Zondag 19 maart: Aspe.

De zondag is op de camping een rustdag. Natuurlijk kunnen en mogen de gasten hun gang gaan. Maar vertrekken en aankomen van gasten/campers op de camping is er niet bij. Voor Gine & Dave is de zondag een dag dat ze niks moeten, behalve de douches en de toiletten schoonmaken. En Dave doet gewoon de klusjes waar hij zin in heeft. Zo was hij vanmiddag bezig het water van het zwembad iets op te warmen. Naast het zwembad liggen twee cirkels van een aantal windingen zwarte waterleiding. Via een pompje laat hij het water van het zwembad door die cirkels stromen waardoor dat water opwarmt. Het gaat niet snel, maar elke graad is er één.

Omdat in de omliggende dorpen op zondag niet veel activiteiten zijn, hebben wij ons geconformeerd aan de zondagsrust van de campingeigenaren. De zon scheen volop zodat we behalve de luifel, ook nog de screen aan de luifel hebben gehangen. In de loop van de middag konden echter zowel de screen als de luifel weer worden opgeborgen. De luchten om ons heen werden alsmaar donkerder en er viel zowaar een echte regenbui uit.

Morgen komen er weer nieuw gasten. Op de rij waar wij staan zijn vier plaatsen. Dit zijn de plaatsen voor campers waar geen honden mee zijn. Drie van de vier, wij blijven staan, gaan morgen weer weg. Vorige week stond op plaats vier een stel die een deel van de Veenhouwer-familie uit Weststelligwerf kende. En afgelopen dagen stond daar weer een camper met Friese bewoners. En al pratend kwamen we wederom op gemeenschappelijke bekenden, voor ons zelfs familie, deze keer uit Gorredijk.

En zo was het al weer een prachtige dag.

Maandag 20 maart: Aspe.

De buren van nummer 4 waren al vertrokken toen wij opstonden. Zij waren vroeg, of wij laat. Later vertrokken ook nummer 1 en 2.

Afgelopen zaterdag waren we naar Hondón de las Nieves gefietst. Er bestaat ook een Hondón de los Frailes, daar zijn we vandaag naar toe gegaan. Nieves was een kilometer of zes, Frailes was nog tien kilometer verder. De CV-845 loopt daar rechtstreek naar toe. Maar daar wil je liever niet fietsen, er wordt tamelijk hard gereden en er zijn geen fietspaden. We wisten al dat er een parallelweg loopt vanaf de camping naar Nieves. Na Nieves ligt er zelfs helemaal een fietspad naast de weg. De hele 17 kilometer is min of meer vals plat en ook nog met tegenwind. Lang leve de e-bikes.

Er is veel landbouw in deze streek. De bloemkolen hadden we zaterdag al gezien. Nu werd op een akker verderop met man en macht geoogst. We konden niet zien wat er groeide. Ook verderop stonden weer veel bomen in volle bloei.

Halverwege reed ik over een steen of zoiets en viel acuut de elektrische ondersteuning uit. Niet zo mooi. Na enig zoekwerk bleek dat door de schok het display geen goed contact meer had. Gelukkig, probleem opgelost.

Toen we even later Frailes binnenreden viel dat ons een beetje tegen. Ook de gedeeltelijke maandagsluiting zal daar aan hebben meegewerkt. We hebben de fietsen aan een paal gezekerd en zijn gaan lopen, dan zie je meestal iets meer dan op de fiets. Maar ook dit viel tegen. Niet getreurd, we hebben de fietsen weer gepakt en zijn teruggereden naar Nieves. Ook daar was het aanmerkelijk rustiger dan zaterdag. We hadden inmiddels wel trek en belandden bij een Indisch restaurant waar we een menu del dia hebben besteld. Inclusief een wijntje en een toetje voor €10,95 pp. Zelf de onderdelen van het menu uitzoeken, gelukkig stond het er ook in het Engels. We hebben er heerlijk gegeten.

De verdere terugweg naar de cp/campercamping was niet ver meer, bovendien betaalde het vals plat van de heenweg zich nu dubbel en dwars uit. Hoewel, hoe kan het ook anders, de wind wel was gedraaid. Twee keer tegenwind.

