de oogst van vele, vele gigantisch grote velden met lente-uitjes

En voor vandaag, zondag, werd een hele warme dag voorspeld. Vanmiddag werd het bij ons in de schaduw 31⁰. Het was zaak om je gedeisd te houden en dat hebben we gedaan. Er was weinig reuring op de camping. Op het warmst van de dag zijn we het zwembad ingedoken. Verfrissend! D.m.v. een door Dave zelfgemaakte warmtewisselaar wordt water onderuit het bad aangezogen, door de warmtewisselaar geleid en wordt er met een temperatuur van 27⁰ boven weer ingepompt. Het badeendje gaf aan dat de watertemperatuur nu 20⁰ was. Prima om even af te koelen.

We hebben hier nu twee weken gestaan, terwijl we in eerste instantie voor één week hadden geboekt. Kun je nagaan hoe goed het verblijf hier is bevallen.

Daar zijn zeker Gine&Dave medeverantwoordelijk voor. Er heerst hier een gezellige en ongedwongen sfeer. De eigenaren zijn altijd in voor een praatje en als zij boodschappen gaan doen, wordt er zo hier en daar gevraag of iemand nog iets nodig heeft. Ze hebben de tegenslagen met het huis en de B&B weten om te buigen naar een goedlopende cp/camping.

Maandag 27 maart: Alicante.

Na twee weken hebben we met pijn in ons hart afscheid genomen van Het Kartonnen Huis en van de eigenaren.

Gisteravond gaf het bijwerken van de website nog even een probleem. Na veel zoeken kwam ik er achter dat 10 submenu’s, de 10 weken, het maximum aantal is. Vandaar dat de structuur nu enigszins is veranderd, maar hopelijk voor de lezers wel is te vinden.

Maar voor vertrek eerst nog even een paar klusjes doen: de voorruit schoonmaken, daar lag aardig wat zand op. En in de garage de fietsen vastzetten en meer ‘losse rommel’ een vast plekje geven. De emmer omspoelen en gisteravond waren we tot de conclusie gekomen dat de toilettank het nog wel een nachtje vol kon houden. Dus die moest vanochtend ook geleegd: vergeten!!! Daar kwamen we achter toen we bij Aldi stonden om de voedselvoorraad grondig aan te vullen, de koelkast was zo goed als leeg.

Een paar dagen eerder hadden we al eens verteld dat iedere camper die HKH verliet, uitbundig werd uitgezwaaid door Gine&Dave. Na een hartelijke afscheidshugg viel ons nu ook die eer te beurd en werden ook wij door hun beide uitgezwaaid tot we vanaf de inrit de weg opdraaiden. Bovendien staan we op de reservelijst om de kerstdagen en de jaarwisseling bij hun door te brengen, waarna we dan door gaan naar Marokko. Maar dat alles duurt nog even.

Niet alleen de koelkast moest gevuld, ook de LPG tank was haast leeg en we vonden een tankstation waar de dieselprijs ons wel aanstond, €1,397 dus die tank zit ook weer vol.

Al met al hebben we maar 30 kilometer gereden en we staan nu op een cp aan zee bij Alicante en op enige afstand van het vliegveld. En de planning: morgen op de fiets naar dat vakantiedorpje.

uitzicht op zee vanuit de camper

Dinsdag 28 maart: Alicante.

Het was weer een mooie dag met veel zon en een temperatuur van ongeveer 23⁰. Nu, om kwart over zeven, is het nog steeds 19,5⁰. En er was minder wind dan gisteren.

Het bruisende hart van de stad ligt op ongeveer 8 fietskilometers vanaf de cp. De stad is via fietspaden goed te bereiken. Ze zijn goed afgetekend op het wegdek. En in de stad wordt de doorgang van die fiets- en voetpaden met verkeerslichten geregeld. Een heel enkele keer echter, houdt een fietspad gewoon op en wordt het aan de inventiviteit van de fietser overgelaten waar verder te fietsen.

We hebben even aan de rand van het stadscentrum geproefd. Veel winkels en restaurants. Nou, die hebben we thuis ook wel. Daarvandaan zijn we doorgereden naar het havengebied. Maar de havens waar de veerboten en de vrachtschepen aanmeren en vertrekken waren voor ons helaas niet toegankelijk. We hebben nou eenmaal een zwak voor boten en wat daar zoal bij hoort.

In dat havengebied staat een serie nieuwe, ietwat futuristische gebouwen van de Comunitat Valenciana. Deze Comunitat is een autonome regio in Spanje die bestaat uit de provincies Valencia, Castellón en Alicante. Het hele gebied telt een slordige 4.940.000 inwoners en heeft een oppervlakte van 23.225 km². De hoofdstad is Valencia.

