5 t/m 12 april.

En eindelijk hebben we sinds vandaag (11-04) internet zodat we jullie van ons reilen en zijlen op de hoogte kunnen stellen. Het heeft heel wat moeite gekost, maar hierover later meer.  

We zijn zaterdagochtend rond tien uur van huis vertrokken. En vier dagen en 2571 km. later waren we in Algeciras (SP). De reis is vlot verlopen, mede dankzij het vrijwel vrachtwagenloze weekend in België en Frankrijk. Maar ook op maandag en dinsdag was het opmerkelijk rustig op de wegen. Een heel groot deel van de reis, ik denk wel 80%, hebben we de cruise control kunnen gebruiken. In Frankrijk reden we langs heel veel velden met bloeiend koolzaad. Verder zuidelijk stonden de wijnranken. En nog verder de prachtige gele mimosa en brem. We overnachtten achtereenvolgens in Coucy-le-Chateau-Affrique, Capbreton en Cáceras. In Capbreton troffen we onze reisgenoten. Dinsdag waren we om ongeveer twee uur in Algeciras. Daar zijn we eerst naar het ticketkantoor gegaan. Net als vorig jaar kregen we er weer een fles bubbels en een cake bij. Een vreemde combinatie, maar wel lekker. Vorig jaar konden we overnachten op de parkeerplaats van Lidl, nu is deze verboden gebied voor voertuigen van meer dan 2.5 ton. Via de reisverhalen die we op internet hebben gevolgd wisten we een overnachtingsplaats in Castellar de la Fronterra. Hier konden we de tanks legen en fris water tanken. Inmiddels waren er tijdens de reis wel veel doden gevallen, de voorkant van de camper was daar een bewijs van.

Woensdag zijn we overgevaren met de boot van 10.00 uur, nou ja 10.45. De incheck verliep soepel, evenals de overtocht zelf. Eenmaal van boord moest de dounane-hindernis nog worden genomen. Vorig jaar, onze eerste keer in Marokko, kostte dat nog al wat tijd en moeite. Nu verliep ook dit soepel. Al met al waren we er met een uurtje doorheen. Waar wij ons vorig jaar nog bij het 500 meter verderop gelegen havenkantoor moesten melden voor de registratie van het gestempelde paspoortnummer, nu niet. Het bleek dat we op een ander punt op het haventerrein waren en de registratie werd nu ter plekke geregeld. Weliswaar hoefde dat niet voor ons, want vorig jaar al gebeurd, maar wel voor onze reisgenoten. Van daaruit zijn we rechtstreeks naar Assilah gereden, waar we een dag hebben ‘overgestaan’ op de camperplaats vlakbij de stadsmuur, aan het water. Na al die enerverende dagen rijden waren we toe aan wat rust. Woensdag Assila op ons gemak bekeken en ’s avonds met z’n vieren de eerste tajine gegeten.

Maar nu internet. Cor & Wil hadden inmiddels in Assilah een dongel en simkaart bij Maroc Telecom gekocht, 300 DH voor één maand met de mogelijkheid voor verlengen met vijftien dagen tegen 100 DH. Maar al wat er werkte, geen internet. Ook samen kwamen we er niet uit en helaas was het winkeltje nog gesloten toen we weer verder wilden. Dus vandaag (11-04) zijn we eerst naar een Maroc Telecom vestiging in Kenitra gegaan. Deze leverde geen internet simkaarten en stuurde ons naar een ons helaas onbekend gebleven plaats vijf kilometer verder. We zijn daarna maar doorgereden naar Marjane (supermarkt) in Mohammedia met daarin weer een vestiging van Maroc Telecom. Het probleem met de door C&W gekochte kaart uitgelegd. Wij hebben daar toen een simkaart gekocht en gelijk op de parking in de camper geprobeerd: géén internet. Na veel vijfen-en-zessen en met ons beider laptops op de balie bleek gelukkig dat het een fout ergens bij MT bleek te zijn. We zijn daarna opgelucht vertrokken en rechtstreeks naar Camping Ocean Bleu gegaan: let’s call it a day. We blijven hier tot en met zaterdag, zondag weer verder. De planning is om naar Cassablanca te gaan voor een bezoek aan de grootste moskee van Marokko, waar plaats is voor duizenden gelovigen. Als we er zijn geweest, berichten we verder.