Samengevat: de zoveelste prachtige dag met veel zon.

Woensdag 22 maart : Aspe.

Gisteren en vandaag hebben we wat ‘omgerommeld’. Gefietst, gelezen, schoongemaakt en meer van dat soort spul. We scoorden in de Markthal in Aspe een kistje aardbeien voor €5.--. De markt was al afgelopen en hij moest nog van een paar kistjes af. En we zijn gaan zoeken naar restaurant YA, daar willen we een van de volgende dagen een keer een ‘menu del dia’ gaan eten.

En vanmiddag vanaf vier uur was er op de camping een ‘Hollandse Middag’.

Dave en Gina organiseren elke week met alle camperaars (die dat willen) een gezellig samenzijn. Vorige week was dat op woensdag een wijnproeverij en vrijdag was het de beurt aan de paellapan.

En nu dus de vaderlandse middag met wederom een wijnproeverij, aangevuld met Hollandse hapjes: kaas, frikadellen, al dan niet speciaal, en bitterballen en echte onvervalste Hollandse muziek. Het was weer heel gezellig.

Deze campingeigenaren hebben het in zich om het de gasten naar de zin te maken. Elke ochtend een praatje hier en daar. En intussen wordt er hard gewerkt om de camping van nog meer faciliteiten te voorzien. Vanmiddag om kwart voor vier was Dave nog aan het metselen, een kwartier later was hij de gastheer van de themamiddag. En vergeet ook zeker niet zijn echtgenote Gine. En zeg nou zelf, waar wordt je uitbundig uitgezwaaid als je de camping na een korte of langere periode verlaat.

Vrijdag 24 maart: Aspe.

Gisteren was het een warme dag. We zijn bij de camper gebleven en hebben ons, afwisselend in de zon en de schaduw, vermaakt met lezen. Meestal waait het ’s morgens nog niet veel, maar ’s middags lijkt het alsof er ergens een schakelaar van een wingenerator wordt aangezet. De luifel zal die harde wind waarschijnlijk wel kunnen hebben, maar we willen het risico niet nemen, ondanks de afstandhouder tussen de luifelbalk en de camperwand.

En voor vandaag werd een nog warmere dag voorspeld. In de vroege middag werd het hier bij de camper ruim 30⁰ in de schaduw.

Volgens Dave & Gine was restaurant YA de moeite waard voor een ‘menu del dia’. In Mazzarón hadden we dat ook al een aantal keren gedaan. Het menu varieert hier per dag en staat dan op de website van het restaurant. We hebben de tekst van het menu door Google Translate laten vertalen en op de gsm meegenomen. We hebben lekker gegeten voor €12,50 pp, inclusief ijs, sangria en koffie toe. Later hoorden we van Dave dat we beter binnen hadden kunnen zitten, daar heeft de bediening meestal wat minder haast…. Maar, eerlijk is eerlijk, restaurant Viggos in Puerto de Mazzarón is toch onze favoriet.

Nadat we weer bij de camper waren, hebben we nog even buiten gezeten, maar allengs wakkerde de wind aan en liet de zon verstek gaan. Het was er gewoon niet lekker meer. Dat duurde een uurtje/anderhalf. De wind viel daarna helemaal weg en de zon liet zich weer zien. Dat is een fenomeen dat we thuis nauwelijks kennen.

Stoelen dus maar weer naar buiten en genieten van de laatste zonnestralen, met een wijntje en wat lekkers natuurlijk.

Ondertussen kwam een grote rioolzuigauto het terrein oprijden om een paar ondergrondse tanks met zogenaamd grijs en zwart water te legen. Dat is de consequentie van het feit dat er geen openbare riolering op het terrein en in de omgeving aanwezig is.

En nu het buiten stil is, geen wind en nagenoeg geen autogeluid, hoor je de vogeltjes de mooiste liedjes fluiten.

Het was weer een mooie dag, maar die uitspraak is zo langzamerhand niet meer uniek.

Nog twee dagen, dan vertrekken we hier weer.