Zondag 15 januari: Langres.

Om 09:30 zijn we vertrokken, met als reisdoel de cp van Langres. Een rit van 437 kilometers, volgens Garmin tenminste. In tegenstelling tot gisteren was het droog vandaag. Af en toe zelfs een zonnetje gezien. Maar omdat we zuidwaarts reden en de wegen nat waren, maakte de weerspiegeling van de zon de weg soms erg moeilijk om te zien.

In Luxemburg hebben we diesel getankt, het ‘tank-bijna-leeg-lampje’ brandde al een aantal kilometers. Er paste wel 80 liter in de tank. Een paar tankstations verder hebben we ook nog even de LPG-tank gevuld, er ging meer in dan we verwachtten.

Het was heerlijk rustig op de weg vandaag met nauwelijks vrachtverkeer.

We kwamen om 15:45 als tweede aan op de cp. In de loop van de middag en avond kwamen er nog een aantal campers en twee caravans bij. Ik denk dat we er nu met zo’n 12 equipes staan.

Midden onder het acht uur journaal viel de stroom uit. Geen van de stroomzuilen op de cp had nog stroom, ook de lantaarnpalen waren uit. Een Duitse camperaar had een telefoonnummer van de cp voor noodgevallen, en dat vonden we dit wel. Gerard heeft gebeld en de meneer aan de andere kant van de lijn zei: “we come”. Een uur later hadden we gelukkig allemaal weer stroom.

Maandag 16 januari: Saint-Pourcain-sur-Sioule.

En vanochtend had iedere camper, voor zover nog aanwezig toen wij om acht uur opstonden, nog steeds elektriciteit. Waarschijnlijk hebben we gisteravond met z’n allen te veel vermogen gevraagd waardoor een hoofdzekering het had begeven.

Het heeft afgelopen nacht gestormd, de camper stond af en toe hevig te schudden. Maar het slaapt er niet minder om hoor.

Om 09:30 hebben we de motor gestart voor een rit van 260 kilometer naar Saint-Pourcain-sur-Sioule. Vlakbij het centrum bevindt zich een gratis cp naast de sportvelden. De stroom moet wel worden betaald. Hiervoor is een nieuwe muntenzuil geplaatst waar m.b.v. een meertalig display ‘electromunten’ kunnen worden gekocht.

We hebben er vandaag weer voor gekozen om niet via de tolwegen te rijden. Qua kilometers is dat zelfs iets gunstiger, maar in tijd vordert dat iets minder snel. Maar we hebben immers geen haast.

De rit begon met een beetje gesputter. Allengs werd het droger en soms zelfs zaten we beide in de volle zon, om later de ruitenwissers weer vol aan te zetten.

We hebben Garmin de route laten berekenen, hoewel we zelf soms een andere weg zouden hebben uitgezocht. Al met al reden we om 14:30 de cp op waar slechts één camper stond. Maar waarschijnlijk staat die er semipermanent, want in de loop van de middag kwam er blauwe rook uit de verlengde schoorsteenpijp op het dak, mogelijk van een houtkachel. Vanavond weer even campers geteld, er waren nog vier bij gekomen.

Op de cp was het tussen de buien door natuurlijk droog, wat ons bewoog om even naar het dorpscentrum te lopen. De statige RK-kerk Sainte Croix, traditiegetrouw staat de kerk in het midden van stad of dorp, hadden we nog nooit van binnen bekeken, hoewel we absoluut niet voor de eerste keer op de cp waren. Eenmaal binnen brak de hemel weer open en kletterde de regen op het dak van de kerk, die ons dus heeft behoed voor een nat pak. Onderweg terug naar de camper nog een paar keer geschuild, waardoor het (natte) leed te overzien was.

Morgen verder.

Dinsdag 17 januari: Montagnac.

We hadden vandaag meerdere seizoenen in één dag. Toen we opstonden regende het weer pijpenstelen. Gelukkig hoefde alleen maar de stroomkabel te worden opgeruimd, en dan ook nog de kortste in de serie die we bij ons hebben. Oh ja, over stroom van de stroomzuil gesproken: “kies uw stopcontact en druk op het betreffende knopje, werp de jetons in de gleuf en bevestig de inworp met –wederom- het desbetreffende knopje”. Dan denk je dat je stroom krijgt op de kabel die je hebt aangesloten. Fout. Het lampje van het stopcontact aan de andere kant van de zuil brandde toen groen. In dit geval niet zo’n probleem, want alle stopcontacten waren vrij en even kabel wisselen zo gedaan. Anders wordt het als alles wél is bezet, want dan heb je dus net het stopcontact van de buurman van (extra) stroom voorzien. We hebben dat eerder gehad, alleen waren wij toen die buurman.

