over.

Omdat we hier nu nogal op de wind staan, gaan we hoogstwaarschijnlijk de schotel niet ophoog zetten, de camper staat af en toe te schudden. Dus geen tv vanavond, maar mooie boeken genoeg op de e-reader.

Vrijdag 2 februari: Argeles-sur-Mer.

Het werd vandaag een hectische dag.

Redelijk op tijd vertrokken we vanaf de cp bij het Casino. Het was er rustig vannacht, afgezien van de storm die nog lang ’s avonds doorstond.

Het doel voor vandaag was Figueres, de geboorteplaats van Salvador Dali. Maar onderweg moest ook de LPG tank worden bijgevuld. Bovendien wilden we in Capmany nog even naar de wijnboer voor een paar ‘bag-in-box’ wijnen. Volgens Margot verkopen ze hier de lekkerste portwijn voor een zeer redelijke prijs. Omdat we moeilijk een tankplaats voor gas konden vinden, zijn we eerst naar de wijnboer gereden, omdat daar een middagsluiting geldt. Dat lukte, de wijn is binnen.

We zijn teruggereden naar La Jonquera, op de grens van Frankrijk en Spanje, en bij Shell lukte het om te tanken. Een aantal andere tankstations hadden wel gas, maar ook een hoogtebeperking van 2,50 meter. We zeiden nog tegen elkaar dat we waarschijnlijk op weg naar Figueres genoeg tankstations tegen zouden komen, en dat klopte. Zonder gekrioel hadden we hier wel drie keer kunnen tanken.

Niet veel later reden we Figueres binnen, een grotere stad dan we verwachtten. We hadden twee cp’s ingegeven, maar geen van beide voldeed aan onze verwachting. De ene was een overvolle parkeerplaats bij een supermarkt, de andere was een open terrein met nogal wat gaten maar ook redelijk vol met personenauto’s. Ook afgekeurd.

We zijn doorgereden naar Pals, daar hadden we via vrienden een (kleine) cp op de rand van het dorp op ’t oog. Er stonden twee campers, wij konden er nog makkelijk bij. Het was inmiddels drie uur en we zijn naar het oude dorp gelopen dat zich op spuugafstand van de cp bevond. Onderweg zagen we aankondigingen van een ‘carnaval’ op zaterdagmiddag en een concert ‘s avonds. Dat was treffen, we wisten toen nog niet dat we daar niet bij zouden zijn.

Het was opgevallen dat de koelkast op standje gas niet goed koelde. We hebben het rooster in de buitenwand verwijderd zodat we zicht op de brander kregen. Die blijkt helemaal aangekoekt en verroest te zijn, met een miezerig vlammetje. Waarschijnlijk veroorzaakt door het overlopende lekbakje, waardoor ook water op de brander terecht gekomen is en daar het verwoestende werk heeft kunnen doen. Goede raad was duur. De cp in Pals had geen netstroom en in de omgeving wisten we niet zo snel eentje te vinden en het was inmiddels al vijf uur. Kort en goed: we zijn teruggereden naar Argeles en staan weer op de cp waar we een paar dagen geleden ook stonden. We waren hier even voor zevenen en er waren nog zeven plaatsen vrij, dat hadden we inmiddels onderweg al gezien. We hebben hier dus stroom, de koelkast werkt daar nu op en het blijkt dat de temperatuur in de koelkast weer daalt. Goed nieuws dus. In de voorraaddoos vond ik nog een brander, morgen proberen of die in deze koelkast past.

Zaterdag 3 februari: Argeles-sur-Mer.

Vanochtend de stoute schoenen maar aangetrokken en eerst maar de beschermingsplaat van de brander weggehaald. Goed te zien was nu dat deze brander niet optimaal kon werken: bruinverroest. En de oorzaak hiervan? Het overlopende lekbakje. Wanneer dat bakje halfvol of meer met water zit, wordt tijdens het rijden, over hobbelige wegen of verkeersdrempels, er steeds water uitgegooid en dat komt ook op de brander terecht. Als daarna de camper een tijd stilstaat, bijv. thuis, heeft de brander alle tijd om te gaan verroesten. Al eerder hadden we gezien dat het water in dat bakje niet voldoende verdampte, dat had ons eigenlijk al op het spoor moeten zetten. Snel was trouwens al duidelijk dat mijn goed bewaarde ‘reservebrander’ niet voor dit type koelkast was bedoeld.

Nou heb ik altijd een redelijke hoeveelheid gereedschap mee in de camper, maar een paar kleine staalborsteltjes ontbraken. De boetiekmeneer van een tankstation verwees ons hiervoor naar Intermarché, net buiten de stad. We hebben er een heerlijke fietstocht van gemaakt en het nuttige met het aangename verenigd: ook brood en wat andere boodschappen gekocht.

Direct na binnenkomst bij Intermarché, zouden ze hebben geweten dat wij hiervoor kwamen, stond een bak met o.a. precies de borsteltjes die we zochten.

Terug bij de camper de brander uitgebouwd en zo goed en zo kwaad als mogelijk was, van roest ontdaan. Ook de sproeier was niet jovel, gelukkig was er een reserve aan boord. Als laatste de brander met behulp van de compressor schoongeblazen en compleet met de nieuwe sproeier, alles weer op z’n plaats gezet. En de eerste indruk was goed, een mooie blauwe vlam. Nu even een tijd afwachten of de temperatuur in de koelkast binnen de normen blijft: fingers crossed.

Van zowel Cor&Wil als Ans&Piet kregen we de tip om het lekbakje te vergeten, en het slangetje te verlengen en door het buitenrooster naar buiten te steken. En ja hoor, in de bak met reserve-onderdelen lag ook een stukje slang. Dus kan nu het overtollige water direct worden afgevoerd.

Het was een inspannende dag, maar met heel mooi weer. Toen we vanochtend opstonden scheen de zon al uitbundig. Het is nu (20:00) nog 11 graden en volgens de thermometer moet het 15 geweest zijn. Het voelde echter warmer aan dan de meter aangaf.