21 januari:

Afgelopen nacht hebben we alvast in de camper geslapen. Zodoende konden we zaterdagavond al veel dingen in huis afsluiten. Bovendien konden we dan in de camper nog tot de ontdekking komen wat we mogelijk niet hadden ingepakt en dat alsnog uit huis meenemen.

We zijn vanochtend om 9:00 vertrokken. De wegen waren droog en de lage zon scheen ons gedurende een groot deel van de dag mooi tegemoet. Alleen in de Ardennen lag nog redelijk wat sneeuw. Vanwege de zondag reden er nauwelijks vrachtwagens. We konden ongeveer driekwart van de reis met cruise control rijden, dat zou op een doordeweekse dag vanwege het drukke verkeer niet lukken. Het schoot dus lekker op en het voorlopige reisdoel hebben we gehaald. Om precies 17:30 en net vóór de regen waren we op de camperplaats in Pont-à-Mousson aan de jachthaven, 630 kilometer van huis.

In Luxemburg hebben we diesel getankt voor €1.05 per liter, prettig geprijsd. Dat wordt in Frankrijk wel anders, we zagen aankondigingen van €1.47, maar in Marokko wordt dat hopelijk weer goedgemaakt. Even voorbij Luik hebben we de LPG-gasfles volgetankt. We moeten meer op de gasvoorraad letten dan we gewend zijn. Met onze eigen 2 flessen komen we niet uit gedurende 3 maanden Marokko. En we kunnen daar geen LPG tanken. We hebben daarom 1 gasfles thuisgelaten, zodat we in Marokko een extra fles kunnen kopen en die omruilen voor een volle zodra dat nodig is.

22 januari:

Gisteravond laat was de buitentemperatuur slechts 3 graden. Toen we vanochtend om halfnegen opstonden waren het wel 10, een meevaller van de bovenste plank. We hebben nog even overwogen om op de camperplaats (in het vervolg afgekort tot cp) te blijven en in de loop van de dag naar het stadscentrum te lopen. Maar het was sinds gisteravond niet meer droog geweest en het leek er ook niet op dat het vandaag beter zou worden. Dus zijn we na het ontbijt toch vertrokken. Reden we gisteren de hele dag via de autosnelweg, vandaag zijn we binnendoor gegaan. Bovendien begon bij Tour de tolweg. Die zouden we bij sneeuwval en vorst hebben genomen, daar was nu geen reden voor. Bijkomend voordeel, binnendoor was wel 6 kilometer korter…. We hadden er veel (sluip/vracht)verkeer verwacht, het viel allemaal heel erg mee. Weer een relaxte rit, ware het niet dat gedurende de hele 150 kilometer de ruitenwissers het heel erg druk hadden.

Ook hier heeft men last van hoog water. Op veel plaatsen ondergelopen weilanden en in dorpen stond soms het water dicht bij de huizen. Maar kans om een foto te maken was er niet. Geen stopplaats. En als die er verderop wél was, dan moest je een eind door de stromende regen teruglopen.

Omdat we laat waren gestart en dus ook laat ons middagbroodje aten, zijn we op de cp in Langres gebleven. Volgens de buienradar wordt het vanavond nog droog. We wachten het gespannen af, eerst zien dan geloven. Misschien kunnen we dan nog even naar het centrum van de stad lopen.

En ja, om halfzes werd het zowaar droog en zijn we nog even door een deel van het stadje gelopen en in de donkere kathedraal geweest. Er liepen zelfs mensen met een zaklamp.

23 januari:

We hebben niet zo heel erg veel te melden vandaag. Bovendien ben ik sinds gisteren smoor verkouden. Niezen, zakdoeken, keukenpapiertjes en neusspray. Het is niet te hopen dat ik Margot ook aansteek.

Het was vandaag de derde reisdag en we staan nu op de cp in La Chapelle de Guinchay. Maar voor wat betreft het weer een veel betere dag dan gisteren. Het is de hele dag droog gebleven en af en toe kwam de zon er royaal bij. In een aantal gemeenteplantsoentjes stonden de bloemen zelfs al in bloei. Maar ook weer veel rivieren die buiten de oevers zijn getreden. Het water van de Garonne was hier en daar over de naastgelegen weilanden gelopen tot aan de weg.

Ook vandaag hebben we de tolweg gemeden en de naastgelegen tolvrije weg gereden, prima te doen. Bovendien, we hebben geen haast. Wel was op een gegeven moment de weg afgesloten en werden we een kilometer of 5 omgeleid over een smalle binnenweg. Ook de vrachtwagens en als die elkaar tegenkomen is er niet veel ruimte over, zeker niet in de bochten. En daar zat er dus eentje met z’n voorwiel muurvast in de modder.

We staan hier goed, nu nog alleen, maar dat kan nog veranderen. Morgen weer verder.

24 januari:

De dag begon met zon en dat bleef gelukkig de hele dag zo. Meestal is de eerste foto bij ons dagverhaal die van de aanstaande overnachting. Zo ook nu, en wat voor eentje. In de zon bij 15º en het stoeltje buiten. We zijn tot Beausemblant gekomen, ongeveer 50 km. ten noorden van Valence. Niet ver gereden, slechts 140 kilometer.