Toen maar weer een eindje terug en zo kwamen we aan bij Playa de Alicante, met op de achtergrond de flatgebouwen en hotels. Het strand was al aardig bezet, belegd eigenlijk, met badgasten. En dan te bedenken dat het een gewone doordeweekse dinsdag was. Hoe druk mag het dan tijdens het hoogseizoen wel zijn. Vanaf een bankje hebben we deze drukte een tijdje gadegeslagen en kwamen tot de conclusie dat dit toch niks voor ons is.

Via de promenade zijn we langzaamaan weer teruggelopen, met een tussenstop bij de grote gele M. Niemand zegt er iets te gaan eten, en het is er altijd druk, ook nu weer.

Al met al waren we pas om halfvijf weer bij de camper. En dan smaakt een ‘wijntje mét’ altijd bijzonder lekker. Morgen verder, naar Benidorm.

Woensdag 29 maart: Benidorm.

We hadden gisteren al een plekje besproken op de cp van onze keuze. Haast hadden we dus niet, bovendien was het maar een tripje van ruim vijftig kilometer. We hadden de navigatie toestemming gegeven om over de snelweg te rijden. Liever doen we dat niet, maar we wilden niet het risico nemen dat we eerst door de stad zouden worden gestuurd. Toen we, dachten wij, de stad inmiddels wel hadden verlaten, gaven we in de navigatie aan ‘snelweg mijden’. Het bleek toen dat we de stad dus nog níet voldoende voorbij waren, en zagen stadsdelen waar we gisteren op de fiets ook langs waren gekomen. Dit deel van de route ging niet snel, maar dat hoefde voor ons ook niet. Na een tijdje hadden we de stad echt verlaten en kregen we de ene rotonde na de andere.

Onderweg en steeds dichter in de buurt van de grote badplaats Benidorm werden de gebouwen in aantal steeds meer en qua bouw steeds hoger.

Vrij snel hadden we de cp gevonden, Camperalia Finestrat. Die ligt midden in een gebied met veel winkels en bedrijven. Aldi, Mercadona, LeroyMerlin en een supergrote China Market liggen op loopafstand. En het strand ligt op anderhalve kilometer verwijderd van de cp.

De cp is spiksplinternieuw en nog maar twee maanden geopend. Alle voorzieningen zijn het luxte van het luxte. En ook een zwembad ontbreekt niet, dit ligt verhoogd t.o.v. de plaatsen waar de campers staan en is voorzien van een terras en de mogelijkheid om te barbecueën. Het enige nadeel is de inrit, die is te steil. Wanneer de achterbumper zich op een afstand van twee meter achter de achteras bevindt, dan moet je bij thuiskomst de onderkant ervan even weer in de verf zetten. Voor dit soort op- en inritten hebben wij twee royale nylonwielen onder de camper die dan de grond raken i.p.v. de achterbumper.

De ontvangst op de cp was heel vriendelijk en in het Nederlands. De beheerder had jarenlang in Nederland bij Schiphol gewerkt.

Maar hoe nieuw, lux en vriendelijk het ook moge zijn, de sfeer die bij HKH heerst is en blijft uniek.

Morgen willen we gaan fietsen, vandaag hebben we de naaste omgeving verkend en zijn naar het strand gelopen. Zoals al gezegd, het wemelt hier van de super torenflats. We hebben de verdiepingen nog niet geteld, maar je moet er niet aan denken dat op een gegeven moment de lift defect is.

Hier op het strand was het niet zo druk als gisteren in Alicante, maar we twijfelen er niet aan dat dat hoogzomer wel anders is.

Nu, het is inmiddels donker buiten, is heel goed te zien dat in het gros van die hoge vakantieflats geen enkel lichtje brandt.

Het wordt eentonig, maar het was weer een mooie zonnige dag met een beetje wind, die in de loop van de middag iets aanhaalde. De temperatuur lag iets boven de twintig graden.

Donderdag 30 maart: Benidorm.

Hadden we gisteren al wandelend een piepklein deel van de strandpromenade gezien, vandaag maar weer de fietsen uit de stal gehaald. Dan kom je iets verder en zie je iets meer. Op naar Playa de La Cala de Finestrat. De cp/campercamping ligt op ongeveer dertig meter boven zeeniveau en het strand, uiteraard, op zeeniveau. Dus moesten we op een relatief korte afstand dertig meter dalen, met de fiets. De meest steile helling hebben we lopend gedaan, leek ons wel zo veilig.

Eenmaal op de boulevard zijn we eerst een eindje naar het oosten gereden en hebben daar de fietsen aan het hek verankerd en zijn verder gaan lopen. Nog een eindje verder zagen we de afslag naar links naar Benidorm (stad). We hebben die voorlopig letterlijk links laten liggen.

Aan het strand stonden de strandstoelen en –bedden al weer klaar en werden hier en daar ook al gebruikt. Zelfs zagen we al mensen in zee.