We vertrokken om 09:30 en goed en wel buiten Saint-Pourcain werd het droog. Dat kwam goed uit omdat we weer moesten tanken: diesel en gas. Ja, hij lust nogal wat als je honderden kilometers met sterke tegenwind rijdt.

Nadat we ongeveer 70 kilometer binnendoor hadden gereden konden we bij Clermond-Ferrand naar de A75. We zaten inmiddels beide, want richting zuid, in de volle zon. Jammer alleen dat we de afslag misten die ons óm de stad zou hebben geleid. Nu hebben we de stad zelf ook een beetje kunnen bekijken.

Ons plan was om te overnachten in Millau. Weliswaar zijn daar alle campings ook gesloten, maar een cp van Camping-Car-Park was open. Maar inmiddels zaten we al een tijdje niet meer in de zon, die had plaatsgemaakt voor regen en natte sneeuw. En geleidelijk ging die natte sneeuw over in echte sneeuw, waardoor er op de linker rijbaan niet meer werd gereden.

Vóór Millau hebben we op een parking een broodje gegeten en besloten uiteindelijk toch maar niet naar de cp daar te gaan. De weersverwachtingen voorspelden daar voor de komende dagen meer sneeuw en redelijke nachtvorst. We besloten om nog ruim honderd kilometer verder te rijden en staan nu in Montagnac bij een wijnboer. We waren hier om ongeveer 15:30 en hadden toen 390 kilometer gereden.

De sneeuwgrens onderweg lag op ongeveer 800 meter. Daarboven zag je een prachtig sneeuwlandschap en lager dan ongeveer 500 meter leek sneeuw nooit te hebben bestaan. En van medecamperaars in de omgeving en al verder in Spanje horen we soortgelijke berichten.

Woensdag 18 januari: Argeles-sur-Mer.

In tegenstelling tot vorige dagen, scheen vanochtend de zon. Een welkome afwisseling. Wel waaide het nog steeds erg hard.

Het doel voor vandaag was Argeles-sur-Mer, een afstand van ongeveer 150 kilometer. Om tien uur vertrokken we.

Een variatie op ‘woensdag-gehaktdag’ was vandaag ‘woensdag-chalet-transportdag’. Meerdere bredere transporten met chalets waren onderweg. We hebben een tijdje achter twee van die brede jongens gereden, maar toen de wegbreedte het toeliet zijn we ze op een gegeven moment toch maar voorbij gereden.

De rit verliep voorspoedig, hoewel we wel wat last van de harde wind hadden. Op de D627, t.h.v. Port Leucate, stoof het water over de weg.

Ons plan was om een paar dagen in Argeles te blijven op de enige camping die de laatste jaren ook buiten het (hoog)seizoen open was. Maar helaas, ook deze is gesloten. Na wat zoeken staan we nu op een Camping-Car Park van Pass’Étapes. Wel eerst bij de poort even een pas aanschaffen, anders gaat de slagboom niet open.

Donderdag 19 januari: Argeles-sur-Mer.

We hadden vanochtend geen wekker gezet. In plaats van acht uur, werden we nu om kwartoveracht wakker.

De zon scheen al, dus de keus was niet moeilijk. Want zoals al eerder aangegeven: als de zon schijnt, blijven we hier een dag over. Rond het middaguur hebben we de fietsen uit de berging gehaald en zijn we, met tegenwind, langs de verlaten boulevard gefietst. Maar in tegenstelling tot de voorgaande jaren, hebben we op deze reis de e-bikes meegenomen i.p.v. de mountainbikes.

Op de ‘P’ van het Casino stonden een stuk of 20 campers. Normaal gesproken is die parkeerplaats niet bereikbaar vanwege een hoogtebalk, nu wel. Nadeel is daar wel dat je op de volle wind staat.