Halverwege de dag hadden we echter een andere cp uitgezocht. In Andance, aan de Rhône. Dat had natuurlijk een belletje bij ons moeten doen rinkelen. ‘Aan de Rhône’ was nu helaas ‘in de Rhône’. Ergens in de verte konden we het blauwe ‘P’ bordje nog zien staan.

Naar het dorpje toe ligt over de rivier een brug, een oude brug. Waarschijnlijk gebouwd in de tijd dat er alleen maar paard en wagens en T-Fords reden. Dat is nu wel anders. De heenweg ging prima. In het midden is de wegbreedte vergroot om op elkaar te kunnen wachten en passeren. En dat deden we ook. Op de terugweg reden we achter 5 auto’s aan de brug op met ook nog een aantal achter ons. Maar dat hadden ze van de andere kant ook al gedaan en in het midden stond dus al een (brede) bestelbus te wachten. Kort en goed, we waren bijna halverwege en moesten weer terug. Ach, alles ging stapvoets dus eigenlijk niks aan de hand. Zou het misschien een idee zijn om aan weerskanten een verkeerslicht te plaatsen…..?

25 januari:

Vandaag alweer een reisdag, weinig nieuws te melden. Maar in tegenstelling tot gisteren, geen zon maar bewolking met af en toe een spatje. We vonden een cp in Remoulins.

In de middag zijn we nog even het stadje ingelopen. Ondanks dat de buitenthermometer 14º aangaf, voelde het koud. Waarschijnlijk omdat het behoorlijk waaide. We zijn nog 100 kilometer verwijderd van ons voorlopige einddoel: Sète.

26 januari:

“Zachtjes tikt de regen tegen ’t zo-hol-derraam…..” Nou, die tekst was niet van toepassing op de hoeveelheid water die bij ons vanochtend op het dak kletterde. En het heeft nagenoeg de hele dag geregend, het waaide stevig en het was daardoor gewoon koud. Gelukkig duurde de rit van vandaag maar 100 kilometer.

We zijn afgelopen zondag met een volle tank schoonwater van huis vertrokken. Normaliter is die hoeveelheid voldoende voor ruim een week. Omdat we niet direct in Marokko om (drink)water willen zoeken, leek het ons een goed idee om alvast in de omgeving van Sète hiernaar uit te kijken. De meeste cp’s hebben de mogelijkheid om het toilet en de vuilwatertank te legen en vers water in te nemen. Al dan niet tegen betaling.

Maar tijdens het winterseizoen zijn de (meeste) waterkranen helaas afgesloten. Zo ook waar we de afgelopen 2 nachten stonden. Onze hoop was nu gevestigd op Frontignan-Plage, niet ver van waar we nu overnachten. Maar: camping gesloten. Even verderop: cp gesloten. We hebben uiteindelijk uit de buitenkraan van de plaatselijke Information/Capitainerie de tank weer kunnen vullen.

Daarna zijn we doorgereden naar de ‘Aire de Campingcar des 3 Digues’ en kwamen langs de veerhaven van GNV en dwars door de winkelstraatjes van Sète. Onze huidige overnachtingsplaats is ’s zomers vast heel mooi, zo dicht bij het strand. Maar met dit weer een beetje troosteloos……

 

Mocht ’t morgenvroeg droog zijn, dan maak ik een foto.

 

27 januari:

Vanochtend, tussen het eerste en tweede kopje koffie. We zagen het gebeuren en hoorden de knal. Ze had een klein beetje te veel snelheid bij het verlaten van de rotonde. De achterkant brak uit en de voorkant vond het enige obstakel in de omgeving, de paal van de wegwijzer op de vluchtheuvel. Gelukkig geen persoonlijke schade, wel materiële. Erg sneu.

Het regende vanmorgen nog even. Nu (16:30) schijnt de zon en het is 11º. We hebben vanmiddag de voorlopig laatste Europese boodschappen gedaan. Ook hebben we de LPG-fles weer gevuld, die dient in Marokko als reserve.

We hebben ook gekeken of we op de parkeerplaats bij de veerboothaven konden overnachten. Er stonden al 2 bestelbusjes met een zeer aanzienlijke daklading. We vrezen dat ze bij de douane in Marokko zeer uitgebreid moeten laten zien wat er zich onder het dekkleed bevindt.

Maar afgezien van de krappe parkeerruimte en de vraag of het wel toegestaan zou worden, voelde het niet goed om daar de nacht door te brengen. We zijn weer teruggereden naar de vorige overnachtingsplek. Hier staan we veilig en relatief rustig. Morgen, vroeg in de middag, gaan we proberen of we al kunnen inchecken.

We hebben hier vanmiddag nog wel even het strand verkend. Een breed en kilometerslang zandstrand, aan de Middellandse Zee. En gezien het aantal parkeerplaatsen, reken maar dat het hier ’s zomers druk is.

Intussen hebben we de tas ingepakt die morgen mee gaat naar de hut op de boot. Het reisverslag zal een paar dagen op zich laten wachten. Op de boot is geen internet. Zodra we in Marokko zijn gaan we vanuit Tangermed naar Asillah. Daar zoeken we een winkeltje van MarocTelecom en hopen een simkaartje voor internet te scoren.

Tot later.