We hadden inmiddels trek gekregen en hebben deze keer voor een pizza gekozen.

Terug bij de camper zijn we eerst naar het zwembad gegaan. Het water was iets koeler dan we bij HKH gewend waren. Daar zorgde Dave er voor om de watertemperatuur met z’n zelfgemaakte warmtewisselaar een paar graden te laten stijgen.

In de middag liet de zon het af en toe afweten, maar toch hebben we tot halfacht lekker buiten kunnen zitten.

Vrijdag 31 maart: Benidorm.

Om kwart voor tien liepen we vanochtend op weg naar de bus voor een hop-on-hop-off tour door stad en ommeland. Toen we onderweg de Pharmacia passeerden gaf de thermometer daar al een temperatuur van 27⁰ aan. Het beloofde een warme dag te worden.

Even over half elf stopte de bus. In de bus de kaartjes met een geldigheid van 24 uur gekocht en toen op naar de eerste etage, daarvandaan zie je het meeste. De totale rondrit besloeg vijf kwartier. Wat we voornamelijk hebben gezien waren nog meer toeristische torenflats, restaurants, bars, winkels en strand. Op geen enkele plek in de route hadden we het idee dat we wilden uitstappen om wandelend meer van die plek te zien. Elke vrije vierkante meter lijkt voorbestemd voor de bouw van meer futuristische torenhoge gebouwen. Volgens de audiotour wordt Benidorm jaarlijks door elf miljoen mensen bezocht. Wij hebben geen echte bezienswaardigheden in deze stad kunnen ontdekken. Op de startplaats van de tour, bij Hotel Bali, zijn we weer uitgestapt. Onderweg naar de camper hebben we ons tegoed gedaan aan Churros met chocolade en een cappuccino.

En eenmaal terug bij de camper hebben we de buskaartjes aan de NL camperaars gegeven die achter ons staan.

De temperatuur heeft vandaag de dertig graden weer aangetikt en rond een uur of halftwee begon het weer te waaien. Later in de middag liet de zon het af en toe afweten en daalde de temperatuur. Maar niet geklaagd, want we kennen de weersomstandigheden thuis en waarderen daardoor des te meer ons verblijf hier.

Zaterdag 1 april: Benidorm.

Waar de bus ons gisteren niet naar toe heeft gebracht, hebben we vandaag zelf bezocht. Aan het einde van de boulevard bij de oude stad bevindt zich een jachthaven met activiteiten die daar bij horen. Zo zagen we op zee een zeilschool met een achttal Optimisten (= type zeilboot). Maar ook attributen voor duikers en natuurlijk rondvaartboten met transparante bodem(delen) om het leven op de zee(bodem?) te kunnen bekijken. Een aantal trappen leidden naar Balcón del Mediterráneo met aan het begin de Eglésia de Sant Jaume i Santa Anna, een katholieke kerk uit de 18^de eeuw. De kerk is gebouwd op het bovenste deel van de oude stad. Ze werd gebouwd tussen 1740 en 1780 na de ontdekking van de Virgen del Sufragio, de patroonheilige van Benidorm. De toren werd gebouwd tussen 1807 en 1812. De kerk werd gerenoveerd in 1912 en gerestaureerd in 1990.

Nadat we de kerk hadden verlaten hebben we ons even in de drukte begeven. Eerder al, toen we aan kwamen fietsen, hadden we een winkelstraat à la Kalverstraat gezien. We zijn er naar toe gelopen en hebben ons er in begeven. Deze winkelstraat had weer zijstraten die ook weer zijstraten hadden die net zo druk bezet waren. Kortom er was veel volk op de been. Nadat we op een terrasje een wafel hadden gegeten, zijn we weer op de fiets gestapt, met als doel Hotel Bali.

De Nederlandse camperaars achter ons, aan wie we de hop-on-hop-off kaartjes hadden gegeven, vertelden dat je op gezette tijden naar het dak van Hotel Bali kunt gaan. Vanmiddag om drie uur was het dakterras weer open. Je gaat eerst met één van de vier liften naar de 43^ste verdieping. Daar aangekomen om kwart voor drie moesten we even wachten tot de kassa-mevrouw er was, want toegang kost €6.- per persoon. Nadien kun je de toegangskaart aan de bar op de begane grond inwisselen voor een lekkere kop koffie. We hadden inmiddels betaald en moesten daarna nog twee trappen hoger en stonden toen op het dak van het hotel. Het hotel is 189 meter hoog en dat geeft je een formidabel uitzicht. We hadden geluk want het was helder en konden daardoor heel ver kijken. De cp met de campers konden we niet zien, want die ligt aan de achterkant van het hotel.

Terug bij de camper lachte het zwembad ons tegemoet.