Toen we hier een paar jaar geleden waren konden we aan het einde van de boulevard over een loop-/fietsbrug naar de haven gaan. Die brug was nu geblokkeerd. Men is druk bezig de haveningang met enorme geprefabriceerde betonelementen te versterken. Maar via een omweggetje lukte het natuurlijk ook. En net zoals aan de boulevard was het ook hier stil, zeer stil. Een enkel restaurantje was slechts geopend, maar publiek was er nauwelijks. In het dorp hebben we een paar heerlijke sinaasappels gekocht en zijn daarna terug naar de camper gefietst. Alle campings waar we onderweg langs reden waren gesloten.

De camper was onderweg nogal smerig geworden met al die regen en harde wind en was duidelijk aan een schoonmaakbeurt toe. Op de cp staat een Kärcher autowasinstallatie. Voor €2.- heb je vier minuten water. En dat redt je natuurlijk net niet in die tijd, dus nog maar een Euro in de automaat. De camper is niet zo schoon als we thuis gewend zijn, maar het kan er ruimschoots mee door.

We hebben ons wat verdiept in het systeem van Campingcar Park. En het blijkt dat je onderweg al kunt zien of er op de door jou uitgezochte cp nog, en hoeveel plaatsen beschikbaar zijn. Nu, 19:40, zijn hier nog zes plaatsen beschikbaar. Iedere camper moet met een pasje de slagboom openen. Dat geldt voor zowel het in- als het uitrijden. Dan kan de computer gemakkelijk tellen hoeveel plaatsen er nog vrij zijn en dat wordt direct op de app bijgehouden, dat zagen we vanmiddag hier.

Vanavond en vannacht wordt er hier weer regen verwacht, benieuwd wat de dag van morgen ons weer brengt.

Vrijdag 20 januari: Blanes.

Gisteren was een prachtige dag: droog en veel zon, helaas toch ook veel wind. Maar afgelopen avond en nacht heeft het weer, zoals bijna vanouds, hard en langdurig geregend.

We zijn vanochtend eerst naar Lidl gereden om de voorraden wat aan te vullen. En 500 meter verder was een pinautomaat. We hebben de taken verdeeld, één ging boodschappen doen en de ander geld pinnen. We hadden contant geld nodig omdat we in Capmany de wijnvoorraad wilden aanvullen. En uit ervaring wisten we dat daar alleen maar contant kan worden afgerekend.

Vanaf de grensovergang bij Le Perthus was het nog ongeveer tien kilometer naar de wijnboer. Hoewel we daar rond twaalf uur waren, was de siësta nog niet ingegaan. We hebben voor de komende weken wat kunnen inslaan.

Inmiddels hadden we ook weer diesel getankt en zijn we naar Blanes gereden, dat was nog zo’n honderd kilometer verder. We staan nu op een grote parking, waarvan een klein deel is gereserveerd voor tien campers. Die staan dan wel dicht op elkaar gepakt en in de schaduw. ’s Zomers zal de parking best veel gebruikt worden en dus vol staan, nu niet. De meeste campers staan verspreid over het terrein en vanmiddag zelfs in de volle zon met weinig wind. We wisten niet wat ons overkwam. Maar meer dan een parkeerterrein is het ook niet. Er is niks en dus ook geen sfeer. Maar we zijn wel weer een stuk opgeschoten naar mooier weer.

Nadat we goed en wel stonden hebben we een wandeling langs de boulevard gemaakt. Ook hier was het (nog) niet druk, maar er was duidelijk meer volk op de been en op de terrasjes dan in Argeles.

Zaterdag 21 januari: Blanes.

We zijn vandaag hier gebleven. Vrienden van ons wonen in Pals, hier ongeveer 70 kilometer vandaan. We hadden even app-contact en zij zijn in de auto gestapt en naar hier gereden.

“Maar waar staan jullie dan?” Waarna wij aangaven ‘op de grote parkeerplaats’ te staan. Maar nu blijken er meerdere grote parkeerplaatsen in Blanes te zijn, wisten wij veel. En we vertelden hun dat op deze parking ook een cp is. Zij hadden inmiddels een politieagent aangeklampt. En toen die wist om welke parking het ging, was hij niet te beroerd om voor onze vrienden uit te rijden en hun zo precies op de bestemde plek af te leveren.

Het was een prettig weerzien en we zijn weer van elkaars reilen en zeilen op de hoogte.